เมียนางซิน

ตกลงใครเป็นลูกกันแน่

หลังจากที่นิโคลัสได้แอบถ้ำมองของขวัญอาบน้ำ ตั้งแต่วันนั้นมาเขาแทบไม่มีกะจิตกะใจไปมีอารมณ์กับคู่ขาคนไหน ทำเอาลูกน้องหลายคนต่างมองเจ้านายของตนเองด้วยความสงสัย

ทางด้านของขวัญเองเธอได้ไปถามมาดามอลิสเซียแล้วว่า ใครเป็นคนเอาของมาให้เธอที่เรือนหลังเล็ก พอได้รู้คำตอบทำเอาเธอแทบปรี๊ด แปลว่าตอนนั้นที่เธอได้ยินเสียงเหมือนมีใครอยู่ในห้องนอนของเธอก็เป็นจริง เธอแทบอยากจะจัดการกับตาเฒ่านิโคลัสโรคจิตที่มาแอบดูเธออาบน้ำ และยังมาเห็นเธอกำลังปรนเปรอรสสวาทให้กับตนเองอีก ถามว่าเธออายมั้ย ตอบได้เลยว่า หนูของขวัญคนนี้ไม่อายค่ะ เป็นเรื่องปกติที่คนเราต้องมีความต้องการบ้าง เธอเลยไม่แคร์ถึงแม้ตาเฒ่านิโคลัสจะเห็นก็เถอะ แต่ถึงยังไงก็ทำอะไรเธอไม่ได้ พูดไปก็ทำให้ตัวเองเสียหายเปล่า ๆ

“ยายก้นครัว!!”

ไม่ต้องบอกหรอกนะว่าเสียงใคร ทั้งบ้านก็มีอยู่คนเดียวนี่แหละที่กล้าเรียกเธอแบบนี้ บอกไปหลายครั้งก็ไม่รู้จักจำ พูดเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา

“มีอะไรหรือคะตาเฒ่านิโคลัส”

“กรอดดด”

นิโคลัสได้แต่ยืนกัดฟันข่มอารมณ์ไว้ เพราะว่าวันนี้แด๊ดของเขาอยู่บ้าน ทำให้เขาไม่อยากที่จะมีเรื่องกับยายก้นครัวนี้ซะเท่าไร ง่าย ๆ เดียวโดนแด๊ดด่ายังไงล่ะ ข้อหารังแกเด็กในปกครองซึ่งเขาโดนเป็นประจำเวลาแกล้งยายก้นครัว

“นับจากพรุ่งนี้ไป เธอต้องไปฝึกงานที่บริษัทกับฉันเข้าใจมั้ย” นิโคลัสตะคอกใส่ของขวัญอย่างเสียงดัง

“เข้าใจค่ะ บอกดี ๆ ก็ได้ไม่เห็นต้องมาตะคอกใส่กันเลย ฮึก!!!” ของขวัญพูดขึ้น ปากจิ้มลิ้มเม้มตรงทำท่าจะปล่อยโฮร้องออกมา ดวงตากลมโตแดงก่ำน้ำตาคลอ

“อย่ามาทำเป็นสำออยได้มั้ยฮะ!! ยายก้นครัว” นิโคลัสพูดขึ้นอย่างหัวเสียที่เห็นคนตัวเล็กทำท่าจะร้องออกมา

“ฮึก!!ทำไมต้องเรียกยายก้นครัว เค้ามีชื่อเหมือนกันนะตาแก่นิสัยไม่ดี ฮืออ” ของขวัญหันไปมองยังหน้าประตูเมื่อเป้าหมายเดินมา เธอก็แบะปากร้องโฮทันที

“ฮึกก ฮืออออ”

“นิโคลัส!!! แกล้งอะไรน้องอีกแล้ว” เสียงเรียกทุ้ม ๆ ดังขึ้น ทำนิโคลัสที่ยืนจ้องมองของขวัญถึงกับสะดุ้งเสียวสันหลังขึ้นมาทันที

“แด๊ด!!!” นิโคลัสหันไปเรียกชื่อหนุ่มใหญ่ที่กำลังเดินเข้ามาหาเขาด้วยท่าทางน่าเกรงขาม

“เออ!! ก็แด๊ดสิ แกนึกว่าเป็นใครฮะ! แล้วนี่แกล้งหนูขวัญอีกแล้วใช้มั้ยฮะ!” นิคาไลน์เอ็ดลูกชายตัวดีของเขาที่ชอบแกล้งหญิงสาวตรงเป็นประจำ

“โป้ก!!!” คุณนิคาไลน์ผู้เป็นบิดาเขกหัวนิโคลัสทันทีเมื่อเห็นหญิงสาวตรงหน้าที่เขานั้นเอ็นดูเหมือนลูกสาวร้องไห้ออกมา

“โอ๊ย! แด๊ดมาเขกหัวผมทำไมเนี่ย” นิโคลัสร้องขึ้นเมื่อโดนบิดาเขกหัว

“แด๊ดไม่เตะแกก็บุญขนาดไหนแล้ว อยู่ดีไม่ว่าดีชอบไปแกล้งหนูขวัญ เดี๋ยวแด๊ดจะเรียกมี้แกมาจัดการ”

“โธ่! แด๊ด ผมแกล้งยายนี่ตรงไหน ผมยังไม่ได้ทำอะไรเลย อยู่ดี ๆ ก็ร้องออกมา”

“เหรอ เมื่อกี้แด๊ดได้ยินเสียงแกตะคอกใส่หนูขวัญอยู่นะ บอกแล้วใช่มั้ยว่า ให้พูดกับน้องดี ๆ อย่าไปขึ้นเสียงกับน้อง หนูขวัญออกจะบอบบางใสซื่อจิตใจอ่อนไหว แกไปตะคอกใส่น้องทำไม”

“บอบบาง ใสซื่อมากกกกเลยครับแด๊ด” นิโคลัสย้ำคำว่าบอบบางใสซื่อแบบเน้น ๆ

“โอ๋ ๆ หนูขวัญไม่ร้องนะ เดี๋ยวฉันจัดการเจ้านิโคลัสให้เอง” นิคาไลน์เดินเข้าไปลูบหัวปลอบใจคนตัวเล็กที่ยืนร้องไห้อยู่

“ฮึก!ค่ะ นายใหญ่” ของขวัญพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอู้อี้ ก่อนที่จะเงยหน้ายักคิ้วใส่นิโคลัสที่ยืนโมโหอยู่

“มานี่เลย ไอ้ตัวแสบ” นิคาไลน์ดึงหูนิโคลัสให้ตามมา

ของขวัญปาดน้ำตาของตนเองแล้วหันไปแลบลิ้นปลิ้นตาใส่นิโคลัสที่โดนนายใหญ่ทำโทษอยู่ ทำเอานิโคลัสชี้หน้าเป็นการหมายหัวเอาไว้

และก็มาถึงวันที่ของขวัญต้องเข้าไปฝึกงานที่บริษัทกับนิโคลัสตามคำสั่งของมาดามอลิสเซีย เนื่องจากเธอเรียนบริหาร ทำให้มาดามอลิสเซียยื่นเรื่องไปยังมหาวิทยาลัยให้ของขวัญไปฝึกงานที่บริษัทของตน โดยให้นิโคลัสเป็นผู้สอนงาน

“ตั้งใจฝึกงานนะจ๊ะหนูขวัญ ถ้าเจ้านิโคลัสมันแกล้งอะไรหนูบอกฉันมาเลยนะเดี๋ยวฉันจะจัดการให้” มาดามอลิสเซียพูดขึ้น

“ค่ะมาดาม หนูจะตั้งใจฝึกงาน ไม่ให้มาดามผิดหวังแน่นอนค่ะ” ของขวัญพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่น เธอไม่มีวันทำให้ผู้มีพระคุณของเธอต้องผิดหวังแน่นอน

“ดีมากเลยจ้ะ โชคดีนะจ๊ะ” มาดามอลิสเซียลูบหัวของขวัญอย่างเอ็นดู

“ขอบคุณค่ะมาดาม หนูไปก่อนนะคะ สวัสดีค่ะ” ของขวัญยกมือไหว้สวัสดีผู้มีพระคุณของเธอ จากนั้นก็เดินไปขึ้นรถที่จอดรออยู่ โดยมีนิโคลัสนั่งรอด้านในตัวรถ

“กว่าจะเสด็จมานะยายก้นครัว” นิโคลัสพูดขึ้นเมื่อของขวัญเข้ามานั่งภายในรถ

“ชิ! น่าเบื่อ บ่นได้ทุกวันตาเฒ่า” ของขวัญพูดขึ้นแล้วปรายตามองคนตัวใหญ่ข้าง ๆ เธอ