‘หนาวจัง ทำไมหนาวอย่างนี้นะ!’
สการ์เล็ตต์มองไปรอบๆ ข้างเห็นแต่หิมะสีขาวโปรยปรายลงมา รอบตัวมีแต่หิมะปกคลุมเต็มไปหมด เธอก้มมองเท้าตัวเองที่จมอยู่ในหิมะ เธอพยายามจะเท้าก้าวเดินไปข้างหน้าแต่ราวกับว่าหิมะดูดกลืนเธอจมลงไปเรื่อยๆ
‘ช่วยด้วย! ใครก็ได้ช่วยฉันด้วย’ สการ์เล็ตต์หวีดร้อง ‘แม่ ช่วยหนูด้วย แม่!’
‘สการ์เล็ตต์ลูกต้องเข้มแข็ง’
‘แม่คะ แม่อย่าทิ้งหนู’ เธอวิงวอนและมองเห็นตัวเองเหมือนเด็กเล็กๆ
‘ฟังแม่นะลูกรัก สการ์เล็ตต์ลูกต้องเข้มแข็ง ต้องเข้มแข็ง’
“ชะ...ช่วย...ช่วยด้วย”
“ไม่เป็นไรแล้วสการ์เล็ตต์! คุณปลอดภัยแล้ว”
ยามาทรวบร่างบอบบางไว้ในวงแขน อากาศในกระโจมอบอุ่นแล้วแต่สำหรับคนที่เผชิญกับการเสียเลือดและพิษไข้เข้าเล่นงานนั้น เป็นเรื่องยากที่จะควบคุม
จะเรียกว่าอะไรดี ทหารลาดตระเวนของท่านลุงคาร์ดัลผ่านมาพอดี จากจุดเกิดเหตุห่างโรงพยาบาลเกินไป เขาต้องทำการรักษาอย่างเร่งด่วน และจะเรียกว
