ใบไม้ | นางร้าย + แม่นางร้าย
1950 คำ
“หนูพูดจริง ๆ นะแม่ หนูชอบไคล์”
แม่กวักมือให้ฉันส่งยาดมให้ ก่อนที่จะนั่งลงข้าง ๆ ทั้งสูดยาดม ทั้งนวดขมับ
เบื่อจริง ๆ พอพูดตรง ๆ ก็จะเป็นลมเป็นแล้ง
“บอกตรง ๆ นะ แม่ไม่รู้มาก่อนว่าใบไม้ชอบไคล์ รู้แต่ว่าไคล์น่ะชอบใบไม้”
ห้ะ!
“ทำไมแม่ไม่บอกหนู!”
“อ้าว แม่ก็นึกว่าใบไม้ไม่ชอบไคล์เลยไม่บอก กลัวมองหน้ากันไม่ติด”
“ไม่ติดอะไรแม่ หนูจูบปากกันแล้ว มันไม่มีอะไรไม่ติดไปมากกว่านี้แล้ว” แม่มองฉันตกใจและยัดยาดมใส่จมูกตัวเองทันที
“คุณพระ บทจะพูดอะไร ก็ตรงจนแม่รับไม่ได้เลยนะ”
“แม่คะ อย่างที่บอก ที่ผ่านมาพ่อแม่สั่งให้เรียนอะไร หนูก็เรียน ทำอะไรหนูก็ทำ ไม่พูดไม่จาไม่หือไม่อือ แต่เรื่องผู้ชาย หนูขอค่ะ อย่าขัดใจและกรุณาช่วยหนู”
“ใบไม้! เราเป็นผู้หญิงนะ จะไปขอจองลูกชายเขาแบบนั้น... แม่ว่า”
“แล้วแม่จะให้หนูทำยังไงล่ะ แม่รู้ไหม ตั้งแต่เกิดมาหนูไม่เคยชอบอะไรนอกจากไคล์ แล้วเขาก็เคยชอบหนูด้วย หนูไม่ยอมนะแม่ ที่จะเสียไคล์ไปเพราะแค่หนูตกใจตบเขาน่ะ”
แม่พิงพนักโซฟาแล้วเอามือทาบอก
“ตายแล้วใบไม้ แม่ขอปรึกษาพ่อก่อนนะ” ปรึกษาพ่อ!? ฉันก็เละน่ะสิ!
“เหอะ แม่ปรึกษาพ่อ หนูคงโดนแซวไปสองชาติ”
“ทำไงล่ะ แม่จะบ้าตาย ใบไม้ ทำไมอยู่ ๆ เป็นแบบนี้ไปได้ ลูกไม่เคยเป็นแบบนี้เลยนะ”
“ก็หนูอึดอัด อยากมีความสุขกับชีวิตสักที ก็มีแต่ไคล์นี่แหละที่ทำให้หนูอยากยิ้ม รู้ไหมถ้าตัดเรื่องล่าหอยออกไป ไคล์คือเดอะเบสเลยนะแม่”
“โอ้ย... ใบไม้! น้องเราสองคนคงยอมหรอก โดยเฉพาะต้นไม้ที่สนิทและเห็นกำพืดไคล์ขนาดนั้น ไคล์เรื่องผู้หญิงไม่เบาเลย แม่อุตส่าห์โล่งใจคิดว่าใบไม้ไม่ชอบไคล์กลับ ที่ไหนได้อาการหนักกว่าที่คิด”
“ต้นไม้มันก็ล่าหอยเหมือนกันล่ะค่ะ หนูถึงจะขอแม่ ให้ช่วยคุยกับป้าสวยให้หน่อย ถ้าพ่อไปคุย มีหวังคุยเป็นเรื่องตลกโปกฮา หนูไม่ไว้ใจพ่อ”
“ใบไม้”
“แม่ไม่ต้องถามอะไรหนูแล้ว ไคล์จะล่าหอยต่อก็เรื่องของมัน แต่ขอให้หนูเป็นคนที่อนาคตมันจะจริงจังด้วยก็พอ ป้าสวยต้องเลือกหนูเป็นสะใภ้เท่านั้น”
“ใบไม้!”
“จับหนูหมั้นได้ไหมแม่”
“ใบไม้! เกินไป... มันไม่สนุกนะที่มีคู่หมั้นเรื่องผู้หญิงหนาหูแบบนี้ ทำอะไรคิดดีรึยัง?”
“อะไรที่แม่คิดว่า หนูคิดไม่ดี ปกติหนูเป็นคนที่ชอบทำอะไรตามใจตัวเองเหรอ?” แม่นิ่งแล้วเก็บยาดมใส่กระเป๋า ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบา ๆ แล้วก้มหน้าลง
“เฮ้อ แล้วแม่ต้องเริ่มพูดยังไง? มีกระดาษรึป่าว?” ฉันรีบก้มหยิบหนังสือเล่มนึงใต้โต๊ะหน้าโซฟา ก่อนจะเปิดหน้าสุดท้ายที่ว่าง ๆ ส่งให้แม่
“เขียนในนี้ก็ได้ค่ะ ว่าแต่แม่จะเขียนอะไร?”
“เขียนสคริปต์พูดกับป้าสวยน่ะสิ ทำไมใบไม้ต้องหางานให้แม่ด้วย”
สมกับเป็นเลขาเก่า รอบครอบถึงขั้นเขียนสคริปต์เตรียมพร้อม เอาไปพูดขอลูกชายเพื่อน
“ก็ดีค่ะ มีสคริปต์ แม่ว่าจะสำเร็จไหม? แม่ต้องทำสำเร็จนะ เอ่อ... แม่คือความหวังของหนูนะ”
แม่หยุดเขียน แล้วเอียงหน้ามากัดฟันพูดใส่ฉัน
“ไม่สำเร็จ ก็ตีหัวลากเข้าบ้านเลย ใจร้อนจริง ๆ กลัวไม่มีผัวขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“ค่ะ แม่ทำได้แน่นะ ถ้าแม่ทำไม่ได้ หนูจะท้องให้ดู”
“นี่! พูดอะไรไม่คิด เดี๋ยวจะโดน... เพื่อลูกแม่ทำได้ทุกอย่าง และนี่ก็จะไปขอจองผู้ชายให้ ถ้าสำเร็จใบไม้สัญญากับแม่นะ ว่าทำอะไรต้องอยู่ในทำนองครองธรรม”
ฉันนั่งกอดเข่า รู้สึกแสบไปทั้งคอ เหมือนตัวเองจะร้องไห้ยังไงอย่างงั้น ที่ผ่านมาฉันเลือกเมินแม่มาตลอด แต่สุดท้าย... คนที่ช่วยฉันได้คนเดียวก็คือแม่
“ขอบคุณนะคะแม่”
“ไม่เป็นไร เข้าใจว่าอยากได้เขามาก เรื่องนี้เก็บไว้สองคนล่ะ รู้ถึงไหนอายถึงนั่น” ฉันเม้มปากพยักหน้าเบา ๆ รับ โดยที่ไม่หันไปมองแม่ เพราะตอนนี้น้ำตาฉันมันไหลอาบแก้มแล้ว
เพราะมันยิ่งกว่าฉากในละครหลังข่าว ที่นางร้ายร่วมหัวกับแม่ วางแผนจะจับพระเอก
พอแม่เขียนเสร็จ ฉันก็รีบเช็ดน้ำตาแล้วมองตามมือท่าน จนแม่ไล่ปากกาทวนที่เขียนเป็นข้อ ๆ ยาวเป็นหน้ากระดาษ และดันหนังสือเล่มนั้นมาให้ฉันอ่านทันที
“อ่านสิ แม่จะพูดแบบนี้ ใบไม้ว่าไง”
ฉันรีบหยิบแว่นตาบนโต๊ะมาใส่ ก่อนจะค่อย ๆ อ่านตั้งแต่ข้อเเรกยันข้อสุดท้าย
ข้อหนึ่ง เพื่อน... ฉันกับแกเป็นเพื่อนกันมาตั้งนาน ฉันน่ะมีลูกสาว ที่เฉยชาและนิ่งทุกอย่าง นี่ก็รับตำแหน่งต่อจากตาบอสแล้ว เหลือแต่คู่ครองที่ไม่รู้ว่าชาตินี้ ใบไม้จะหาแฟนได้ไหม บอกตรง ๆ ฉันเครียด เป็นห่วงลูก
สมมติฐาน และความน่าจะเป็น
บ้านนั้น: แกก็หาให้ใบไม้สักคนสิ
เออเว้ย... แม่ฉันเดาแม้กระทั่งคำพูดป้าสวย
ข้อสอง ก็หา ๆ อยู่... ไคล์ลูกแกฉันก็เห็นมาตั้งแต่เด็ก ๆ เล่นด้วยกัน ผ่านอะไรด้วยกันมาตั้งเยอะ ฉันน่ะรักไคล์เหมือนลูก ธุรกิจที่ตาบอสสร้างกับมือก็ใหญ่โตขึ้นทุกวัน ไม่อยากให้ตกไปถึงมือบ้านอื่นน่ะ
บ้านนั้น: ยังไง
ข้อสาม เรามาดองกันไว้ก็ดีนะ ลูกฉันลูกแก ฉันได้ข่าวว่าไคล์ก็ชอบ ๆ ใบไม้ ใบไม้รายนั้นก็ชอบแต่แสดงออกไม่เก่ง ถ้าเราผู้ใหญ่ช่วย ๆ กัน เด็ก ๆ น่าจะลงเอยกันได้นะ
เพอร์เฟค! ฉันโยนหนังสือเล่มนั้นลงโต๊ะ แล้วโผกอดแม่ทันที แม่ดูตกใจสะดุ้งนิด ๆ แต่ฉันไม่สน แค่อ่านแค่นี้ฉันก็มีความสุขแล้ว เพราะอะไรรู้ไหม... เพราะถ้าป้าสวยเลือกฉัน นังผู้หญิงหน้าไหนก็ไม่มีวันได้ไปเหยียบบ้านไคล์!
“แม่... ขอบคุณนะ”
“เอ่อ แปลก ๆ นะเรา ดีใจมากเหรอ?” ฉันถอนกอดออกมา แล้วเช็ดน้ำตาทันที ถึงแม่จะรู้ว่าฉันบ้าผู้ชายขนาดนี้ แต่ฉันก็ไม่อยากให้แม่เห็นและรู้ว่าฉันอ่อนแอ
“ดีใจ... แม่ว่าป้าสวยจะยอมไหม”
“ยอมอยู่แล้ว”
หัวใจพองโต! กูอยากจะกระโดดลงจากชั้นสามสิบสอง ลงไปกรี๊ดข้างล่าง หลังจากแม่กลับไปนัดกับป้าสวยจริงจัง ฉันก็ขับรถไปทำงานด้วยความสุขใจ มือสองข้างจับพวงมาลัยรถ และกระดิกนิ้วเบา ๆ ตามจังหวะเพลงที่เปิด
อืม... เพลงเพราะ ขับรถช้า ๆ อยากมีชีวิตยาว ๆ คบกับไคล์ เขินว่ะ
นึกถึงเรื่องที่แม่พูดทีไร ฉันเผลอกระตุกยิ้มที่มุมปากทุกที ฉันไม่เคยเป็นแบบนี้เลย รู้สึกมีความสุขและรู้สึกถึงชัยชนะที่กำลังจะมาถึง
ไคล์เอ้ย... ถึงแกจะล่าหอยไม่หยุด ฉันก็จะล่าแกให้อยู่หมัด แกบอกชอบฉัน และบอกว่าจะเลิกชอบเนี่ย หึหึ พูดออกมาได้ไง
ไม่มีทางหรอก แกน่ะ รู้จักใบไม้น้อยไปซะแล้ว!
‘ครืน ครืน~’ แม่โทรมา! ฉันไม่เคยตื่นเต้นกับสายโทรเข้าแม่สักครั้ง ครั้งนี้ครั้งแรก! ฉันจึงรีบตบไฟเลี้ยวเข้าไปจอดในปั๊มน้ำมัน และรับสายแม่ด้วยมือสั่น ๆ
เพราะรู้เลย ว่าแม่โทรมาหาฉันเรื่องอะไร
MOM | CALLING
“ค่ะแม่”
(แม่คุยกับป้าสวยแล้วนะ ง่ายกว่าที่คิด)
“ยังไงแม่... ยังไง เราได้ลูกชายเขาแล้วเหรอ?”
(ตามนั้นเลย มีงานด่วนรึป่าว ป้าสวยชวนกินข้าวเที่ยง)
มือที่ว่างอยู่จับเบรกมือเตรียมปลดทันที พอได้โลเคชั่นที่จะพบแม่สามี ฉันก็รีบบึ่งขับออกจากปั๊มเลย
และฉันก็ขับรถมาถึงร้านอาหารร้านนึง ร้านนี้เป็นร้านที่คนไม่เยอะและร่มรื่นมาก ฉันเดินตามสะพานไม้ที่ทอดยาวข้ามน้ำเข้าไปในร้าน ก็เห็นแม่ ป้าสวย และคานะน้องสาวไคล์นั่งอยู่กันสามคน
“สวัสดีค่ะป้าสวย”
“จ้าหนูใบไม้ นั่ง ๆ” คานะเงยหน้าขึ้นยิ้มหวาน และวางโทรศัพท์ยกมือไหว้ฉัน
“สวัสดีค่ะเจ๊ใบไม้” คานะมาด้วยก็ดี ฉันจะได้ดึงคานะเป็นพวกอีกคน ทั้งแม่ทั้งน้อง พลังของผู้หญิงทำแกไปไหนไม่ได้แน่ไคล์
“ไงบ้างคานะ ร้านยาขายดีนะ สนใจทำเว็บป่ะ เว็บขายอาหารเสริม หรือเว็บขายส่งผลิตภัณฑ์ทางการแพทย์”
คานะทำตาโตแล้วหันไปจับแขนป้าสวย จนป้าสวยแม่สามียิ้มให้ฉันอีก
เออ แม่สามีกูนี่แหละ กล้าพูดและไม่อายปากด้วย
“คานะอยากได้เว็บก็บอกพี่ใบไม้สิ อีกหน่อยก็จะได้เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว”
กรี๊ดด! ในใจฉันกรี๊ดหนักมาก แต่ข้างนอกนั่งนิ่งและยิ้มเบา ๆ ที่มุมปาก กำลังจะเป็นสะใภ้บ้านเขาต้องเก็บอาการ นิ่งไว้ ๆ
“ครอบครัวเดียวกัน? ยังไงเหรอคะป้าสวย?” ทำเนียนไม่รู้เรื่อง จะได้ไม่ดูเกินงาม
“ใบไม้ชอบตาไคล์ใช่ไหมลูก แล้ววันนี้แม่เราก็บอกป้าว่า ไคล์บอกชอบใบไม้แล้ว ป้ากับแม่เราเลยตกลงกัน ว่าถ้าตาไคล์กลับจากอเมริกา จะคุยเรื่องหมั้นเลย”
คานะหันมามองฉันแล้วขมวดคิ้วใส่ ตาโต ๆ ของเธอไม่ได้ดูรังเกียจอะไรฉัน แต่ดูสงสารฉันมากกว่า
“เจ๊ใบ น้องขอเตือนว่าพี่ไคล์ยิ่งกว่าหมาล่าเนื้อ”
“คานะ!” ป้าสวยพยายามจับไหล่ลูกสาว แต่คานะไม่ฟังแม่ พยายามพูดกับฉันอยู่นั่นแหละ
“จริง ๆ นะแม่ ถุงยางที่ร้านคานะ หมดเพราะพี่ไคล์ นี่เจ๊ใบไม้ไม่ค่อยพูดอยู่ด้วย จะหยุดพี่ไคล์ได้เหรอถามจริง สงสารเจ๊ใบอ่ะ หาใหม่มั้ย? คานะช่วยหา”
ป้าสวยเอามือกุมขมับทันที และฉันก็แอบได้ยินท่านพูดเบา ๆ ว่า ไม่น่าพาลูกสาวมาด้วย บอกตรง ๆ นะฉันไม่รู้สึกอะไรกับที่คานะพูดเลย ดีเสียอีก ที่คานะเป็นคนเปิดประเด็นให้ฉัน
“คานะถ้าเป็นแบบนั้น พี่ต้องรบกวนคานะ”
“ได้สิ ใครมายุ่งกับพี่ไคล์คานะตบให้เอง แต่เจ๊ใบไม้ต้องทำเว็บให้คานะ ขอบคุณค่ะ” ขอบคุณเรียบร้อย กูยกบริษัทให้เลย เอามั้ยล่ะ!
เรื่องผู้ชายบอกเลย กูใจใหญ่
“อย่าไปฟังคานะมากใบไม้ เรื่องนั้นป้าจัดการเอง ถ้าสะใภ้ป้าไม่ใช่ใบไม้ ป้าไม่ยอมเหมือนกัน” ให้มันได้อย่างงี้สิวะ!
“ว่าแต่... แม่ถามพี่ไคล์ยัง?” ป้าสวยหันไปมองคานะทันที ก่อนที่จะส่ายหน้าเบา ๆ ตอบลูก
“ยัง”
- ผู้เขียน
