“...จะให้ฉันเรียกนายว่าคุณรึไง คุณดิน ไม่เอาอ่ะ แค่คิดก็ไม่ไหวแล้ว”
“หึ ๆๆ ทำไมต้องเรียกคุณให้เป็นทางการขนาดนั้น เรียกผมเหมือนที่คุณเคยเรียกตอนเด็ก ๆ ไง เรียกว่า...พี่ดิน”
“...”
“ว่าไงครับ สนใจรึเปล่า”
“...”
“ไอริส”
“...ไม่เอา”
“หึ ๆๆ ทำไมล่ะ เพราะกว่าเรียกนายดินอีกนะ”
“ไม่เอา” ฉันยืนยันคำเดิมด้วยเสียงที่เบามากเพราะอะไรรู้ไหมคะ เพราะฉันอายยังไงล่ะ
“เริ่มจากง่าย ๆ ก่อนไง”
“ไม่เห็นง่ายเลยสักนิด”
“ง่ายจะตาย ไม่เชื่อลองเรียกดูสิ”
“...” ฉันมองหน้าเขาที่ยิ้มให้ มือที่จับช้อนก็ตักข้าวโดยที่ไม่ได้มอง
“ลองดูไอริส มันยากแค่ครั้งแรกแค่นั้นแหละ ครั้งต่อไปเดี๋ยวก็ง่ายเอง”
“...”
“พี่ดิน เรียกสิครับ”
งับ!
“หึ ๆๆ โอเค กินข้าวดีกว่า” เขาขำเบา ๆ เพราะฉันไม่เรียกตามที่เขากล่อมแต่จ้องเขาแล้วยกช้อนเข้าปากแทน
“...อือ ” ฉันรีบก้มหน้าแล้วกินข้าวเงียบ ๆ พยายามไม่เงยหน้าขึ้นไปมองเขาเพราะฉันอายจริง
