เมียนางซิน

“อูยยย.....ซี้ดดด......เสียวเหลือเกิน.....ซี้ดดด...” เสียงหวานร้องขึ้นด้วยความเสียวซ่าน ของขวัญ สาวน้อยวัย 19 ปี ที่กำลังนั่งจ้องมองหน้าจอโน้ตบุ๊กจนตาแทบจะถลนออกมา มือเล็กลูบไล้ไปทั่วร่างกาย ก่อนจะบีบขย้ำทรวงอกที่เต่งตึงอย่างเมามัน เธอทำตามแบบนางเอกหนังโป๊ที่กำลังดูอยู่ “หนังโป๊” ที่มีนางเอกสาวมิยาบิเป็นผู้แสดง “ซี้ดดด.... อ๊าส์….” หญิงสาวเร่งจังหวะนิ้วให้เร็วขึ้นก่อนที่จะกระตุกสองสามครั้งแล้วปล่อยน้ำสวาทออกมาจากช่องทางรัก ของขวัญ เป็นหลานสาวแม่บ้านเก่าแก่ของตระกูลแฮนซัน พ่อแม่ของเธอเสียไปตั้งแต่ยังเด็ก ทำให้ยายพาเธอมาเลี้ยงดู ตอนนี้เธอกำลังศึกษาอยู่คณะบริหารธุรกิจ โดยมีมาดามอลิสเซีย เจ้าของบ้านเป็นผู้ส่งเสียให้เรียนจนจบ จากนั้นเธอต้องเข้าทำงานในบริษัทของมาดามอลิสเซียเพื่อตอบแทนมาดามที่เอ็นดูเธอมาตลอด วันไหนที่เธอไม่มีเรียนก็จะมาช่วยทำงานบ้านทุกครั้ง ทำให้เป็นที่รักที่เอ็นดูของทุกคนในบ้าน ไม่ว่าจะเป็นมาดามอลิสเซีย คุณนิโคไลน์ หรือแม้กระทั่งคนใช้ด้วยกันเองก็ยังเอ็นดูในความน่ารักของหญิงสาว ยกเว้นคนหนึ่งที่คอยจิกกัดกันทุกครั้ง “นี่ ยายก้นครัว เอากาแฟมาให้ฉันหน่อยสิ” เสียงทุ้มตะโกนลงมาจากข้างบน ของขวัญที่กำลังเช็ดแจกันอยู่กลอกตาไปมาอย่างรำคาญ คนบ้าอะไรหาเรื่องเธอได้ทุกวันไม่เว้นวันหยุด ไหนจะเรียกเธอว่า ยายก้นครัว อีก ทั้งที่เธอก็มีชื่อให้เรียก พูดแล้วมันน่าโมโห แก่แล้วยังทำตัวอัธพาลอีก เดี๋ยวเธอจะอ่อยให้ลงแดงเลยคอยดู รู้จักของขวัญน้อยเกินไปแล้ว มีที่ไหนหลังกลับมาจากเรียนต่อที่เมืองนอก นิโคลัสที่แสนดีของเธอก็เปลี่ยนไป ไม่ยอมเรียกหรือเขาใกล้ ให้ความสนิทสนมกับเธอเหมือนตอนที่เธอยังเด็ก เขาคงลืมสัญญาของสองเราแล้วสินะ ก๊อก ก๊อก ก๊อก แอดดดด ของขวัญเดินเข้าไปในห้องทำงานของตาแก่เฒ่านิโคลัส พร้อมกับกาแฟหอม ๆ เคียงคู่กับครัวซ็องที่เขาชอบกินเป็นประจำ ภายในห้องทำงาน นิโคลัสกำลังก้มหน้าอ่านรายงานการประชุมอย่างเคร่งเครียด ธุรกิจของเขานั้นมีหลายอย่างทั้งแบบถูกกฎหมายและไม่ถูกกฎหมาย ทำให้ชีวิตของเขาวนเวียนอยู่กับสังเวียนเลือดอยู่ตลอดเวลา “กาแฟค่ะคุณนิโคลัส” ของขวัญเอากาแฟและครัวซ็องวางบนโต๊ะทำงานของนิโคลัส “ขอบใจยายก้นครัว” นิโคลัสเงยหน้ามองสาวใช้ตรงหน้า จากนั้นก็พูดขอบใจหญิงสาว “นี่! คุณนิโคลัส หนูชื่อของขวัญค่ะ ไม่ใช่ชื่อยายก้นครัว” เสียงหวานบอกขึ้น และเน้นย้ำตรงที่ชื่อของเธอเอง คนบ้าอะไรมีชื่อให้เรียกไม่ยอมเรียก “ฉันจะเรียกแบบนี้แล้วจะทำไม” เสียงทุ้มตอบกลับอย่างยียวน “ตามใจเลยค่ะตาเฒ่า!!!” พูดเสร็จของขวัญก็หันหลังจะเดินออกไปจากห้อง “เดี๋ยว!!! ยายก้นครัว เธอเรียกใครว่าตาเฒ่าฮะ! ยายก้นครัว” นิโคลัสโวยวายขึ้นเมื่อโดนสาวใช้เรียกว่าตาเฒ่า ทั้งที่เขานั้นไม่ได้แก่สักหน่อย ถึงได้มาเรียกกันแบบนั้น “ถามมาได้ หนูก็เรียกคุณนั่นแหละ จะให้เรียกหมาที่ไหนตาเฒ่า!!” “ยายก้นครัว!!!!” ของขวัญวิ่งหนีออกจากห้องทำงานของนิโคลัส เธออดขำไม่ได้ที่เห็นตาเฒ่าโหโม เธอกับนิโคลัสเป็นเหมือนไม้เบื่อไม้เมากัน เจอหน้ากันเมื่อไรต้องมีอันจิกกัดกันประจำ ส่วนใหญ่แล้วนิโคลัสจะหาเรื่องเธอมากกว่า ตั้งแต่เขากลับมาจากเมืองนอก เธอก็ไม่เคยได้รับความห่วงใยเหมือนเมื่อก่อนอีกเลย ได้แต่หวังว่า สักวันหนึ่งเขาจะจำคำสัญญาของสองเราได้ “มีเรื่องกับนิโคลัสมาอีกละสิหืม?? หนูขวัญ” มาดามอลิสเซียถามขึ้นเมื่อเห็นของขวัญเดินหัวเราะอยู่คนเดียว “มาดาม” ของขวัญตกใจเล็กน้อย เมื่อได้ยินเสียงมาดามแฮนซัน เธอจึงเดินเข้าไปนั่งลงข้าง ๆ “เจ้าลูกชายของฉันมันมาแกล้งอะไรหนูอีกหืม?” มาดามอลิสเซียถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเอ็นดูเด็กสาวที่แสนน่ารัก เป็นเสมือนดวงใจอีกดวงของเธอ เลี้ยงมาเองตั้งแต่เด็ก ของขวัญไม่เคยทำให้เธอผิดหวังเลยสักครั้ง มีแต่นำเรื่องดี ๆ เข้ามาทั้งนั้น ต่างกับลูกชายของเธอ ตั้งแต่กลับมาจากเมืองนอกก็เปลี่ยนไปมา เธออดสงสารของขวัญไม่ได้ที่ต้องมาทำหน้าเศร้าทุกครั้งที่นิโคลัสให้ความหมางเมินด้วย “ไม่มีหรอกค่ะ แค่มาเรียกขวัญว่า ยายก้นครัว ทั้งที่ขวัญก็มีชื่อให้เรียก แต่ไม่ยอมเรียก ขวัญทนไม่ไหวก็เลยเรียกคุณนิโคลัสว่าตาเฒ่าเท่านั้นแหละค่ะ” เสียงหวานบอกขึ้นอย่างหน้าระรื่น มันเป็นเพียงสิ่งเดียวที่ทำให้เธอได้เข้าใกล้นิโคลัสมากขึ้น “ฮ่า ฮ่า ฮ่า เรานี่ก็จริง ๆ เลยนะ ปกติไม่มีใครกล้าต่อปากต่อคำกับตานิโคลัสหรอก มีแต่หนูคนเดียวนี่แหละ” มาดามอลิสเซียส่ายหัวให้กับความแก่นเซี้ยวของเด็กสาวตรงหน้า ไม่มีใครแสบได้เท่านี้มาก่อน “แหม!! มันอดไม่ได้จริง ๆ ค่ะ ชอบมาหาเรื่องขวัญก่อน ขวัญก็ต้องมีการเอาคืนบ้างเป็นธรรมดา” “แล้วนี่มหา’ลัยเปิดเมื่อไรล่ะ” “อาทิตย์หน้าค่ะ” “ตั้งใจเรียนล่ะ อย่าทำให้ฉันผิดหวังนะขวัญ ฉันอยากจะเห็นความสำเร็จของหนู” “ขอบคุณมาดามมากเลยนะคะที่เอ็นดูขวัญ แล้วยังส่งขวัญเรียกอีก” ของขวัญยกมือขอบคุณมาดามอลิสเซีย ที่ให้ความปรานี เลี้ยงดูเธอมาตั้งแต่เด็ก ส่งเสียเธอเรียนไม่พอยังคอยพาเธอไปเที่ยวต่างประเทศอีก บุญคุณของมาดามมากจนเธอคิดว่าทดแทนชาตินี้ก็ไม่มีวันหมด ทุกคนในบ้านต่างต้องเห็นของขวัญกับนิโคลัสทะเลาะกันทุกวัน สุดท้ายแล้วเจ้านายของพวกเขาก็มักจะแพ้ให้กับแพ้เด็กสาวทุกครั้ง ทำให้หลายคนอดยิ้มไม่ได้ ถ้าวันไหนสองคนนี้ไม่เถียงกันวันนั้นบ้านจะเงียบผิดปกติ เพราะต่างฝ่ายต่างไม่ยอมกันเลยทีเดียว “นี่! ยายก้นครัว ใส่ชุดบ้าอะไรของเธอฮะ!” นิโคลัสหันไปตวาดใส่ของขวัญที่ใส่เพียงเสื้อกล้ามกางเกงขาสั้นที่ชวนให้หัวใจของเขามันสั่นหวิว ๆ “ชุดอยู่บ้านยังไงล่ะถามมาได้” ของขวัญตอบอย่างหน้าตาเฉย “ไม่เปลี่ยนเลยไป เห็นแล้วอุจาดตา ฉันสงสารลูกน้องที่ต้องมามองนมแบน ๆ ของเธอ” นิโคลัสพูดขึ้น “แบนเหรอ…. คุณนิโคลัสมาด่าว่า หน้าอกของหนูแบนเหรอ จะบอกให้นะคะว่า หน้าอกของหนูใหญ่กว่าคู่ขาของคุณนิโคลัสอีก อีกอย่างของหนูก็ของแท้ ไม่มีพลาสติกเหมือนที่คุณนิโคลัสชอบกินหรอกคะ” พูดเสร็จของขวัญก็เอามือขย้ำหน้าอกให้นิโคลัสดู “พรวดดด” นิโคลัสถึงกับสำลักกาแฟออกมาเมื่อยายก้นครัวของเขาขย้ำหน้าอกของตนเองจนแทบจะทะลักออกมา “ยายบ้า!! เธอกล้าพูดแบบนี้ได้ยังไงฮะ!!” “ทำไมจะพูดไม่ได้คะ มีปากก็พูดได้สิคะ พูดความจริงทำเป็นรับไม่ได้ ตาเฒ่า” “ยายก้นครัว!!!” ของขวัญรีบวิ่งหนีไปทันที ปล่อยให้นิโคลัสยืนหัวฟัดหัวเหวี่ยงอยู่คนเดียว ลูกน้องต่างหัวเราะกับท่าทางของเจ้านายที่วัน ๆ เอาแต่หาเรื่องสาวใช้คนสวยตลอดเวลา