[ตอน]
พูดจากลับกลอกสามหาว
ท่านอ๋องหนุ่มก้มหน้าลงอยู่เหนือศีรษะทุยสวย ปลายจมูกโด่งสัมผัสถึงกลิ่นหอมละมุนเฉพาะตัวของหญิงสาว มิวายอดสูดดมมิได้ ยิ่งได้แนบชิดนางเช่นนี้ ในกายแกร่งก็ยิ่งร้อนผ่าวมิหยุด
“จ้าวเว่ยหลง...ข้าน่ะ อื้อ!” นางเงยหน้าขึ้นมาหมายจะข่มขู่ท่านอ๋องอีกครา ทว่าถ้อยคำทั้งหมดกลับถูกริมฝีปากร้อนฉ่าบังคับให้กลืนหายลงคอไปเสียอย่างนั้น
ริมฝีปากบุรุษที่ฉกวูบลงมาอย่างรวดเร็วยามเห็นนางเงยหน้าขึ้นมาตอบโต้ บดคลึงความอ่อนนุ่มของเรียวปากงามย้ำ ๆ ยิ่งแนบชิดก็ยิ่งเรียกร้อง ปากจุมพิตล่อหลอกด้วยชั้นเชิงชาย ในขณะที่มือเริ่มเคลื่อนขึ้นมาคลึงเคล้นเต้าตูมเต่งที่อยู่ภายใต้อาภรณ์เนื้อบางเบาของนาง ทำเอาลั่วจินหลิงถึงกับเบิกตาตะลึงเพริด เมื่อเขาขย้ำเน้นเต้าอวบหยุ่นของนางอย่างมิคิดเบามือ
“อ่าส์....อื้ม...ฮึก!” เสียงครางเครือของนางดังอยู่ในลำคอ มือน้อยพยายามผลักไสเขาให้ถอยห่าง แต่ยิ่งนางดิ้นรนก็ยิ่งกล
