เมื่อเดินมาจนถึงรถ พระนายก็ยกกระเป๋าขึ้นไปเก็บไว้ด้านหลัง จากนั้นก็เดินเลี่ยงออกมาโทรศัพท์หาบุพการี รอสายอยู่เพียงไม่นานก็มีคนรับ
“แม่! รู้ไหมพ่อเลี้ยงกลับมากับใคร”
[ ใคร? ]
“คุณเรอา!”
[ เห้อ! ให้ตายสิ เมื่อไหร่จะรู้สึกตัวนะ ]
“ทำไงดีอะแม่!”
[ ทำไงได้ล่ะ เราเลิกยุ่งกับเรื่องของเจ้านายเถอะ ยุ่งไปก็เปลี่ยนอะไรไม่ได้ ]
“แต่แม่!”
[ แม่ปรงแล้วแหละนาย บางทีปล่อยให้คุณภูใช้ชีวิตแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ]
“อ่า! พ่อเลี้ยงให้จัดห้องไว้ให้ ห้องที่บ้านใหญ่”
[ อื้อ ]
“โธ่! ไม่คิดจะช่วยกันเลยสินะ”
พระนายบ่นเบาๆ หลังจากวางสายจากแม่เสร็จ เขาแค่อยากให้พ่อเลี้ยงมีความสุข ที่เชียร์หนูอลิสมากกว่าผู้หญิงทุกคน นั่นเพราะปฏิกิริยาของพ่อเลี้ยงตอนที่อยู่กับเธอมันดีมาก ไม่เคยเห็นพ่อเลี้ยงหัวฟัดหัวเหวี่ยงใส่ใครขนาดนั้นมาก่อนเลย และไม่เคยเห็นพ่อเลี้ยงแอบยิ้มเพราะใครสักครั้ง หนูอลิสเป็นคนเดียวที่พ่อเลี้ยง
