ตอนที่ 1 พรมลิขิต
459 คำ
-NOEY PART-
“ดีค่ะ น้องเนยเงยหน้าขึ้นหน่อยค่ะ”
ฉันโพสท่าแล้วยิ้มให้กล้อง แม้เวลาจะผ่านไปหลายชั่วโมงและความล้ากำลังมาเยือน แต่ฉันก็ต้องพยายามยิ้มเพราะมันเป็นงาน
“เรียบร้อยค่ะ เลิกกอง”
ทันทีที่ผู้กำกับภาพสั่งเลิกกองพี่ๆที่ดูแลฉันก็รีบเอาผ้ามาคลุมให้เพราะในสตูค่อนข้างหนาว
“เสร็จแล้วใช่ไหมคะ งั้นเนยกลับเลยนะคะ”
“อย่าลืมเรื่องงานเลี้ยงคืนวันพรุ่งนี้นะคะน้องเนย ท่านประธานย้ำมาว่าอยากให้น้องเนยไปให้ได้”
“ค่ะ...ที่เรือSCใช่ไหมคะ”
“ค่ะน้องเนย”
ฉันพยักหน้าเป็นอันว่ารู้เรื่อง ถึงแม้จะไม่อยากไปแต่ก็คงต้องไปเพื่ออนาคตในวงการของฉัน
จริงๆฉันไม่ได้อยากเป็นนางแบบเหมือนที่เป็นอยู่หรอก แต่แค่อยากมีใบเบิกทางในการทำธุระกิจเสื้อผ้าเลยต้องพยายามคลุกคลีกับวงการนี้ไว้..
-PHAYU PART-
“กูไม่ไปพวกมึงจะบังคับอะไรนักหนาว่ะ”
ผมเดินหนีพวกน้องๆที่มันเอาแต่ชวนผมไปงานปาร์ตี้แบรนด์ดังที่จะจัดขึ้นบนเรือของเราเพราะอยากให้ผมสนใจผู้หญิงบ้าง ตั้งแต่เกิดมาผมไม่เคยมีแฟนหรือลากใครขึ้นเตียงเหมือนพวกมันเลย
เพราะผมไม่ชอบและไม่อยากให้ชีวิตวุ่นวายเหมือนที่ไอ้สายฟ้าเคยเป็น กว่าน้องพอใจจะได้อยู่แบบสงบๆก็ต้องผ่านผู้หญิงของมันตั้งหลายคน
“เฮีย!!แต่งานนี้มันดีจริงๆนะ”
“แล้วไง กูไม่ไป”
ผมเดินหนีพวกมันขึ้นมาบนห้องแล้วกดล็อคประตู หลายครั้งแล้วที่พวกมันมาตื้อผมแบบนี้แต่ผมก็ไม่เคยไป อีกอย่างวันนี้ผมมีเวรต้องเข้าไปดูแลผับด้วย
ติ๊ง!!
SAIFAH : วันนี้มีงานเลี้ยงที่เรือ คุณแม่ฝากดูแลด้วยเพราะเป็นแบรนด์ของเพื่อนท่าน
PHAYU : แล้ว ???
วันนี้เป็นเวรของมันจะไลน์มาหาผมทำไม
SAIFAH : จริงๆมันต้องเป็นหน้าที่ฉันแหละที่ต้องไปดูแลแขก แต่...วันนี้เป็นวันเกิดพอใจไง ฉันเลยอยากขอให้นายไปแทน
PHAYU : วันนี้ไม่ว่างต้องเข้าผับ
ตั้งแต่ไอ้สายฟ้ามีเมียเป็นตัวเป็นตนมันก็จะเป็นแบบนี้ตลอด เอะอะก็อ้างเมีย
SAIFAH : เรื่องนั้นฉันสั่งให้นาวินนาวาดูให้แล้ว แกไปดูงานที่เรือแทนฉันได้เลย
สายฟ้าก็คือสายฟ้า ถึงมันจะทำตัวเละเทะแต่มันก็รอบคอบมากในเวลาเดียวกัน
เห้อ...สุดท้ายผมก็ต้องยอมไปแทนมันอย่างเลี่ยงไม่ได้
- ผู้เขียน
