“โกรธมากไหม”
“โกรธสิ โกรธมากด้วย”
“คือ”
หมับ!
“เอ่อ...”
“พี่โกรธมาก โกรธจนแทบบ้า กว่าจะผ่านมาได้โคตรทรมาน แล้วคนที่ทำล่ม...ก็ต้องรับผิดชอบ”
“อื้อ!!”
ฉัน...โดนเขาจูบ
“อืม~” เขากดจูบลงมาโดยที่ไม่ได้ออกแรง ไม่มีความรุนแรงที่เรียกว่าขืนใจแต่ฉันตกใจเลยร้องเสียงดังไปหน่อย
ถึงจะร้องเสียงดังแต่คนที่จูบก็ไม่ได้มีทีท่าว่าจะปล่อยเลย ฉันเองก็ไม่ได้ขัดขืน ไม่สิคะ อย่าเรียกว่าไม่ขัดขืนเลยเรียกว่าฉันไม่มีเรี่ยวแรงจะไปขัดขืนดีกว่า
แขนขามันอ่อนแรงขึ้นมาดื้อ ๆ รู้ตัวแค่ว่ามือที่เคยจับแขนฉันทั้งสองข้างเปลี่ยนเป็นโอบเอวฉันเอาไว้แล้วปากที่เคยประกบลงมาก็เปลี่ยนเป็นขบเม้มริมฝีปากฉันแรง ๆ ไม่นานสอดปลายลิ้นร้อนเข้ามาในปากของฉัน
“อื้อ~” ใครจะคิดว่าเราสองคนจะจูบกัน มันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้แต่มันก็เกิดขึ้นแล้ว แล้วเขาก็กำลังจูบที่ทำให้ฉันแทบไม่หลงเหลือสติ
“เราทำแพลนงานแต่งพี่พัง...เราต้องรับผิดชอบรู้ไ
