“ฉันรู้ ไม่ต้องมาสอน”
“ผมไม่ได้อยากสอน ผมแค่อยากให้คุณอ่อนโยนแล้วก็ให้เกียรติคนอื่น อยากให้คุณมองทุกคนเท่าเทียมกัน...รวมถึงผมด้วย ผมอยากให้คุณมองผมเป็นคน ๆ หนึ่งที่เหมือนกับคุณ มีความคิดมีความรู้สึกเหมือนคุณไม่ใช่แค่เศษดินอย่างที่ผ่านมา”
“...”
“ผมรู้ว่าที่ผ่านมาคุณเกลียดผมมาก แต่ผมขอร้องได้ไหม ผมไม่เคยอยากได้อะไรจากคุณเลยไอริสนอกจากความเป็นคน”
“...ฉันไม่ได้ดูถูกคนขนาดนั้น” ฉันเงียบอยู่พักหนึ่ง พักใหญ่เลยกว่าจะตอบออกาได้ แต่ฉันไม่ได้โกรธเขานะคะที่เขาพูดเหมือนฉันมองเขาไม่ใช่คน
ไม่รู้สิ ทั้งคำพูดกับแววตาที่แอบมีความเจ็บปวดอยู่ในนั้นของเขามั้งเลยทำให้ตัวเองรู้สึกแย่
“ตอนทำคุณอาจจะไม่ได้คิดถึงความรู้สึกคนอื่นให้มากพอ แต่เชื่อเถอะผมมองว่าคุณไม่เคยเห็นผมเป็นคนตลอด”
“...” เออฉันมันนิสัยเสีย แต่ทุกครั้งที่ฉันด่าฉันไม่ได้คิดว่าเขาไม่ใช่คนนะฉันสาบานได้
ใช่ค่ะว่าฉันด่าแรง แรงมากด้วยฉันไม่มีอะไ
