หลังจากที่ม้าเร็วกล่าวคำรายงานขององค์ชายฉินกู่หยงจบ ฉินฝานหรูก็สั่งให้ทหารพาตัวเขาไปขังคุกหลวงทันทีด้วยความโกรธ
“สั่งทหารให้ไปตามตัวองค์ชายกู่กลับมารับโทษ เดี๋ยวข้าจะเป็นคนออกไปตามหาลูกข้าด้วยตัวเอง” ฉินฝานหรูคำรามลั่น สีหน้าของเขาแดงก่ำ โจรชั่วที่ไหนถึงกล้าดีมาทำกับเขาอย่างนี้ ถึงอายุจะมากขึ้นมาหลายปี แต่ก็ใช่ว่าเขาจะไม่มีแรงจับดาบแล้ว
“ช้าก่อนท่านเจ้าหัวเมือง” ฉินเก๋อจินที่นั่งฟังรายงานอยู่ด้วยรีบร้องห้าม ก่อนจะหันไปส่งสัญญาณบอกกับเหล่าทหารให้ออกไปก่อน
“เจ้าจะให้พี่ทำอย่างไรฮูหยินเก๋อ ลูกชายเจ้าปกป้องพี่สาวตัวเองไม่ได้ ทั้งที่อากู่เป็นคนดูแลขบวนเองแท้ๆ แต่กลับปล่อยให้ลี่เอ๋อร์ถูกโจรลักพาตัวไปได้”
“แล้วอากู่มิใช่ลูกชายท่านหรือ!!!” ฮูหยินเก๋อตะคอกเต็มเสียง ตลอดมานางไม่เคยคิดจะพูดเรื่องนี้เลย เรื่องที่ฉินฝานหรูสามีของตนรักลูกไม่เท่ากัน เห็นชัดมาโดยตลอดว่าเขารักฉินลี่ฮวามากกว่าลูกคนอื่นๆ
