ตาเฒ่า
1000 คำ
เช้าวันใหม่ วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกกับการขึ้นปีสองของของขวัญ เธอสอบเข้าได้มหา’ลัยรัฐชื่อดัง ทำให้มาดามแฮนซันภูมิใจมาก เพราะมหา’ลัยนี้ค่อนข้างเข้ายากพอสมควร
“หมับ!!!” นิโคลัสเดินเข้ามาลากแขนของขวัญให้เดินตามเขามา
“เดี๋ยว ๆ คุณนิโคลัสจะพาหนูไปไหนคะ หนูต้องไปเรียนนะคะ” ของขวัญโวยวายขึ้นทันทีที่อยู่ดี ๆ นิโคลัสก็มาลากเธอไปโดยไม่พูดจาอะไรสักคำ
“ไปส่งเธอสิ มี้สั่งให้ฉันแวะไปส่งเธอที่มหา’ลัย” นิโคลัสหยุดเดินแล้วหันมาพูดกับของขวัญ
“บอกดี ๆ ก็ได้ ทำไมต้องมาใช้กำลังกันด้วย ฮึก! ฮืออ” ของขวัญพูด ปากจิ้มลิ้มเม้มตรง เธอยกข้อมือขึ้นมาดูก็พบว่าข้อมือของเธอนั้นแดงช้ำ อีกทั้งยังรู้สึกเจ็บ เธอจึงแสร้งบีบน้ำตาออกมา ทำเหมือนว่าตนเองนั้นร้องไห้
“เอ่อ... อย่าร้องสิ ฉันขอโทษ” นิโคลัสเบิกตาโตด้วยความตกใจทันที ทำเอาเขาแทบทำตัวไม่ถูกที่เดียวที่เห็นคนตัวเล็กร้องไห้ออกมา
“อย่าร้องนะคนดี ฉันขอโทษ” นิโคลัสดึงของขวัญเข้ามากอดปลอบ ปากก็พร่ำขอโทษคนตัวเล็กในอ้อมกอด ทำเอาลูกน้องและแม่บ้านต่างหัวเราะกับท่าทางของเจ้านายที่ต้องมาง้อเด็กสาวตัวเล็ก
“งับ!!!” ของขวัญกัดเข้าที่แขนของนิโคลัสทันทีเมื่อมือใหญ่ของเขามาโดนหน้าอกของเธอ
“โอ๊ย!!!! เจ็บ ๆ ปล่อยเดี๋ยวนี้นะยายบ้า! โอ๊ย!!!” นิโคลัสร้องขึ้นเมื่อโดนคนตัวเล็กกัดเข้าที่แขนอย่างจัง
“ตาเฒ่า!!! นี่แน่ะ มาเต๊ะอั๋งเค้า ตายซะเถอะ! งับ!!” ของขวัญปล่อยแขนนิโคลัสแล้วด่าขึ้น จากนั้นก็งับเข้าที่แผลเดิมอีกทำให้นิโคลัสดิ้นพล่านไปมาด้วยความเจ็บ
“โอ๊ย!!!! เจ็บ ๆ”
“หยุดเล่นได้แล้วสองคนนี้ นิโคลัส ลูกก็ชอบไปแกล้งน้องจริง ๆ เลยนะ” มาดามอลิสเซียเดินเข้ามาห้ามเมื่อได้ยินเสียงลูกชายของตนโวยวายเสียงดัง
“มี้ ผมไปแกล้งยายนี่ตอนไหน อยู่ดี ๆ ก็มากัดแขนผมเฉยเลย” นิโคลัสฟ้องขึ้น
“พอแล้ว พาน้องไปส่งมหา’ลัยเดี๋ยวนี้เลย เดี๋ยวน้องไปสาย” มาดามอลิสเซียตัดบทพูด เธอส่ายหัวกับความดื้อของสองคนนี้เลยจริง ๆ
นิโคลัสขับรถมาส่งของขวัญที่มหา’ลัย ซึ่งของขวัญทำหน้าเชิดใส่นิโคลัส และไม่ยอมพูดกับคนตัวใหญ่ตลอดทาง ทำให้นิโคลัสรู้สึกหัวเสียขึ้นมาที่โดนเมินจากคนตัวเล็ก
รถคันหรูขับจอดลงที่หน้ามหาวิทยาลัย ของขวัญหันไปยกมือไหว้ขอบคุณนิโคลัสที่ส่งเธอ ก่อนที่จะเปิดประตูลงจากรถ จากนั้นก็แลบลิ้นปลิ้นตาใส่คนตัวใหญ่ทำเอานิโคลัสโมโหขึ้นมาทันที
“ยายเด็กบ้า!!!”
หลังจากที่โดนบังคับให้ไปส่งยายก้นครัว นิโคลัสก็รีบบึ่งรถเข้าบริษัททันที เนื่องจากมีนัดประชุมสำคัญตอนเช้า ทำให้นิโคลัสขับรถไปบ่นไปพลางที่ต้องเสียเวลาขับรถวนไปมาแบบนี้
นิโคลัส แฮนซัน อายุ 35 ปี ทายาทเจ้าของธุรกิจนำเข้าส่งออกอาหารแช่แข็งรายใหญ่ของไทย เจ้าของกิจการกาสิโน และค้าอาวุธ เป็นหนึ่งในมาเฟียที่ทรงอิทธิพลของไทย โสดสนิท ชื่นชอบการมีเซ็กซ์ที่สุด คู่นอนของเขานั้นต้องอึดและทนรองรับอารมณ์เซ็กซ์ที่รุนแรงของเขาให้ได้ ทำให้ติดหนึ่งในสิบผู้ชายที่น่าหลงใหลมากที่สุดสี่ปีซ้อน
“นิโคลัสขา” เสียงหวาน ๆ ดังขึ้นทำให้นิโคลัสเงยหน้าขึ้นมองดู
“ฟอดดด ลิสซี่คิดถึงคุณจังเลยค่ะ” หญิงสาวถือวิสาสะเข้ามานั่งลงบนตักของนิโคลัส
“คุณมาทำไมลิสซี่” นิโคลัสถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเข้ม ก่อนที่จะพยายามแกะมือเหนียวหนึบของคู่ขาออก
“ลิสซี่ก็คิดถึงคุณสิคะ คุณไม่ได้ไปหาลิสซี่เลยนะคะ” หญิงสาวพยายามพูดจายั่วยวนชายหนุ่มตรงหน้า
“คุณไม่เห็นหรือไงว่า ผมไม่ว่าง และอีกอย่างผมไม่ชอบให้ใครมายุ่งเวลาทำงานของผม” นิโคลัสพูดขึ้นอย่างอารมณ์เสีย
“แหม! นิโคลัสคะ คุณอย่าซีเรียสไปสิคะ” หญิงสาวเอามือลูบไล้ทั่วใบหน้าของชายหนุ่ม
“เอลิก เข้ามาหาฉันด่วน” นิโคลัสกดเรียกเลขาคนสนิทให้เข้ามาหา
แอดดด เสียงประตูเปิดขึ้นพร้อมกับชายหนุ่มลูกครึ่งร่างใหญ่
“จัดการด้วย” สิ้นเสียง เอลิกก็ตรงเข้ามาจัดการลากคู่ขาออกจากนิโคลัสทันที
“หมับ!!!”
“กรี๊ดดด ไอ้บ้าปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ กรี๊ดดดดด” หญิงสาวดิ้นไปมาเมื่อถูกลากออกไปจากห้อง เสียงกรีดร้องของเธอนั้นดังไปทั่ว ทำให้พนักงานต่างพากันมามุงดูด้วยความสนใจ
“เฮ้อ!! น่ารำคาญจริง ๆ”
ทางด้านของขวัญ ไม่ว่าเธอจะเดินไปทางไหนล้วนแต่ได้รับความสนใจ เธอทั้งสวย ทั้งเรียนเก่ง แถมยังมีดีกรีเป็นถึงดาวคณะอีก ทุกคนต่างรู้ว่า เธอเป็นคนใช้ของตระกูลแฮนซัน แต่ก็ไม่ได้รังเกียจอะไร เพราะนิสัยใจคอของหญิงสาวดีมาก เป็นที่รักของเพื่อน ๆ ในมหา’ลัย
“นี่ ยายขวัญ จริงหรือเปล่าที่เขาพูดกันว่า คุณนิโคลัสนั้นกระหายเซ็กซ์มาก” นีน่าเพื่อนสนิทของของขวัญถามขึ้นอย่างสงสัย
“ไม่รู้สิ คุณนิโคลัสไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนมาที่บ้าน” ของขวัญเงยหน้าจากกองหนังสือขึ้นมาตอบ
“แกไม่หวั่นไหวบ้างรึไงยายขวัญ คุณนิโคลัสทั้งหล่อ ทั้งเท่” นีน่าถามขึ้นพร้อมกับทำท่าชวนเพ้อฝัน
“แถมยังปากหมาอีก”
“เฮ้ย!!แรงว่ะ”
“ฉันพูดความจริง ทั้งปากหมาและปากเสียมาก หาเรื่องจิกกัดฉันได้ทุกวัน” “
“หึหึ เดี๋ยวจะกลายเป็นคู่แค้นแสนรักนะจ๊ะยายขวัญ”
“นีน่า!!”
- ผู้เขียน
