ตอนที่ 11 พบกันอีกครั้ง
1172 คำ
ตอนที่ 11 พบกันอีกครั้ง
แอนนาพามิริน ขับรถตรงไปยังบริษัทของเธอที่อยู่ตรงใจกลางธุรกิจของเมืองซูโจว
ไม่ไกลจากบริษัทของเธอนัก แอนนาจอดรถ ก่อนชวนกันไปซื้อกาแฟที่ร้านกาแฟแห่งหนึ่ง
วันนี้ มิรินแต่งตัวด้วยกางเกงยีนส์สีขาวรัดรูป สวมเสื้อเสื้อสเวตเตอร์ขนมิ้งสีชมพูหวานสวมรองเท้าบูทสีดำสูงมาถึงขา ผมสีน้ำตาลลอนอ่อน ขับกับใบหน้าเรียวขาว ทำให้เธอดูโดนเด่นและสดใส
ในระหว่างรอแอนนาที่กำลังจ่ายเงิน เธอขอออกมายืนรอเพื่อนอยู่ข้างนอก เพื่อรับสัมผัสอากาศดีๆ ของเมืองซูโจว เธอเงยหน้ามองท้องฟ้า ฟ้าที่นี่ช่างดูสดใส แตกต่างกับเมืองไทยเหลือเกิน ที่เมืองไทยจะเป็นอย่างไรกันบ้างนะ มิรินคิด
อากาศที่เมือง ซูโจว ในฤดูกาลนี้ กำลังเย็นสบาย มีสายลมโชยพัดเย็นอ่อนๆ มิรินรู้สึกสดชื่นและหลงใหลกับบรรยากาศที่สวยงามของที่นี่
รถสีดำคันหนึ่งแล่นผ่าน ลี่เฉิน เพิ่งเดินทางกลับออกจากโรงพยาบาล รถของเขาขับผ่านบริเวณตรงนี้พอดี
ลี่เฉิน มองภาพหญิงสาว ที่ยืนอยู่ริมถนน แบบไม่เชื่อตาตัวเอง ทำไมผู้หญิงคนนี้ จึงหน้าตาเหมือนกับสาวน้อยในคืนนั้น เขารีบเปิดกระจกรถ เพื่อมองเธอให้ชัดอย่างไม่แน่ใจ
มิริน กวาดสายตามองบรรยากาศไปรอบๆ จนไปหยุดกับสายตาหนึ่งที่จ้องมองเธอ
สายตาของคนทั้งคู่ต่างจับจ้องกัน ราวกับมีมนต์สะกด
ทั้งคู่ต่างสบตากันและกันอย่างไม่รู้ตัว….
รถแล่นผ่านไปเรื่อยๆ
"หยุดรถ" ลี่เฉินตัดสินใจให้คนขับรีบหยุดรถทันที
"อ่อได้ครับ นายท่าน" คนขับรถตีไฟเลี้ยวเพื่อหาที่จอด
แต่ทันทีที่ได้ที่จอด ลี่เฉินรีบเปิดประตูรถเดินลงมา แต่เขาก็ไม่พบกับสาวน้อยตากลมโตที่สบสายตากันเมื่อครู่เสียแล้ว
เขากวาดสายตามองไปรอบๆ แต่ก็ไม่พบเธอ
ช่วงเวลาที่คลาดกัน
แอนนาได้ออกมาจากร้านกาแฟแล้ว ทั้งสองคนพากันไปนั่งอยู่ในรถ
มิรินหันไปมอง ลี่เฉิน จากในรถของเธอ
-ผู้ชายคนนั้น มองหาใครอยู่กันนะ-
มิรินคลับคล้ายคลับคลา เหมือนเคยเจอเขาที่ไหนมาก่อน แต่เธอนึกไม่ออก
ใจลึกๆ แอบรู้สึกประทับใจเขาอยู่ไม่น้อย นี่เราเคยเจอผู้ชายที่หล่อราวเทพบุตรคนนี้ที่ไหนหรือเปล่านะ มิรินแอบอมยิ้ม
--------------------------------------
กว่าสองสัปดาห์ หลังจากที่การแต่งงานของลิญากับวิวัฒน์ที่เมืองไทยผ่านไป
ด้านมิรินก็ปรับตัวกับเมืองจีนได้มากขึ้น รวมทั้งการฝึกภาษาจีนได้อย่างคล่องแคล่ว
แอนนาเริ่มมาพามิรินมาดูงานที่บริษัทอยู่บ่อยๆ มิรินเป็นคนเรียนรู้ได้เร็ว ไม่กี่สัปดาห์เธอก็เรียนรู้ได้เร็วสมกับที่เธอคว้าเกียรตินิยมอักษรศาสตร์ อันดับ 1 สาขาวิชาภาษาจีน จากมหาวิทยาลัยชื่อดังในเมืองในไทย
"แก นี่เก่งแต่ไหนแต่ไรเลยนะริน ฉันสอนงานแปปเดียว แกจำได้หมดแล้ว ดี เดี๋ยวอาทิตย์หน้า ก็เริ่มต้นทำงานจริงๆ จังกันได้เลย"
"ได้สิแก ฉันตั้งใจไม่กลับไทยอยู่แล้วละ ติดใจเมืองนี้แล้ว"
"แกติดใจเมืองนี้ หรือติดใจหนุ่มๆ กันแน่จ๊ะ เมืองนี้มีแต่คนหล่อๆ น้า" แอนนาแซวหัวเราะ
"เออ จริงฉันยอมรับเมืองนี้ผู้ชายหล่อมากกก วันก่อน ฉันยังแอบปิ๊งอยู่หนึ่งคนเลยแก " มิรินพูดเล่น ในใจก็ยังแอบคิดถึงชายคนที่สบตาวันนั้น
"หา จริงดิ ใคร" แอนนาตาโต
"ไม่รู้สิ บังเอิญเขาขับรถผ่านแล้วฉันก็ปิ๊งเลย" มิรินพูดขำๆ
“ร้ายนะแก มาแปปเดียวปิ๊งหนุ่มจีนซะแล้ว”
"แหม ฉันก็พูดไปงั้นแหละ ชีวิตนี้ฉันคงรักใครไม่ได้หรอกแก อยู่เป็นโสดดีกว่า มีแกเป็นเพื่อนก็พอ" มิรินย่นจมูก ยิ้มให้เพื่อนรัก
อยู่ดีๆ เธอรู้สึกเวียนหัวขึ้นมาจนเซ
"เฮ้ยยย มิรินแกเป็นอะไร" แอนนารีบเข้าไปประคองเพื่อน เธอตัดสินใจรีบพามิรินไปพบหมอที่โรงพยาบาลทันที
"ฉันบอกแล้ว ฉันไม่ได้เป็นไรมาก แค่เวียนหัวนิดหน่อยเอง แปปเดียวก็หาย " มิรินเอ่ยขณะอยู่ในรถ
"หน้าซีดขนาดนี้ ไม่เป็นไร แกอ่ะ ผิดปกตินะรู้เปล่า ช่วงนี้แกบ่นเวียนหัวบ่อยมาก" แอนนาดุเพื่อนด้วยความเป็นห่วง
"ไปหาหมอหน่อยก็ดี รู้แต่เนิ่นๆ ว่าเป็นอะไรจะได้ป้องกันตัวได้ทัน" แอนนาบ่นต่อ
มิรินยิ้มอย่างอบอุ่นใจ เธอ ซึ้งในน้ำใจของเพื่อนรักคนนี้มาก
แอนนาขับรถมาถึงหน้าโรงพยาบาล เธอให้มิรินลงไปรอด้านหน้าโรงพยาบาล ก่อนเธอจะวนไปหาที่จอดรถ
"รออยู่ตรงนี้ ห้ามไปไหน เดี๋ยวไปล้มตรงไหนอีกเข้าใจไหม "
"จ้า จ้าคุณแม่ " มิรินพยักหน้ายิ้มรับ ก่อนเปิดประตูลงไปจากรถ เธอรออยู่ตรงด้านหน้าของโรงพยาบาล
จังหวะเดียวกับที่คุณพ่อของลี่เฉินยังไม่หายดี ยังคงนอนรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลแห่งนี้
ลี่เฉินจึงแวะมาจากบริษัทเพื่อเข้ามาเยี่ยมคุณพ่อของเขาที่โรงพยาบาลนี้พอดี
รถสีดำเข้ามาจอด บอดี้การ์ดเปิดประตูโค้งคำนับ เพื่อเชิญ ลี่เฉินรีบเดินตรงจะเข้าไปในโรงพยาบาล โดยไม่ทันสังเกตว่า มิรินในชุดกระโปรงสีน้ำตาลอ่อนยืนไม่ไกลจากตรงนั้น
แต่…มิรินเห็นเขา
"ผู้ชายคนนั้นนี่นา เจอกันอีกแล้ว"
มิรินหันมองตาม แอบยืนยิ้มอยู่คนเดียว
ลี่เฉินกำลังจะเข้าไปในประตูบานเลื่อนอัตโนมัติ พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นมิริน
เขาหยุด ...มองเธอ
มิรินตกใจ เห็นสายตาเขาจ้องตรงมาที่เธอ อยู่ดีๆผู้ชายที่หล่อราวกับนายแบบคนที่เธอเพิ่งจะแอบมองเขาอยู่เมื่อครู่ เดินตรงเข้ามาหาเธอ จนหัวใจของเธอเต้นรัวไม่เป็นจังหวะ
เขาเดินตรงมาเรื่อยๆ เรื่อยๆ จนเข้ามาใกล้ มิรินยังคงยืนอึ้งอยู่ที่เดิม
"ลลิญา"
"มิริน"
เสียงลี่เฉิน และ แอนนาดังขึ้นพร้อมกัน
ลี่เฉินขมวดคิ้วประหลาดใจ ทำไมผู้หญิงคนนี้ ไม่ได้ชื่อ ลลิญา แต่เธอชื่อมิริน
แอนนา พอหันเป็นเห็น ลี่เฉิน ก็ตาโตดีใจ
"อ้าว ประธานลี่ แห่ง NK GROUP นี่นา โอ้ยดีใจมากที่ได้มีโอกาสเจอคุณ ฉันแอนนา จากบริษัท SCJ ค่ะ เป็นบริษัทเล็กๆ ไม่ไกลจากตึกของ NK GROUP นัก" แอนนารีบยื่นมือไปจับ ทักทาย
- ผู้เขียน
