“พี่เสือกลับมารึยัง”
“ยังเลยค่ะ...”
“แล้วโทรมาบ้างไหม”
“เอ่อ ไม่ค่ะ...”
“อืม ไม่ต้องทำอาหารนะ ปิ่นทานมาแล้ว”
“ค่ะ...”
พอพูดจบ ปิ่นปักษ์ก็เดินหายขึ้นไปชั้นบนปล่อยให้เหล่าคนดูแลบ้านได้แต่มองตามหลังหญิงสาวอย่างไม่ค่อยพอใจ เพราะตั้งแต่ปิ่นปักษ์ย้ายมาอยู่ที่นี่เจ้านายของตนก็หายหน้าไม่ยอมกลับบ้าน ทำให้ทั้งบ้านดูเงียบเหงาไปด้วยเพราะปิ่นปักษ์ก็แทบไม่อยู่บ้านเหมือนกัน
“เฮ้อ ทำอะไรอยู่ปิ่น...คุ้มแล้วใช่ไหม...”
พอเดินมาถึงห้อง ปิ่นปักษ์ก็อดที่จะถอนหายใจออกมาไม่ได้ ทำไมตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ สิ่งที่เธอคิดว่าต้องมีความสุขที่ได้อยู่ใกล้กับเสือสมิงค์นั้นมันกลับตรงกันข้าม ไม่เพียงไม่ได้เจอแต่ตอนนี้เขาอาจเกลียดเธอไปแล้วก็เป็นได้ เธอต้องโกหกบิดาว่าไปติดต่องานแล้วพักที่โรงแรมในตัวเมืองทั้งๆที่มาอยู่ที่นี่
วันนี้ปิ่นปักษ์ตัดสินใจเข้าไปในเมืองเพื่อไปดูว่าเสือสมิงค์เป็นอย่างไรบ้าง เธอรู้มาว่าเขาแอบไปอยู่
