Chapter 9 กรรมนี้...ใครกำหนด
1016 คำ
เด็กชายเห็นคุณพ่อเงียบเสียงลงไป
“โอ้! พ่อครับ ไม่เป็นไรเนอะ เราสามคนมาเริ่มต้นกันใหม่นะครับ” คำพูดที่ปลอบโยนทำให้คนตัวโตหัวใจสะท้าน ไอศูรย์ยิ้มทั้งน้ำตา หัวใจของคนอ่อนแอเช่นเขา ได้รับการปลอบประโลมจากเด็กชายตัวน้อย ๆ
“พ่อรักน่านไหม”
“รักสิ ถามได้ รักแรกพบเลยแหละครับ”
“แล้วพ่อรักแม่ไหม”
ไอศูรย์หันไปมองใบข้าวอีกครั้ง เธอยังเหมือนเดิม น่ารัก งดงาม และนิสัยคงไม่ต่างจากเดิม
แต่ก็ไม่แน่...
“น่านต้องถามแม่ก่อนว่าแม่ให้อภัยพ่อได้หรือเปล่านะ แล้วแม่ยินดีจะมาอยู่กับพ่อไหม”
คราวแรกคิดจะไปฉุดปล้นเธอให้มาอยู่ด้วย ตอนนี้แค่คิดว่า ใบข้าวกับลูกต้องเจ็บช้ำน้ำใจแล้ว เขาก็ไม่อาจจะทำได้
หรือว่า... เหตุผลที่เขาทำลงไป เพราะความไม่แน่ใจว่าจะให้ความสุขที่แท้จริงกับใบข้าวได้หรือเปล่า
แต่ทั้งหมดทั้งมวล สาเหตุหลัก ๆ เขาเองที่เห็นแก่ตัว และเอาแต่ใจตัวเองของไอศูรย์ทั้งนั้น
ที่บ้านของธนกฤต
“ต้องขอหมายไหมครับ” วิกรมใจร้อนหนักมาก เขารู้ว่าคนอย่างนายธนกฤตนั้นเป็นเช่นไร ได้แต่คิดในใจ
‘ไม่น่าเลย คุณชาช่า ไม่น่ามาตกลงในลูปของไอ้กฤตมันเลย’ สงสาร แต่แค่ถึงไปถึงสภาพของหญิงสาวแล้ว เธอคงจะไม่เหลือชิ้นดี
หลังจากผ่านไปสามชั่วโมง เสี่ยทั้งสามคนทยอยกันเดินออกมาจากบ้านของธนกฤตแบบตัวเบา ๆ
แต่ทว่า... ตำรวจที่ล้อมอยู่กลับกรูกันเข้าไปหา
“เฮ้ย! อะไรกันวะพวกลื้อ” เสี่ยบอยหน้าซีดเป็นไก่ต้ม เหมือนมีลางสังหรณ์ตั้งแต่ต้น แต่ก็ยังลงมือทำกับพรรคพวก
“นั่นนะสิ บ้าอะไรวะเนี่ย” เสี่ยชัยขยับตัวจะไปขึ้นรถของตัวเองให้ได้ แต่ตำรวจก็จับยึดตัวเขาเอาไว้
“เสี่ยครับ เชิญไปที่โรงพักครับ ไปเป็นพยาน”
“เรื่องอะไรวะ” เสี่ยบอยออกปากบ้าง
“รวมกันกักขังหน่วงเหนี่ยวหญิงสาวที่ไม่ใช่ภรรยาของตน และทำให้เธอ...” ยังพูดไม่จบ
“เจอคุณณธิชาแล้วครับ นอนไม่รู้สึกตัวเลย” ตำรวจนายหนึ่งวิ่งออกมารายงาน
“ไม่รอดแน่แล้วครับเสี่ย” สารวัตรพูดกับสามเสี่ยตรงนั้น
“เรียกรถฉุกเฉินเลยด่วน” วิกรมเอ่ย แล้วรีบวิ่งตามหลังตำรวจนายนั้นเข้าไป
วิกรมผงะ ไม่กล้าดู ดีว่าตำรวจที่เข้ามาก่อน เอาผ้าคลุมตัวของเธอเอาไว้ ณธิชาตาลอย เรียกไม่ขานแล้ว อีกคนอาการหนักเหมือนกัน
ตำรวจที่เข้าไปจับชีพจร “หัวใจเต้นอ่อนมาก”
“ทำไม” วิกรมถาม
ตำรวจนายนั้นชี้ให้ดูอุปกรณ์เสพ
“น่าจะเกินขนาดครับ” ทุกคนได้แต่สังเวชในใจ ในเวลาต่อมา รถกู้ภัย รถพยาบาลวิ่งวุ่นกันให้ควั่ก และพาร่างของธนกฤตและณธิชาไปส่งที่โรงพยาบาล
รวมถึงสามเสี่ย เสี่ยบอย เสี่ยชัย และเสี่ยบีไปที่สถานีตำรวจ
เรื่องทุกอย่างรายงานไปยังไอศูรย์ เขาอึ้งไปทีเดียวกับชะตากรรมของณธิชา เธอไปรู้จักกับธนกฤตได้อย่างไร
และยิ่งปวดหัวใจเข้าไปอีก เมื่อทีมของผู้กำกับแจ้งเรื่องการสืบสวนของคนที่จะไปลักพาตัวของใบข้าวกับลูก คือลูกน้องของธนกฤต เขาถึงบางอ้อ...
‘นี่เธอกะจะฆ่าลูกเมียของฉันเลยหรือ’
ไอศูรย์เศร้าและเสียใจเป็นอย่างมาก เขาเป็นต้นเหตุที่ทำให้เรื่องราวเรื่องนี้เกิดขึ้น และตระหนักได้ว่า เป็นเพราะเขาอีกเหมือนกันที่ทำให้ณธิชาลงมือทำเรื่องเลวร้ายได้อย่างน่าเหลือเชื่อ
วิกรมโทรศัพท์เข้ามาหาเขา ไอศูรย์รับสาย
“เป็นยังไงบ้าง”
(“เรียบร้อยดีครับเจ้านาย คุณชาช่าอาการน่าเป็นห่วงครับ แต่ตอนนี้กู้ภัยพามาส่งที่โรงพยาบาลแล้ว”)
“รักษาเธอให้ดีที่สุด ใช้เงินเท่าไหร่ว่าไป”
เพราะอย่างน้อยณธิชาก็ให้ความสุขความสบายกับเขามาตั้งหลายปี เขาผิดเองแหละพี่ไม่ให้สถานะที่มั่นคงกับเธอ ทำให้เกิดเรื่องเกิดราวขึ้นจนได้
‘ขอโทษนะชาช่า ผมผิดเองทั้งหมด หลังจากนี้ผมจะชดเชยให้เอง ตามที่คุณร้องขอก็แล้วกัน’
“แล้วเรื่องคดีล่ะ”
(“สารวัตรกับผู้กำกับกำลังดูแลอยู่เลยครับ ทั้งสองเรื่อง แต่ดูเหมือนมันจะเป็นเรื่องเดียวกันแล้วนะครับเจ้านาย”)
“อย่างไรหรือ”
(“พวกมันเป็นลูกน้องของนายกฤตครับ”)
สีหน้าและแววตาของไอศูรย์เปลี่ยนไป เพราะเขาอีกแล้วสินะ
(“เจ้านายจะเอาเรื่องอย่างไรดีครับ”)
“เอาที่นายเห็นสมควร แต่เรื่องนี้ฉันคิดว่าชาช่าอาจจะไม่เกี่ยว”
(“ตำรวจบอกว่ารอเธอฟื้น และให้สติสัมปชัญญะของเธอกลับมาก่อนครับ”)
“ฉันมอบหมายให้นายจัดการทุกเรื่องก็แล้วกันนะ”
(“ครับเจ้านาย”)
(“เอ่อ… แล้วคุณใบข้าวล่ะครับเธอเป็นยังไงบ้าง”)
“หมอฉีดยาให้ ก็หลับไปเลย เห็นว่ามีอาการแพนิกอีกน่ะ”
(“เพราะมันน่ากลัวมากเลยนะครับ พวกมันตั้งใจจะเอาคุณใบข้าวกับลูกไปโยนทิ้งที่บ่อจระเข้”)
ไอศูรย์เศร้าใจ...
“เรื่องมันผ่านไปแล้วล่ะ เราย้อนกลับไปแก้ไขอดีตไม่ได้ ขอบคุณมากนะวิกรม ฉันปวดหัวเหลือเกิน”
(“เจ้านายไม่ต้องเป็นห่วงนะครับ ทุกเรื่องผมจะจัดการเองครับ”)
“อื้อ” เขาตอบแบบนี้ แล้วไอศูรย์ก็วางสายไป
ความรักทำให้คนเจ็บปวด
ความรักทำให้คนตาบอด
นอกจากจะตามืดบอดด้วยความรักแล้ว หัวใจของคนดี ๆ อาจจะแปรเปลี่ยนไปได้ ถ้าหากคิดว่าอยากจะครอบครองคนรักนั้นเป็นของตัวเอง ไม่ได้มองเพียงให้คนที่เรารักมีความสุข แล้วเรามีความสุข
อีกอย่างคงจะเป็นเวรกรรมของณธิชาเอง จริง ๆ แล้ว… กรรมเกิดจากการกระทำของตัวเอง กรรมใดที่เกิดกับตัวเรา เราต้องรับผลกรรมนั้น
>>><<<
- ผู้เขียน
