“คุณติณคะ คืนนี้หนูคงอยู่ค้างที่นี่ไม่ได้แล้ว พอดีมีธุระด่วนต้องไป ขอตัวก่อนนะคะ” ฐานิตาเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงร้อนรน ขณะที่คว้ากระเป๋าใบเล็กขึ้นมาคล้องไหล่ เธอดูเหมือนรีบร้อนที่จะออกไปทันที หลังจากที่เพิ่งวางสายจากพี่สาวไปได้ไม่นาน
“ดึกขนาดนี้ เธอจะไปทำธุระอะไร?” ติณณภพจ้องฐานิตาด้วยสายตาที่เย็นชา เสียงของเขาฟังเหมือนไม่รู้ แต่สายตาบ่งบอกว่าเขารู้ดีทุกอย่าง
“ธุระส่วนตัวค่ะ…ขอตัวนะคะ” ฐานิตาตอบเสียงเรียบและเดินผ่านหน้าติณณภพไป เธอไม่สนใจมองด้วยซ้ำ เลยทำให้ไม่เห็นว่าเขามองเธอด้วยสายตาแบบไหน
“บอกมาว่าจะไปไหน” ติณณภพถาม เขามองฐานิตาที่กำลังสวมรองเท้าอยู่หน้าประตู ทำให้เธอชะงักเล็กน้อย ก่อนจะหันมาทางเขา
“หนูไปแล้วนะคะ” ฐานิตาไม่ตอบ เธอเลือกที่จะเมินคำถามของเขา ซึ่งติณณภพเองก็ทำเช่นกัน
เขาเงียบและก้าวเข้าห้องนอนไปอย่างรวดเร็ว ทิ้งความเงียบไว้กับฐานิตาครู่หนึ่ง ก่อนที่เขาจะกลับออกมาพร้อมกุญแจร
