อาจารย์เซิ่งหลีมองอาจารย์หย่งเต๋อไห่ ที่เดินกลับจากหน้าต่างมานั่งตรงข้ามสีหน้าอีกฝ่ายไม่ได้ดีขึ้นกว่าเดิมมากนักหลังจากได้รับนกสื่อสารเวทย์
“หัวหน้าหุบเขาว่าอย่างไร”
“ตามที่พวกเราคาดไว้ เขารายงานเจ้าสำนักเรียกประชุมคนหุบเขาส่วนใน ตาเฒ่าฟ่งก็ยื้อเวลาไม่ส่งคนออกมาช่วยพวกเรา”
“บ้าที่สุด คนที่หายตัวเป็นศิษย์หญิงนี่ไม่เหมือนศิษย์ชายจะล่าช้าไม่ได้ เขาทำไมไร้เหตุผลเช่นนี้”
“เฮ้อ เพราะหลายปีที่ผ่านมาไม่เคยมีเหตุการณ์เช่นนี้ พวกเราที่เป็นอาจารย์ก็ชะล่าใจไม่ได้คิดถึงเหตุการณ์คับขันเช่นนี้ไว้ก่อน มาตอนนี้คิดเช่นไรก็ไร้หนทางแก้ไขต้องรอผู้อื่นช่วยเหลือช่างคับข้องใจยิ่งนัก”
“ในพวกเราทั้งหมด อาจารย์หงนางมีฝีมือสูงสุด แต่ตอนนี้คนที่บาดเจ็บหนักสุดกลับกลายเป็นนางคนเดียว เจ้าเด็กหนุ่มฟ่านหงอี้ก็เงียบหายไปไม่ส่งข่าวมาบ้างไม่ใช่ว่าถูกเขาจับได้แล้วหรือ”
สองอาจารย์นั่งถอนหายใจ รู้สึกแน่นหน้าอกไปหมดทุกอย่างด
