บทที่15. ปล้น

1326 คำ

“ลงมาจากรถให้หมด!!!” ประตูรถถูกกระชากออกอย่างแรง บุรุษคลุมกายและใบหน้าด้วยผ้าสีดำสนิทใช้อาวุธปืนไรเฟิลจ่อมาทางคนทั้งคู่แววตาของสการ์เล็ตต์ตื่นตระหนกตกใจอย่างถึงขีดสุดแต่ก็ไร้เสียงหวีดร้องใดๆ แม้จะอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่เคยเจอในชีวิตมาก่อน มือเรียวของเธอจับแขนของชายหนุ่มแน่นอย่างหาที่พึ่ง “ใจเย็นๆ เราคุยกันได้” ยามาทยังคงนิ่งสงบควบคุมอารมณ์ได้อย่างประหลาด เขาบีบมือของหญิงสาวก่อนจะจับจูงให้เธอเดินตามเขาลงมาจากรถ คนขับรถถูกกระชากออกมาจากฝั่งคนขับและถูกจับกดให้คว่ำหน้าลงกับพื้น ยามาทใช้สายตาคมกริบมองฝ่าความมืดที่โรยตัวลงบางๆ อากาศเยียบเย็นขึ้น เขาควรจะเตรียมเสื้อกันหนาวมาให้เธอด้วย เพราะอากาศยามค่ำคืนนั้นเหน็บหนาวยิ่งนักแตกต่างจากกลางวันอย่างสุดขั้ว แต่ถ้าเขาไม่ทำงานจนลืมเวลาคงไม่เจอกับสภาพอย่างนี้ อ้อ! กับสถานการณ์นี้ด้วยเช่นกัน ยามาทขยับแว่นสายตาให้ชิดใบหน้า ทว่ากลับทำให้หนึ่งในบุรุษชุดดำค

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม