ตอนที่ 12 คนละคน
1386 คำ
ตอนที่ 12 คนละคน
ลี่เฉิน เขาเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงและโด่งดังในด้านธุรกิจของที่นี่ แอนนาจึงได้ยินชื่อเสียงเขาพอสมควร ลี่เฉินยื่นมือจับทักทายตอบเช่นกัน
แต่สายตาลี่เฉินยังคงมองไปที่มิรินอย่างตั้งใจ
แอนนาสังเกตเห็น "เอ่อ อ่อนี้ มารินา เศตากุล เพื่อนฉันเองค่ะ มาจากเมืองไทย เธอทำงานอยู่กับฉันค่ะ"
มิรินยิ้มบางๆ ในใจยังคงเต้นโครมคราม จากสายตาที่เขามองมาครั้งแรก ก่อนยืนมือของเธอไปทักทายฉี่เฉินเช่นกัน
ลี่เฉิน ยืนมือไปจับมือนุ่มนั้น แน่นไม่ยอมปล่อย ราวกับมีความร้อนจากมือสู่มือของทั้งคู่ เธอรู้สึกแปลกๆ จึงพยายามจะดึงมือกลับ ลี่เฉินรู้สึกตัวจึงรีบปล่อยมือเธอ
"เอ๊ะ เมื่อกี้คุณเรียกฉันว่า ลลิญา หรือค่ะ" มิรินถามด้วยความแปลกใจ
เป็นครั้งแรกที่ลี่เฉินได้ยินเสียงผู้หญิงคนนี้ เสียงเธอช่างหวานใส สมกับหน้าตาน่ารักแบบนี้ ลี่เฉินคิด
"คุณมีน้องสาวฝาแฝดที่ชื่อ ลลิญา ใช่ไหม ผมรู้จักเธอ"
ลี่เฉินยังคงเข้าใจผิดตามที่ได้รับรายงานว่า สาวน้อยคนที่เข้าไปในโรงแรม คือ ลลิญา
มิรินหน้าเสีย ทันทีที่ได้ยินชื่อน้องสาว ส่วน แอนนาได้แต่ยิ้มเจื่อน เมื่อลี่เฉินเอ่ยชื่อนี้ออกมา ก่อนตอบแทนมิรินที่อึ้งอยู่
"ลิญา เป็นน้องสาวของมิริน แต่ไม่ใช่ฝาแฝดค่ะ "
ลี่เฉินขมวดคิ้ว " แต่คุณสองคนเหมือนกันมากนะ แน่ใจนะว่าไม่ใช่ " มิรินส่ายหน้า
"ฉัน มารินา เศตากุลคะ ไม่ใช่ ลลิญา เศตากุล ขอตัวก่อนนะคะ " มิรินจับแขนแอนนาจะเข้าไปในโรงพยาบาล
ด้วยเธอไม่อยากยุ่งกับอะไร หรือใครที่เกี่ยวกับลิญา อีก
แอนนา ก้มหัวโค้งคำนับ "ขอตัวก่อนนะคะ ประธานลี่" เธอส่งยิ้มอย่างเสียไม่ได้
ลี่เฉินเผลอตัวคว้าแขวนมิรินไว้ จนมิรินตกใจตาโต
"คุณคือ มารินาคนที่แต่งงานที่เมืองไทยเร็วๆ นี้? " ลี่เฉินยังคงสงสัย เพราะเขาไปงานไม่ถึง 5 นาที ยังไม่ทันเห็นหน้าเจ้าสาวว่ามีการเปลี่ยนตัวไปแล้ว เขายังคงเข้าใจเหมือนเดิมว่าเป็นงานแต่งงานของ มารินา กับวิวัฒน์
มิริน ได้ยินเรื่องงานแต่งงาน ก็เหมือนตอกย้ำความเจ็บปวดกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น
เธอเริ่มชักสีหน้าไม่พอใจ และไม่ตอบคำถาม ก่อนจ้องมองที่มือลี่เฉิน เพื่อส่งสัญญาณให้เขาปล่อยมือจากแขนของเธอ
ลี่เฉินรู้สึกตัว จึงปล่อยมือจากเธอ
"ขอตัวนะคะ" มิรินพูดเสียงเรียบ ก่อนดึงแขนแอนนาเข้ามาในโรงพยาบาล แอนนายังคงหันไปยิ้มให้กับลี่เฉินพร้อมโค้งคำนับ
ลี่เฉิน ยืนนิ่งประหลาดใจ เขารู้สึกสับสน เรื่อง มารินา และ ลลิญา แต่ต่อให้สองคนพี่น้องนี้ไม่ใช่ฝาแฝดกัน หากขึ้นชื่อว่าพี่น้องกันก็คงจะหน้าตาเหมือนกันมากละมัง ขนาดเขากับลี่หนานน้องชาย ยังหน้าเหมือนกันจนคนทักกันผิดบ่อยๆ ลี่เฉินคิด
มิรินพาแอนนาเดินมาอีกมุมหนึ่ง
"ทำไมต้องมาเจอคนที่รู้จัก ลลิญาที่นี่ด้วยไม่รู้ ฉันไม่อยากจะนึกถึงเรื่องวันนั้นเลย " มิรินบ่น หันไปมองหน้าเพื่อนที่กำลังยิ้มฝันหวานอยู่ "แอนนา แอนนา " มิรินดึงแขนแอนนาดึงสติ
"ฉันว่า ฉันเจอผู้ชายที่จะมาเป็นคู่ชีวิต ในอนาคตแล้วล่ะแก โอ้ยยยเคยเห็นแต่ในนิตยสาร แต่ในทีวี มาเจอตัวจริงแล้ว ฉันหยุดใจไม่ได้จริงๆ อ่ะแก " แอนนาเพ้อ
"แหม อย่าบอกนะว่าแก ปิ้งตาคนเมื่อกี้" มิรินถาม ทั้งที่ในใจเธอก็แอบเต้นโครมครามตอนเขาเดินมาเธอไม่ได้
"เขาคือ ประธานลี่ .... ลี่เฉิน แห่ง NK GROUP เลยนะแก ทั้งหล่อทั้งรวย ทั้งประสบความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย จะหาคนเพอร์เฟคขนาดนี้แบบนี้ได้ที่ไหน " แอนนาดึงมือ มิรินมากุมไว้ที่แก้มตัวเองแบบขวยเขิน
มิรินดึงมือกลับ "บ้าไปแล้วแก แกไม่ได้ยินหรอ เมื่อกี้เขาถามหาลิญา คงเคยเป็นกิ๊กกั๊กกับน้องสาวฉันที่เมืองไทย ยัยลิญา มีคนมาชอบตั้งแยะ อะไรที่เกี่ยวกับ ลิญา ฉันไม่อยากยุ่ง ไม่อยากนึกถึง”
มิรินเจ็บปวดใจทุกครั้ง เมื่อนึกถึงน้องสาว ยิ่งคิดว่าเธอต้องเสียตัวให้กับใครไม่รู้ ยิ่งนึกโกรธ
แอนนา มองหน้ามิริน "เขาอาจจะรู้จักกันผ่านๆ ก็ได้แก แต่ฉันชอบเขาจริงๆ นะ ประธานลี่อ่ะ คือรักแรกพบของฉันเลยนะ" แอนนา ทำตา ปริบๆ
มิริน เห็นเพื่อนทำหน้าทำตา ก็อดยิ้มให้เพื่อนไม่ได้ "อ๊ะ จ้า จ้า ยอมแพ้ เพื่อนเจอชายในฝันทั้งที ฉันจะลืมเรื่องที่เค้ารู้จักกับ ลิญา เพื่อแก แค่คนนี้คนเดียวนะ"
แอนนา หัวเราะลั่น ฮ่า ฮ่า "เพื่อนรักของฉัน เธอช่างเป็นแม่พระเสมอ" แอนนาเอาหยิกแก้มมิรินเบาๆ
"ป่ะ ไปหาหมอกันแก คุยกับหนุ่มหล่อเพลิน ฉันลืมไปเลยว่าเพื่อนฉันป่วยอยู่"
"เออสิ" มิรินตีแขนเพื่อนเบาๆ ทั้งคู่หัวเราะกันอย่างสดใส
---------------------------------
"หมอแสดงความยินดีด้วยนะครับ คุณท้องได้ 6 สัปดาห์แล้ว" คุณหมอหยิบผลตรวจมาให้
มิรินรับมาดูด้วยใจหวิวสั่น มันเป็นความรู้สึกที่เธอบรรยายไม่ถูก เมื่อเห็นภาพจุดเล็กๆ บนภาพอัลตร้าซาวด์
มิรินเอามือปิดปากตัวเอง หันไปมองหน้ากับแอนนาเพื่อนรัก อย่างไม่รู้จะทำยังไงดี จริงๆ เธอก็พอสงสัยอยู่บ้างตั้งแต่ประจำเดือนไม่มา แต่ก็ยังไม่อยากจะเชื่อว่าตัวเองจะท้องจริงๆ
เธอหันหน้าไปมองหน้าหมออีกครั้ง พูดเสียงเบา ราวกับพึมพัม "อึม...เอ่อ...ค่ะ.....ขอบคุณค่ะ"
"ต่อไปจากนี้ไป คุณต้องบำรุงตัวเองเยอะๆ เดี๋ยวหมอให้ยาบำรุงไปก่อน แล้วเดี๋ยวนัดวันฝากครรภ์อีกครั้ง"
หมอเขียนใบสั่งจ่ายยาส่งให้กับพยาบาล
มิรินและแอนนาโค้งคำนับบอกลาคุณหมอ ก่อนทั้งคู่พากันเดินออกไป
มิรินยังคงเดินแบบเลื่อนลอย เธอทำตัวไม่ถูกและไม่รู้จะพูดอะไรออก
แอนนาเอามือประคองจับบ่าเพื่อน มองมิรินด้วยความสงสารจับใจ
ทั้งสองอยู่ในความเงียบไม่พูดอะไร
ก่อนมิรินตัดสินใจเอ่ยออกมา
"ฉันจะเลี้ยงเด็กคนนี้" มิรินพูดขึ้น
"ยังไงเขาก็ต้องเกิดมา เขาอยู่ในชีวิตฉันแล้ว" มิรินเอามือกุมท้องเบาๆ
แอนนามองเพื่อนด้วยแววตาเป็นห่วง ก่อนพยักหน้าเห็นด้วย
" ใช่ ถูกต้องแล้วแก ยังไงก็มีฉันเป็นคุณป้าของหลาน ช่วยเลี้ยงอีกคนน่า อย่าคิดมาก ดีแล้วแก ที่แกคิดแบบนี้ เด็กคนนี้ไม่ได้ผิดอะไร ความผิดพลาดของเรา ไม่ใช่ความผิดพลาดของลูก " แอนนาพูดปลอบใจเพื่อนรัก
"ขอบคุณนะแก แกเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันเลยอะ ฉันโชคดีที่มีแกเป็นเพื่อน" ทั้งสองคนเพื่อนรักต่างมองหน้ากัน แล้วยิ้มออกมา ถึงมิรินจะไม่ค่อยสบายใจนัก แต่เธอก็ทำลายชีวิตน้อยๆ ที่จะเกิดขึ้นมาไม่ได้
ทั้งสองพากันเดินไปลานจอดรถ ยิ้มเป็นกำลังใจให้กัน
มิรินไม่รู้หรอกว่า วันข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น แต่ในเมื่อวันนี้ มีชีวิตน้อยๆกำลังจะเกิดมา เธอจะต้องเข้มแข็งและผ่านมันไปให้ได้
ลี่เฉินมองลงมาจากหน้าต่างโรงพยาบาล ที่ผ่านมาเขาเองก็ยุ่งกับการทำธุรกิจจนไม่ค่อยมีเวลา หากสะสางงานทุกอย่างให้เรียบร้อย เขาคงจะมีเวลาหาข้อมูลของสาวน้อยในคืนนั้นให้ชัดเจนอีกครั้ง
------------------------
- ผู้เขียน
