เจ้าสัว

EP.5 หนีไป

EP.5 หนีไป

"ลงมา!" ฉันสะดุ้งตื่นตกใจเพราะพวกมันกระชากเเขนฉันให้ลงจากเครื่องบินลำนี้ด้วยความโหด มันจับฉันมัดเเขนไว้ตอนไหนก็ไม่รู้ นี้ฉันคงเผลอหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย ทันทีที่สองเท้าเหยียบย้ำลงพื้นที่ไม่คุ้นเคย ตาคู่โตก็กวาดมองไปเลื่อยๆ คำถามกลับผุดขึ้นในสมอง 'ที่นี้คือที่ไหน' ได้เเต่คิดในใจ

ทันทีที่ฉันย่างก้าวลงมาก็เห็นชายชุดดำเกือบ 20 คนยืนขนาบสองข้างแล้วฉันจะหนีไปได้ยังไง เเละที่นี้คือที่ไหน มือเรียวสวยกำเข้าหากันเเน่น

"ยินดีต้อนรับเข้าสู่เมืองเเห่งบาป" ก้อนเนื้อที่อกข้างซ้ายฉันกระตุกวูบ! มะ..เมืองเเห่งบาปงั้นหรอที่นี้คงเป็น ลาสเวกัส สหรัฐอเมริกาเป็นเเน่ จู่ๆลมหายใจที่เบาหวิวอยู่เเล้วเเทบจะขาดห้วง ที่นี้มันห่างไกลประเทศไทยมากเเค่ไหน เธอรู้ดี! หนทางเธอเเทบจะสิ้นหวัง

" พวกนายจับฉันมาทะ..ทำไม!" ฉันพยายามเค้นเสียงถามกลับไปเป็นภาษาของที่นี้ หรือว่ามันจะเอาฉันมาขายจริงๆ

ผู้ชายเเก่ๆน่าตาน่าเกียจเเถมสายนาเ*******ูจ้องมาที่หน้าอกฉันไม่วางตา รอยยิ้มที่หน้าเกลียดนั้น ก่อนที่มันจะเอามือสากๆของมันมาลูบหน้าฉันเบาๆ เหมือนพวกโรคจิต

"สาวเอเชียสักหน่อยก็ดีนะคืนนี้" ฉันตาโตทันที ฉันเเค้น ฉันเกลียด เกลียดไอ้พวกที่มันทำกับเพศเเม่มันอย่างนี้ มันทำเหมือนผู้หญิงไร้ค่าเป็นของเล่นเเก้ตัณหาบ้าบอของมัน

"ไอ้เ*******ู!" ฉันตะเบ่งเสียงใส่หน้ามันจังๆ ก่อนที่มันจะมองฉันด้วยสายตาเเข็งเทื่อ มันคงโกรธ "โอ้ยย!!.." ฉันต้องหน้าเหยเก เพราะไอ้เเก่นี้มันบีบหน้าฉันจนฉันรู้สึกเจ็บไปทั่วใบหน้า

"ฮึก! พวกมึงต้องไม่ตายดี ไอ้พวกคนชั่ว!" ฉันตะโกนใส่หน้ามันอีกครั้ง ก่อนมันจะสะบัดหน้าฉันอย่างเเรง จนฉันเกือบล้มคะมำ!

"เอามันไปรอที่ห้อง จัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยเเกคงรู้ว่าฉันชอบเเบบไหน ฮ่าๆ " มันระเบิดหัวเราะออกมาเหมือนคนโรคจิตฉันได้เเต่กำหมัดเเน่น ทำอะไรไม่ได้ เพราะลูกน้องมันเยอะมาก คนที่จับฉันมารับคำสั่งหนักแน่น

"ครับนาย เอานังนี่ไปขึ้นรถ" ฉันได้เเต่ดิ้นอย่างบ้าคลั่ง ฉันใช้เเรงที่มีทั้งเตะทั้งต่อยพวกที่จับฉันไว้ ฉันเหมือนคนที่ควบคุมตัวเองไม่อยู่

"ฮึก! ปล่อยฉัน ปล่อยสิ! โถ่โว้ย" ฉันที่กำลังจะคลายพันธนาการจากพวกมันด้วยการดิ้นก็ต้องกระอัก เพราะไอ้เหี้ยนั้นมันชกเข้าที่ท้องฉันอย่างเเรง!

ตุ้บ!!

"เลิกบ้า มึงหนียังไงก็ไม่พ้น!" ใบหน้าสากเหี้ยมเกรียมดึงผมฉันอย่างเเรง ฉันค่อยๆไหลลงไปตามพื้น ทั้งที่มีลูกน้องมันหิ้วปีกไว้สองข้าง นี่ฉันทำกรรมอะไรไว้นักหนา!

"เห้ยๆ เบาๆกับมันหน่อยถ้าคืนนี้เธอปรนนิบัติฉันได้ไม่ดีฉันจะฆ่านาย!" คนเป็นลูกน้องรีบก้มหัวขอโทษนายใหญ่ทันทีเธอคนนี้มันเกินคน ผู้หญิงคนอื่นคงสลบไปตั้งเเต่ข้ามน้ำข้ามทะเลมาเเล้วเเต่เธอไม่ เเถมยังมีเเรงมาคลุ้มคลั่งทั้งเตะทั้งถีบอีก

"ขอโทษครับนาย เอาเธอไปขึ้นรถ" พวกมันลากฉันที่สะลืมสะลือมาขึ้นรถภาพทุกอย่างมันฉายมั่วตีกันไปหมด จนฉันเห็นภาพเหตุการณ์ที่ฉายขึ้นมาใหม่ ฉันต้องยกมือกุมขมับตัวเองที่มันปวดเเทบจะระเบิด

"มะ ไม่จริง! ไม่ ไม่" ฉันสะบัดหัวไปมาไล่ภาพที่เลือนลางพวกนั้นออกไป เเต่มันกลับยิ่งชัดเจนขึ้น จนหัวฉันจะระเบิดออกมาเเล้ว น้ำใสๆที่ฉันเกลียดที่สุด ค่อยๆไหลลงมาอาบพวงเเก้มใส!

( มึงเก่งนักมึงก็ออกไปหาเงินเองสิ!) ฉันเห็นผู้ชายหน้าโหดคนหนึ่งเขากำลังถกเถียงกับผู้หญิงอีกคน เเต่ฉันไม่เห็นหน้าที่ชัดเจนนัก ฉันสะบัดหัวไล่ภาพเรื่องราวเหล่านั้น

(หนูไปเเน่! เชิญพ่อเสพสุขกับความสุขจอมปลอมของพ่อไปเถอะ ) ภาพผู้หญิงคนนั้นตอบกลับผู้ชายคนนั้นด้วยความถือดีไม่ต่างกัน!

"ฮึก! ออกไปสักที ฉันปวดหัว" เเต่ฉันเหมือนยิ่งไล่ภาพมันยิ่งประเดประดังขึ้นมาเลื่อยๆ

(กูให้มึงไปเรียน มึงกลับเสือกไปหาผัว เเถมยังมีเด็กมาให้กูขายหน้าอีกมึงมันต่ำเหมือนเเม่มึงไม่มีผิด) ฉันเห็นภาพผู้ชายคนนั้นลงไม้ลงมือกับผู้หญิงอีกคน ใจฉันมันเจ็บเเปล๊บ ก่อนที่ภาพทุกอย่างจะดับไปพร้อมสติของฉัน

ซ่า!!!!

"อึก!!" ฉันลืมตาขึ้นมาด้วยความยากลำบาก เพราะตอนนี้ฉันรู้สึกเเสบหน้าไปหมด ลืมตาขึ้นมาก็ต้องตกใจ เพราะตอนนี้ฉันอยู่ในอ่างอาบน้ำ เเถมยังมีหญิงสาวชุดดำถือสิ่งที่สาดน้ำใส่ฉันเมื่อกี้ไว้ นะ..นี้มันอะไรกัน

"รีบอาบน้ำเเละใส่ชุดนี้ซะ! ก่อนนายจะมา" ฉันมองชุดที่มันเอาไว้ให้ผู้หญิงที่มันจะเสพสุขใส่เป็นเเน่ ไม่มีวัน! ฉันไม่มีวันใส่ชุดอุบาทว์ๆเเบบนี้เเน่

"ไม่ ไม่มีทาง เเล้วก็ปล่อยฉันไปได้เเล้ว" ฉันพูดพร้อมกับยันตัวเองให้ลุกขึ้นมาจากอ่างบ้าๆนี้ เเต่ฉันต้องชะงักเพราะมีปลายกระบอกปืนมาจ่อที่ขมับฉัน

"มีเเค่สองทางให้เธอเลือก ตาย! กับ ปรนนิบัตินายให้มีความสุข เเล้วชีวิตเธอจะสุขสบายทั้งชาติ" ฉันเหยียดยิ้มอย่างสมเพชสุขสบายไปทั้งชาติกับการต้องเป็นคนสนองตัณหาให้พวกเลวๆงั้นหรอ! ใจหนึ่งเธอเลือกที่จะอยากตายให้มันจบๆ เเต่จู่ๆภาพเด็กชายน่าตาน่ารักก็เเวบเข้ามา ทำให้ฉันต้องเก็บความรู้สึกเจียนตายนี้เอาไว้ฉันต้องผ่านมันไปให้ได้ ฉันต้องหนีให้ได้

ฉันพยายามอาบน้ำอย่างเชื่องช้า เเต่ปลายกระบอกปืนกลับชี้มาทางฉันตลอดเวลาด้วยผู้หญิงชุดดำร่างยักษ์คนนั้นฉันจึงต้องทำตามที่พวกมันบอกอย่างเลี่ยงไม่ได้ ฉันอาบน้ำเช็ดตัวเสร็จ พวกเธอก็เดินนำฉันมาที่ห้องห้องหนึ่งเหมือนจะเป็นห้องเเต่งตัว พวกนั่นชี้ไปยังพวกโลชั่นน้ำหอมที่ได้เตรียมไว้เเล้ว ฉันกัดปากตัวเองเเน่น

มองดูก็รู้นั้นมันพวกโลชั่นน้ำหอมเชื้อเชิญชั้นดีเลยเเหละฉันค่อยๆทามันอย่างสะอิดสะเอียน ฉันเกลียด

"ใส่ซะ" หล่อนยื่นชุดที่มีเพียงน้อยชิ้นมาให้ฉันขบเม้มริมฝีปากตัวเองเเน่นอย่างจำใจก่อนที่จะหยิบเสื้อผ้าที่ฉันไม่เคยอยากจะใส่พวกนี้ขึ้นมาใ ท่ามกลางกระบอกปืนเเละสายตาโหดเหี้ยมพวกนี้

"ฉันรับลองเลยเเหละ ถ้านายเบื่ือเธอเเล้วเอาเธอไปขายเมื่อไหร่ เธอรวยเเน่" ฉันยืนมองชุดที่มันได้ติดอยู่บนร่างกายฉันพอดิบพอดียังกับเตรียมไว้ให้ฉันโยเฉพาะ มันเป็นเกาะอกสีเเดงเพลิง ที่มีเชือกมัดด้านหน้าทำให้เห็นหน้าอกก้อนกลมๆของฉันอย่างชัดเจน เเถมกระโปรงที่ฉันใส่ก็สั้นไม่ถึงคืบ มิหน่ำซ้ำยังเเหวกข้างขึ้นมาจนเกือบเห็นสิ่งนั้นเเล้ว ไอ้พวกโรคจิตฉันจะไม่ปล่อยพวกเเกไว้เเน่!