“...ฟังให้ดีนะไอริส พี่จะพูดครั้งเดียวแล้วพี่จะไม่พูดอีก แพรวเขาไม่โกรธหรอก ไม่มีใครมีสิทธิโกรธพี่ ไม่มีใครมีสิทธิหึงพี่ทั้งนั้นเพราะพี่ไม่ได้เป็นของใคร คนเดียวที่พี่อยากให้หึงก็คือคนตรงหน้าพี่แค่คนเดียว”
“...”
“แค่เราคนเดียว...ริสจะหึงพี่บ้างได้ไหมล่ะครับ”
“เอ่อ...” เอ่อหรือเอ๋อเอาดี ๆ ไอริส
“พี่รอนะ”
“...รออะไร”
“รอให้อคติในใจเราหมดไป รอให้เราเรียกพี่ว่าพี่ดิน รอให้เราหึง แล้วก็รอวันที่เรายอมหมั้นกับพี่”
“...ไปทำงานก่อนไหม”
“หึ ๆๆ โอเคครับ ไปทำงานก่อนก็ได้ รอพี่ตรงนี้นะ”
“อื้อ” ตาย ๆๆ ทำไมมันร้อนแบบนี้นะไอริส อากาศที่ร้อนยังไม่เท่าหน้าของฉันตอนนี้เลยล่ะมั้ง
เขาร้ายที่สุดเลย เขาหยอดฉันขนาดนี้ได้ยังไง กลับเมืองไทยได้ไม่ถึงอาทิตย์ทำไมเขาถึงได้เปลี่ยนไปแล้วก็กล้ามากขนาดนี้
ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด
...ไอด้า
ไอด้าเหรอ?
ติ๊ด!
“ไงจ้ะดาด้าคนสวยของพี่”
(ไงคะพี่ริสชี่คนสวยของน้อง)
“ฮ่า ๆๆ
