“ขอกอดก่อนนะวี ทดแทนหนึ่งเดือนที่ผ่านมาที่ฉันไม่ได้กอดเธอเลยได้ไหม”
“ทดแทนบ้าบออะไรเทมป์ ปล่อย!”
“ไม่ปล่อย ฉันคิดถึงเธอ ทดแทนที่ฉันไม่ได้กอดเธอได้ไหม แล้วก็ทดแทนที่ฉันโมโหหึงเธอจนเลือดขึ้นหน้าแต่กระทืบไอ้เหี้ยไอซ์ที่มายุ่งกับเมียฉันตั้งหลายวันไม่ได้ ชดเชยความรู้สึกของคนที่โคตรหวงเธอให้หน่อยได้รึเปล่าวีนัส”
“ไร้สาระ”
“...รู้ รู้ว่าความรู้สึกของฉันมันไร้สาระ แต่มันรู้สึกแบบนั้นจริง ๆ ว่ะวี แล้วมันก็โคตรทรมานที่ดึงเธอออกมาจากมันไม่ได้”
“ก็กลับไปหาเมียนายจะได้จบ”
“จะให้ทำแบบนั้นจริง ๆ เหรอ”
“อืม”
“เธอเป็นคนบอกเองนะ”
“อืม ฉันบอกเอง” ฉันรีบตอบเพราะเขาทำเสียงเหมือนจะท้าทายกลาย ๆ อย่างกับคิดว่าฉันจะไม่กล้า
“ถ้ากลับไปหาเมียฉันเมื่อไหร่ฉันไม่ไปไหนแล้วนะวีนัส” พูดจบเขาก็กอดฉันแน่นขึ้นแถมยังเอาจมูกมาเกลี่ยไล้ที่ต้นคอฉันอีก
แต่เดี๋ยวก่อนนะ?
“ถ้ากลับไปหาเมียฉันเมื่อไหร่ฉันไม่ไปไหนแล้วนะวีนัส
