บทที่ 20
“ที่รักขา...เร.....เร...อ๊า” เสียงนั้นขาดหายไปเมื่อร่างงามเกร็งตัวในจังหวะสุดท้ายที่เขากระแทกเจ้ามังกรยักษ์เข้าไปอย่างรุนแรง และแม้แต่ปราบก็เช่นเดียวกัน กล้ามเนื้อเป็นมัดบนหน้าอกและหน้าท้องขมวดแน่นเหมือนเชือกเกลียว
ชายหนุ่มแหงนหงายใบหน้าหล่อเหลาขึ้น กลางลำตัวของเขาที่แนบสนิทกับหญิงสาวถูกบีบรัดไว้จนแน่น ปราบหายใจหอบเหนื่อย เสียงของเขาประสานกับเสียงของหญิงสาวที่ถอนใจยาวเมื่อแตะถึงขอบฉิมพลีอีกครั้ง
ครั้งนี้ทั้งซาบซ่าน หวานลึกและดื่มด่ำเป็นที่สุดสำหรับแสงระวี หญิงสาวรู้สึกถึงความอุ่นที่ไหลมาจากตัวเขา มันซึมลึกและไหลเวียนอยู่ข้างในก่อนที่ปราบจะถอดถอนความยาวและใหญ่ออกจากกลางลำตัวของเธอ
“เมียจ๋า” เขาครางเสียงแผ่วต่ำและซุกหน้าลงกับซอกคอหอมกรุ่นของหญิงสาว ความชุ่มฉ่ำยังปริ่มล้นอยู่ที่ซอกขาของเธอ มันเปียกลื่นแต่เธอก็เริ่มคุ้นเคยกับความรู้สึกแบบนี้แล้ว
แสงระวีเบียดเรียวข
