ตอนที่ 2 พี่ดิน
697 คำ
-NOEY PART-
แค่เรียนกับทำงานก็เหนื่อนจนสายตัวแทบขาดแล้ว ยังต้องมางานเลี้ยงสังสรรค์ของพวกเจ้าของแบรนด์อีก
“น้องเนย!!! มาแล้วหรอคะ”พี่ซูซี่ออแกไนท์สาวประเภทสอง ร้องเสียงหลงที่เห็นฉันเดินเข้ามา
“สวัสดีค่ะพี่ซูซี่”
“พี่กำลังลุ้นอยู่เลยค่ะ กลัวน้องเนยไม่มา”
พี่ซูซี่สั่งให้ลูกน้องมาช่วยฉันถือกระเป๋าก่อนจะพาฉันไปส่งที่ห้องพักชั้นวีไอพี
“โรงแรมก็มีตั้งเยอะแยะ ทำไมต้องมาจัดบนเรือด้วยนะ”
ฉันไม่ค่อยถูกกับเรือเท่าไหร่ต่อให้เรือลำนี้จะใหญ่เหมือนยกตึกทั้งตึกมาลอยทะเล จนฉันไม่รู้สึกถึงความโคลงเคลงของมันเลยก็ตาม แต่ฉันก็ยังเมาเรืออยู่ดี
ติ๊ดๆ (เสียงโทรศัพท์)
NOEY : ว่าไงนังนิค
NICKKY : เป็นไงบ้างแก เมาเรือหรือเปล่า
NOEY : นิดหน่อยๆ แต่ยังไหวอยู่
NICKKY : ให้ฉันไปหาแกตอนนี้ไหม ฉันเป็นห่วง
NOEY : เห้ยๆไม่ต้องๆ เรือเขาออกจากท่ามาแล้วแกจะมาได้ไงเหาะมาหรือไง ฉันอยู่ได้แค่สองคืนเอง
NICKKY : ก็ฉันไม่สบายใจอะ
NOEY : ฉันโอเคจริงๆ อีกสองวันแกมารอรับฉันแล้วกัน ฉันไปทำงานละ
ฉันกดวางสาย นิคกี้เพื่อนสาวสองที่มักจะคอยตามฉันไปทำงาน เราเรียนด้วยกันและฉันก็ไม่มีผู้จัดการ เลยชอบให้นิคกี้มาเป็นเพื่อนเวลาที่ต้องออกมาค้างต่างจังหวัด แต่วันนี้มันดันติดธุระกับที่บ้าน
ติ๋ง!!! ไลน์
P’SUSY : น้องเนย พี่ขอนัดหมายเวลาตอน1ทุ่มนะคะ ท่านประธานจะมาถึงงานรบกวนน้องเนยมาเจอท่านด้วยนะคะ
ฉันกำลังจะกินยาแก้เมาเรือ แต่พอเห็นข้อความก็ต้องชะงักไว้ก่อน เพราะยามันง่วงถ้าฉันกินตอนนี้ต้องไม่ตื่นแน่ๆเอาไว้กินตอนก่อนจะออกไปแล้วกัน ยาจะได้ออกฤทธิ์พอดีกับที่ฉันจะกลับห้อง
ฉันนั่งเช็คตารางงานต่างๆในเดือนนี้ฆ่าเวลาเพื่อที่จะได้ไม่ต้องไปโฟกัสกับอาการเมาเรือ แต่ก็เกือบจะทนไม่ไหวคว้ายามาถือไว้อยู่หลายรอบ
ฟู่ว!!!ต้องไหวๆ ฉันบอกตัวเองก่อนจะตัดสินใจเดินออกมาชมเรือข้างนอก
“คุณเนยใช่ไหมครับ”
“อ๋อ..ค่ะ”ฉันพยักหน้า อุตส่าห์ใส่แว่นใหญ่ขนาดนี้ไม่คิดว่าจะมีคนจำได้
“ผมแผ่นดินนะครับเป็นลูกชายคนที่สามของเจ้าของเรือลำนี้”
“ค่ะ..!!”
“ผมเป็นแฟนคลับคุณเนยมานานมากเลยนะครับ ติดตามหนังสือที่คุณเนยถ่ายทุกเล่มไม่คิดว่าจะได้เจอตัวเป็นๆ ในฐานะที่ผมเป็นหนึ่งในเจ้าของเรือขออนุญาตพาคุณเนยเดินชมเรือได้ไหมครับ”
คุณแผ่นดินพูดกับฉันด้วยท่าทีสุภาพจนฉันไม่สามารถปฏิเสธเขาได้
“ถ้าคุณแผ่นดินเป็นเจ้าของเรือลำนี้งั้นก็แสดงว่าเราเรียนอยู่มหาลัยเดียวกันใช่ไหมคะ”
มหาลัยที่ฉันเรียนอยู่เป็นเครือข่ายย่อยของตระกูล SC ฉันพอรู้ประวัติพวกเขามาบ้างแต่ก็แค่ผ่านๆ
“ใช่ครับ!! งั้นต่อไปนี้เราก็คือรุ่นพี่รุ่นน้องกัน พี่ขอเรียกน้องเนยว่าน้อง ส่วนน้องเนยก็เรียกพี่ว่าพี่ดินโอเคไหมครับ”
“ก็ได้ๆค่ะ”
ฉันชอบในความเฟรนรี่ของเขา เราคุยกันหลายเรื่องจนสุดท้ายพี่ดินก็อัพเกรดห้องพักให้ฉันขึ้นมาอยู่ชั้นVVIP พี่ดินบอกว่าชั้นนี้จะมีแค่พวกคนที่สนิทๆเท่านั้นที่เข้าพักได้ และเขายกให้ฉันเป็นหนึ่งในนั้น...
หลังจากเดินเล่นกับพี่ดินซักพักฉันก็ต้องรีบกลับห้องมาเพื่อเตรียมตัวสำหรับงานเลี้ยงคืนนี้และก่อนออกไปงานฉันก็ไม่ลืมที่จะกินยาแก้เมาเรือ เพื่อที่คืนนี้ฉันจะได้นอนหลับ ไม่งั้นคงอ้วกทั้งคืน
- ผู้เขียน
