“อีแยม! มึงกลับมาเดี๋ยวนะ! อีลูกทรพี!!” ยศศักดิ์ตะโกนลั่นสุดเสียงไล่หลังลูกสาวคนเล็กที่เดินออกไป เสียงนั้นดังก้องจนพยาบาลเอาไม่อยู่ คนมองก็ปล่อยให้มองไปไม่สนใจ เพราะความเจ็บใจที่ฐานิตาพูดแดกดัน ทำให้เขาโมโหไม่อายใครอีกต่อไป
“ไอ้ยศ! หยุดสักที! แกไม่อายคนอื่นเขาบ้างหรือไง?” อรไพลินเข้ามาปราม สามีของเธอทำให้เธอรู้สึกอายสุดขีด โดยเฉพาะเมื่อสายตาของคนนอก รวมถึงติณณภพที่ยังยืนอยู่ที่เดิม มองมาด้วยความนิ่งสงบ แม้ว่าฐานิตาจะเดินออกไปแล้ว
“อะไรของเธอ อร?” ยศศักดิ์ถามเสียงแข็ง ไม่เข้าใจว่าทำไมภรรยาถึงต้องเอ็ดเขาเสียงดังเช่นนี้ อรไพลินไม่เคยว่าตอนเขาดุด่าฐานิตา เลยทำให้เขายังคงมองหน้าของเธออย่างไม่เข้าใจ
อรไพลินไม่ตอบสามี เธอเพียงแค่กลอกตาแล้วมองไปที่ติณณภพ ซึ่งยังคงยืนอยู่เงียบ ๆ เป็นเวลานาน แต่เห็นได้ชัดว่ายศศักดิ์ก็ยังคงไม่เข้าใจสถานการณ์ที่อยู่ตรงหน้าอยู่ดี
“มองหาอะไรวะ?” ยศศักดิ์ขมวดคิ้วอย่า
