การจูบลงมาอย่างรุนแรง ราวกับเธอได้ก่อความขุ่นเคืองใจต่อเขากระนั้น ทำให้พิมพ์ลดากำมือเป็นกำปั้น แล้วทุบลงกับอกแกร่งตรงหน้าอย่างรัว ๆ พลางบอกเสียงอู้อี้อีกว่า…ให้ปล่อยเธอ!
เปลวตะวันจึงละฝ่ามือที่ประคองวงหน้าหวานนั้น พลางถอนใบหน้าขึ้นไม่ใช่เพราะกำปั้นที่ทุบลงกับอกแกร่งหรอกนะ แต่เป็นเพราะ สัมผัสชื้น ๆ ที่ฝ่ามือเขาแตะต้องได้ต่างหาก
ชายหนุ่มมองวงหน้าหวานที่แดงก่ำ น้ำตาเธอซึมไหลลงอาบแก้ม ริมฝีปากสีชมพูดูแดงขึ้น เพราะการจูบที่รุนแรงนี้เอง
"พิมพ์ทำอะไรให้คุณโกรธ" คำถามแรกพร้อมกับมองเขาอย่างตัดพ้อตาม
ทำให้เปลวตะวันรู้สึกตัว คือ... เขาก็แค่โมโหนิดหน่อย ยามนึกภาพตามแล้วเห็นว่าคนงานพวกนั้น จะมองหญิงสาวอย่างโลมเลียกันอย่างไรบ้าง เท่านั้นเอง
