Chapter.35
-สู้ๆนะพิม วันนี้มีขนมของโปรดพิมด้วย ขอให้วันนี้เจอแต่สิ่งดีๆนะครับ เป็นห่วง
‘
-น้ำเต้าหู้ร้อนๆ (รึเปล่า)ไม่รู้จะเปิดมาเจอตอนไหน อย่าทิ้งนะ ไม่ใส่อะไรเจือปนแน่นอน^^..
‘
-สู้ๆนะพิม ขอให้ได้งานใหม่ไวๆ ไม่อยากให้ทำงานแบบนี้เลย-
‘
-อากาศเปลี่ยนแปลงบ่อยๆ พกร่มพกเสื้อแขนยาวไปด้วยนะ อย่าลืมล่ะ-
“พิม.. พิม นี่ยัยบ้าพิม!”
“หา? มีอะไรแก”
“ก็แกนั่งเหม่อเรียกตั้งนาน ไม่ได้ยิน”
เธอมัวแต่นั่งคิดถึงโน้ตต่างๆที่พัฒน์เขียนให้เธอทุกวัน เมื่อเช้าก็เหมือนกัน แต่วันนี้เขาเขียนเยอะเป็นพิเศษ และเป็นลายมือของเขาจริงๆ
-ดีใจ หรือตกใจ ที่เห็นพัฒน์ในสภาพแบบนี้? แหงล่ะ ไม่น่าหรอกนะ
ขอโทษที่มาให้เห็นแบบน่ากลัว จะว่าโง่ ว่าบ้าก็ได้นะพิม พัฒน์ตามหาพิม เพราะรู้ว่าพิมโดนไอ้มาเฟียคนนั้นทำร้ายพิมทั้งๆที่พิมไม่ได้ผิดอะไรเลย พัฒน์จะไม่ยอมให้มันมาทำร้ายพิมอีกแน่นอน ที่พิมบอกให้พัฒน์ไปมอบตัว พัฒน์ไม่อยาก
