“คุณควรจะรอผมที่นี่”
น้ำเสียงเหนื่อยหน่ายกับการต่อล้อต่อเถียงยังคงยืนกรานเช่นเดิม
“แต่ฉันอยากไปด้วยนี่” หญิงสาวก็ยังคงยืนยันคำตอบของเธอเช่นเคย
ยามาทถอนหายใจหนักๆ เขาดูนาฬิกาที่ข้อมือแล้วเงยหน้าขึ้นสบตาดวงตาสีน้ำตาลที่เปี่ยมไปด้วยความหวังและเชื่อมั่น หากเขายังต้องเถียงเธอต่ออีกหนึ่งนาทีทุกอย่างในวันนี้จะล่าช้าจนเสียงานการไปหมด เขาตัดสินใจเดินหลังไปหยิบผ้าคลุมศีรษะของหญิงสาวมาคลุมผมยาวสลวยที่ถูกถักเปียง่ายๆ
“คุณต้องอยู่ใกล้ให้มากที่สุด” เขาเตือนเธอด้วยสีหน้าเคร่งเครียดแต่กลับสร้างรอยยิ้มบนใบหน้าหวานซึ้ง ทำให้เขาต้องรีบหันกลับและเร่งเท้าเดินนำออกมา การควบคุมอารมณ์ของตนเองเริ่มต่ำลงทุกขณะที่อยู่ใกล้ผู้หญิงคนนี้ การให้เธออยู่ใกล้ๆ เพื่อป้องกันอันตรายนั้นเสี่ยงกับตัวเขาเองด้วย เขาอยากจะกอดรัดฟัดเหวี่ยงร่างบางเข้าให้นะสิ!
“จะใกล้ชิดทุกฝีก้าวเลยทีเดียว” สการ์เล็ตต์ยิ้มร่าแล้วเดินเข้าไปนั
