ผ่านไปหลายวันสำหรับการพักผ่อนของนิโคลัสและของขวัญ วันนี้ทั้งสองตกลงกันว่าจะเข้าไปเคลียร์งานที่บริษัทซึ่งค้างคากองไว้รอจัดการให้เสร็จ
ทั้งสองเดินทางมาถึงบริษัทโดยมีเอลิกเป็นสารถีขับรถให้เหมือนเดิมเป็นประจำ สายตาของพนักงานต่างพากันจ้องมองท่านประธานของพวกเขาด้วยความแปลกใจ ปกติท่านประธานจะมาในมาดขรึม แต่วันนี้กลับยิ้มแย้มแจ่มใสกว่าทุกวันนี้ที่ผ่านมา แถมยังหยอกเย้ากะหนุงกะหนิงกับสาวน้อยคนรักอย่างน่าอิจฉา จนทำให้บริษัทอบอวลไปด้วยความรักของท่านประธาน
“คุณนิโคล์ อายพนักงานบ้างสิคะ” เสียงหวานบอกห้ามขึ้นในขณะที่กำลังเดินเข้าไปในลิฟต์ หลังจากที่โดนนิโคลัสหยอกล้อแซวตั้งแต่ออกจากบ้าน จนทำให้เอาเธอเขินแทบมุดหน้าหนีเลยทีเดียว
“อายทำไมหือ? ...” เสียงทุ้มถามขึ้น มือหนาตวัดดึงเอวบางมาไว้อ้อมกอด จมูกโด่งคลอเคลียอยู่ที่แก้มนวลทั้งสองข้าง “คุณนิโคล์มีความสุขนี่น่า ที่มีหนูขวัญอยู่ข้าง ๆ ฟอดด” จมูดโด่งจรดลงแ
