“มันจีบ อย่ามาโกหกกูนะวี”
“เออ จีบ แล้วไง? จะทำไม? จะทำร้ายฉันไหมล่ะที่ยอมให้ไอซ์มาจีบ”
“ใครจะไปทำอะไรมึง กูรักกูบูชามึงจะตายมึงก็รู้อยู่แก่ใจ ถ้ามึงไม่รู้มึงไม่เถียงกูฉอด ๆๆ แบบนี้หรอกวีนัส แต่มึงจำไว้เลยวี ถ้ามึงให้ไอ้เหี้ยไอซ์จีบมึงได้กูก็ไม่จำเป็นต้องทน กูก็จีบเมียกูได้เหมือนกัน!”
“...ไอ้ประสาท”
“หึ! ด่ากูเก่งฉิบหาย” ก็ทำตัวแบบนี้ใครจะไม่ด่าวะ ประสาท!
“...” ปวดประสาทแต่ไม่รู้จะต่อปากต่อคำต่อไปเพื่ออะไรเลยได้แต่มองหน้าไอ้บ้านี่ด้วยความโมโห
“กินข้าวสิวะไม่ต้องมานั่งมองหน้า”
“...” เสือก!
“กิน ถ้าไม่กินจะป้อนเอง ใช้ปากป้อนด้วยจะเอาไหม” เขาขู่ฉันเลยต้องกิน เพราะกลัวเขามาทำจริง ๆ ฉันอยู่ในสภาพขาเดี้ยงด้วยเลยต้องจำใจกิน
“อย่ามาจ้องกินไม่ลง”
“หึ!” แค่นเสียงใส่ทำบ้าอะไรวะ!
ฉันกินไปหงุดหงิดไปแต่บอกตามตรงแบบไม่โกหกตัวเองเลยนะ ไอ้บ้าเทมป์กลับมาเป็นแบบนี้ฉันรู้สึกชินมากกว่า หายใจสะดวกกว่
