เก็บเกี่ยว 2
1070 คำ
อีกด้านหนึ่งในจวนสกุลกู้ กู้ไต้ฝู่รู้ข่าวของหนิงไช่กวงแล้ว เขาก็มิอาจช่วยใดๆ ได้ หรืออาจช่วยได้เขาก็ไม่ต้องการยื่นมือเข้าไปสอดกับเรื่องนี้ ใครบ้างที่ต้องการหยิบเผือกร้อนเข้ามือกัน สู้อยู่เฉยๆ เสียจะดีกว่า นึกดีใจที่ตนเองไม่ให้กู้หรูอวี้หมั้นหมายกับหนิงไช่กวง เพราะถ้าเกิดเรื่องเช่นนี้ขึ้นการขอยกเลิกสัญญาหมั้นหมายจะยิ่งลำบากหากจู่ๆ เรื่องเกิดพลิกผันว่านั่นคือการเข้าใจผิดว่าหนิงไช่กวงคือผู้บริสุทธิ์ และถูกผู้ไม่ชอบหน้าหาเรื่องปรับปรำเขา ทั้งผู้คนอาจตราหน้าเขาในภายหน้าได้ หากคิดอีกด้านไม่ใช่ว่าคนทั่วแคว้นจะไม่เข้าใจ ใครบ้างจะให้บุตรสาวแต่งให้กับคนมีมลทิน อย่างน้อยตัวเขาตนหนึ่งที่มิย่อม
กู้ไต้ฝู่เดินเรื่อยเปื่อยมาจนถึงสวนหลังจวน ทุกครั้งที่เขาเดินมาจะต้องมองไปยังหลังภูเขาจำลอง เวลานี้ยังไม่ดึกทั้งไม่มีใครเดินพลุกพล่านในจวน เขาหันซ้ายหันขวากดหินก้อนหนึ่ง ประตูก็เลื่อนออกเพื่อเปิดทางให้คนสามารถเข้าไปได้
เส้นทางคดเคี้ยวแต่เขาก็สามารถเดินได้อย่างชำนิชำนาญ เมื่อถึงที่หมาย หัวคิ้วทั้งสองข้างพลันจนขมวดมุ่น เดินวนหาบางอย่างที่เคยวางอยู่บริเวณนี้ หีบบรรจุก้อนทองไม่อยู่ มันไม่อยู่แล้ว เขาแทบจะสิ้นสติ แล้วเขาจะทำอย่างไร เขาจะทำอย่างไรดีเล่าทีนี้
ขาแทบจะเดินออกจากเส้นทางลับไม่ไหว ความคิดสับสนวุ่นวายไปหมด ทองหลายหีบเขาจะนำที่ไหนมาคืน ต่อให้นำมาคืนได้ ทว่าทองก้อนที่บรรจุลงในหีบล้วนประทับพระราชลัญจกร ลวดลายมังกรห้าเล็บ
ร่างกายของกู้ไต้ฝู่สั่นเทาอย่างหาสาเหตุไม่ได้ พ้นจากภูเขาจำลองตัวเขาก็มานั่งอยู่ที่ศาลาเพียงลำพัง นึกย้อนไปว่าใครกันที่ล่วงรู้ความลับครั้งนี้ บรรดาคนในจวนแทบจะไม่มีใครรู้เลยว่าหลังภูเขาจำลองนี่เขาได้สร้างห้องลับเอาไว้ แล้วใครกัน? หรือว่าฮองเฮา? ใช่!ต้องเป็นฮองเฮาที่ส่งคนลอบเอาทองกลับไปแน่ๆ เพราะเมื่อไม่นานตนเพิ่งจะเห็นเหตุการณ์ไม่สมควรเห็น อีกประการหนึ่งเรื่องฎีกาที่เขาถวายข้ามหน้าข้าตานางอาจส่งผลทำให้ฮองเฮาจัดการงานครั้งนี้ได้อย่างรวดเร็ว
การกระทำของเขาเองนี้อาจส่งผลให้ฮองเฮาคิดว่าคนสกุลกู้
อาจแปรพรรคไปอยู่กับอริก็เป็นได้ คนของฮองเฮาใช่ว่าจะไม่มี แต่ที่มีอยู่กลับไม่รู้ว่าอยู่แห่งใดบ้าง ย่อมกระจายเต็มพื้นที่ แค่ส่งคนมือดีลอบมานำทองออกไป ถ้าเขาไม่รู้ก็ย่อมไม่แปลก แต่ถ้าเขาไปถามดีๆ มีหรือฮองเฮาจะยอมบอก การที่ตนจะโยนหินถามทางคงยาก กลัวว่าหินจะถูกเขวี้ยงกลับมาจนเขาเองเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำเสียเอง เขาค่อยหลอกถามขันทีคนสนิทก็ได้ แค่มีของกำนัลเล็กๆ น้อยๆ
ความคิดปลอบใจตัวเองทำให้กู้ไต้ฝู่เกิดความฮึกเหิมอีกครั้ง ทิ้งความหวาดหวั่นที่จะเกิดในภายภาคหน้าทิ้งไปเสีย และเดินกลับเข้าเรือนของตนเอง แต่ไม่คิดว่าตัวเขาต้องชนกับสตรีนางหนึ่งที่เดินออกมาจากเรือนรับรอง
"ขอโทษเจ้าค่ะ" สตรีวัยออกเรือนก้มหน้าขอโทษผู้ที่นางเดินทะเล่อทะล่าไม่ดูตาม้าตาเรือ
"ท่านพี่" จื้อเหม่ยลี่เดินออกมาจากเรือนรับรอง สีหน้ายิ้มแย้ม
"นี่คือแม่นางเถาซือซือ เป็นบุตรสาวของเจ้าเมืองเหมาโอ นางมาเยี่ยมญาติแต่บังเอิญญาติของนางย้ายไปอยู่ต่างเมืองเสียก่อน อีกอย่างตอนที่ข้าพบแม่นางเถา นางถูกพวกยาจกขโมยถุงเงินไป ดีที่ข้าเห็นและให้คนวิ่งตามไปไม่เช่นนั้นนางคงลำบากทั้งนายและบ่าว"
"อืม! แล้วหรูอวี้? "
"ท่านพี่ไม่ต้องห่วงนางหรอกเจ้าค่ะ นางอยู่ที่เรือนฝึกพิณอยู่เจ้าค่ะ" นางยิ้มน้ำเสียงแสดงเป็นสตรีอ่อนโยน กู้ไต้ฝู่มองสตรีนามผู้มาเยือน นามเถาซือซือแวบหนึ่ง และชักสายตากลับมาหาฮูหยินคู่กาย พยักหน้ารับคราหนึ่งและเตรียมที่จะเดินกลับเข้าเรือนตน ทว่าสองขาต้องหยุดเมื่อพ่อบ้านเดินตรงเข้ามาทางตน
"เรียนนายท่าน เวลานี้ที่ศาลเริ่มไต่สวนคดีคุณชายหนิงแล้วขอรับ" เขาแสดงสีหน้าขบคิด
"ท่านพี่จะไม่ไปดูหน่อยหรือเจ้าคะ" เขาทอดถอนหายใจ หันหน้าไปทางอื่นก็เห็นกู้หรูอวี้เดินออกมาจากเรือน
"คารวะท่านพ่อเจ้าค่ะ" กู้หรูอวี้เดินเข้ามาใกล้ย่อกายเคารพ ก่อนที่จะเอ่ยคำ "ท่านพ่อไม่สบายใจเรื่องใดหรือเจ้าคะ" ตามจริงแล้วนางอยากจะถามเรื่องราชโองการเสกสมรสของตนมากกว่า แต่นางเห็นสตรีแปลกหน้ายืนอยู่ข้างมารดา เกรงว่าไต่ถามเรื่องนี้ไป ตนเองจะดูไม่ดี
"ข้าจะแวะไปศาล ดูเหตุการณ์ว่าเป็นอย่างไร" เขากล่าวจบก็เดินออกไป แต่ถูกกู้หรูอวี้เดินตามและกล่าวว่าตนต้องการไปด้วย บิดาก็ไม่อยากจะขัดจึงยอมให้นางตามไปด้วย จื้อเหม่ยลี่ปรายตามอง
เถาซือซือด้วยความภูมิใจอย่างปิดไม่มิดในน้ำเสียง
"บิดากับบุตรรักกันก็ดีอยู่ ท่านพี่ก็เสียอย่าง มักตามใจนางจนเสียคน ไปเถอะข้าจะพาไปเรือนด้านหลัง แม่นางเถาคงไม่รังเกียจ"
เถาซือซือหันมาฟังยิ้มรับ ไม่ตอบอะไร มองตามร่างของชายที่เดินนำบุตรสาวออกไปอีกทิศทางหนึ่ง
จื้อเหม่ยลี่ย่อมต้องช่วยเหลือเพราะนางจำได้ว่าใต้เท้าเถาเป็นผู้มากบารมี แต่เพราะอายุมากแล้วจึงขอลาออกจากราชการไปอยู่บ้านเกิด ไม่คิดว่าตนจะได้ช่วยเหลือบุตรีของท่าน ภายภาคหน้าหากมีเรื่องเดือดร้อนจนจะได้อ้างถึงบุญคุณวันนี้ได้ เถาซือซือพยักหน้ารับและเดินตามกู้ฮูหยินไป
- ผู้เขียน
