Ep.5 กิ่งกานดา(อีกแล้วครับท่าน)
1000 คำ
- ไบรอัน -
โรงพยาบาล
วันนี้ผมพามีอามาฝากท้องแทนอีริค เพราะเจ้าตัวติดประชุมใหญ่ และยังต้องรีบเคลียร์งานให้เสร็จก่อนงานแต่งงานที่กำลังจะมีขึ้นในอาทิตย์หน้า เพราะหลังจากแต่งงานแล้วทั้งคู่จะพากันไปฮันนีมูล
หลักจากทำประวัติเสร็จแล้ว ผมกับมีอาก็เดินไปรอคิวที่ห้องตรวจครรภ์
"จริงๆไปฝากที่คลีนิคใกล้ๆบ้านก็ได้มั้ย?"
ผมบ่นอย่างเซ็งๆ เพราะถ้าไปคลีนิคคงไม่ต้องเสียเวลานานขนาดนี้ แต่คนตัวเล็กที่เดินตามผมมานั้นกับไม่สะทกสะท้านแต่อย่างใด หน้าบานๆอิ่มเอิบนั่นกลับฉีกยิ้มทะเล้นออกมา
"บ่นเป็นมนุษย์ลุงไปได้ค่ะคุณไบรอัน มีอาไม่ชอบไปคลีนิคนี่คะ อุปกรณ์ก็มีไม่ครบเหมือนโรงพยาบาล มาโรงพยาบาลซะทีเดียวก็จบ"
"ชิ ! ยัยมนุษย์แม่"
ผมประชดอย่างหมั่นไส้
ผมกับมีอาเดินไปจนถึงมุมตึก แล้วจู่ๆผู้หญิงคนหนึ่งก็วิ่งพรวดพราดออกมาจากมุมตึก และพุ่งเข้าชนผมที่กำลังเดินสวนกันพอดี !
พลั่ก !
" ! "
"โอ๊ย !"
ผู้หญิงคนนั้นล้มลงไปนั่งกับพื้นทันที ในขณะที่ผมเซถอยหลังไปเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
และพอเธอเงยหน้าขึ้นมาเท่านั้นแหล่ะ คิ้วข้างขวาของผมก็กระตุกขึ้นมาอีก ทำไมเวลาที่เจอยัยหมอโรคจิตนี่ทีไรคิ้วผมมันต้องกระตุกทุกทีเลยวะ ??
"หมอกิ่ง เป็นอะไรมั้ยคะ ?"
มีอาเอ่ยถามอย่างห่วงใย พร้อมกับเข้าไปประคองกิ่งกานดาให้ลุกขึ้น
"ไม่เป็นไรค่ะ"
เธอปฏิเสธพร้อมกับส่งยิ้มแหยๆให้มีอา ก่อนจะหันมาหาผม
"ขอโทษนะคุณ ฉันรีบไปหน่อย"
". . . . ."
"แล้วนี่เป็นอะไรคะ มาโรงพยาบาล"
เมื่อเห็นว่าผมไม่พูดด้วย หมอกิ่งก็หันไปพูดกับมีอาแทน
"มาฝากท้องค่ะ"
"มีน้องแล้วเหรอ ! ดีใจด้วยนะคะ กี่เดือนแล้ว"
หมอกิ่งถามอย่างตื่นเต้น
"เดือนกว่าแล้วค่ะ . ."
"มีอา รีบไปเถอะ"
ผมพูดขัดแล้วดึงมือมีอาเดินออกมาทันที มัวแต่คุยกันคงไม่ได้ไปไหนกันพอดี
"เสียมารยาทมากค่ะคุณไบรอัน"
มีอาต่อว่าผมทันทีที่เดินห่างหมอกิ่งออกมาแล้ว
"ฉันไม่ค่อยชอบหน้ายัยนั่นเท่าไหร่"
ผมบอกมีอาไปตรงๆ
"แต่มีอาชอบเธอนะคะ เธอออกจะสวย"
"หึ ! สวยแต่รั่ว ก็ไม่มีประโยชน์หรอก"
ผมบอก นึกไปถึงเมื่อคืนแล้ว อยากจะให้มีอาได้เห็นสภาพยัยหมอกิ่งนี่จริงๆ
"ก็แหงล่ะค่ะ สำหรับคุณไบรอันจะเห็นผู้หญิงคนไหนสวยได้ ใช่มั้ยคะ?"
". . . ."
มีอาฝากท้องเสร็จแล้วผมก็พาเธอไปส่งที่บริษัทตามที่อีริคได้สั่งไว้ ส่วนผมก็แยกไปที่ผับและอยู่ที่นั่นจนถึงเวลาผับปิด
คืนนี้ผมออกทางประตูหลังที่ทะลุไปออกลานจอดรถของผับ ประตูนี้มีไว้เฉพาะพนักงานและคนที่เกี่ยวข้องในผับเท่านั้น
ในขณะที่ผมกำลังเดินไปที่รถสายตาของผมก็เหลือบไปเห็นผู้ชายสามคนยืนรุมล้อมผู้หญิงคนหนึ่งอยู่
ผมเดินผ่านไป ไม่ได้สนใจอะไรมาก เพราะคิดว่าพวกนั้นอาจจะกำลังตกลงราคากับผู้หญิงอยู่ แต่เสียงโวยวายของผู้หญิงที่ดังขึ้นทำให้ผมชะงักเท้าที่กำลังก้าวเดินอยู่ทันที
"ออก~ปายยย~โว้ยย~อย่า~มา~ยุ่ง ! . . ."
ผมหันกลับไปมองคนกลุ่มนั้นอีกครั้ง เป็นจังหวะเดียวกันกับที่ผู้หญิงเพียงคนเดียวในกลุ่มผลักผู้ชายคนหนึ่งออกห่าง และพยายามเดินแหวกออกมาจากกลุ่ม
ท่าทางของผู้หญิงเหมือนจะเมามาก เธอเดินออกมาได้ไม่กี่ก้าวร่างของเธอก็ล้มลงไปนั่งอยู่ข้างล้อรถอย่างหมดสภาพ และผมจะไม่สนใจผู้หญิงคนนั้นเลยด้วยซ้ำถ้าเธอจะไม่ใช่ ' กิ่งกานดา ' ยัยหมอโรคจิตขี้เมานั่น !
อีกแล้วเหรอ. . . .
ผมบ่นในใจ คิ้วข้างขวากระตุกขึ้นมาทันทีเลยครับ
"ม่าย~ปาย~อย่า~มา~ยุ่ง !!"
เธอสะบัดตัวหนีมือหนาของใครคนหนึ่งที่ยื่นไปจับตัวเธอไว้ และพยายามจะลุกขึ้นหนี แต่ความเมาทำให้เธอขยับตัวไม่ได้อย่างที่ใจคิด
"ปล่อยเธอ !"
เมื่อทนดูไม่ไหว ผมก็เข้าไปขวางคนพวกนั้นทันที พร้อมกับยกปืนขึ้นขู่พวกมันด้วย
เอาเรื่องจริงนะ ตั้งแต่เด็กผมไม่เคยชอบการต่อสู้ ในขณะที่อีริคฝึกการต่อสู้ทุกชนิด ผมกลับเอาแต่นั่งดูและชื่นชมอีริคตลอดเวลา และในสถานการณ์ตอนนี้ ผมต้องขู่ไว้ก่อนเพราะพวกมันมีกันสามคน แต่ผมตัวคนเดียว
"อย่ามาเสือก ! นี่มันเรื่องของผัวเมีย"
หนึ่งในนั้นพูดขึ้น แล้วพวกมันสามคนคนก็พากันเดินเข้ามาหาผม แล้วพวกมันก็ชะงักเมื่อเห็นปืนในมือผม
"เฮ้ย ! มันมีปืนว่ะ"
"มึงจะรออะไรล่ะ วิ่งสิ !"
จากนั้นพวกมันก็พากันวิ่งหนีไป
ผมถอนหายใจอย่างโล่งอก ที่ไม่มีการปะทะกันเกิดขึ้น จากนั้นผมก็หันไปมองหมอกิ่งที่นั่งพิงรถอยู่อย่างหมดสภาพ
"หมอกิ่ง. . ."
ผมส่งเสียงเรียกเธอเบาๆ
"หมอกิ่ง. . ."
ผมเรียกเธออีกครั้งด้วยเสียงที่ดังขึ้น พร้อมกับยื่นมือไปเขย่าตัวเธอแรงๆ แต่ยัยหมอโรคจิตนี่ยังคงเงียบ และสุดท้ายร่างของเธอก็ค่อยๆเอนลงไปนอนกับพื้นอย่างช้าๆ พร้อมกับเสียงกรนที่ดังตามมา !
" ! "
เวรแล้วมั้ยล่ะ !
ยัยหมอโรคจิตนี่หลับไปเฉยเลย แล้วผมจะทำยังไงกับเธอดีวะเนี่ย ???
- ไบรอัน -
- ผู้เขียน
