Chapter.1
พิมรภา พนักงานสาวฝ่ายประชาสัมพันธ์ของโรงแรมหรูระดับห้าดาวรับคำสั่งจากเจ้านายเพื่อเข้าพบกับแขกห้องวีไอพีที่อ้างว่ารู้จักกับเธอเป็นการส่วนตัว ร่างอรชรในชุดสีเข้มตัดกับผิวขาวอมชมพูความยาวกระโปรงเลยเข่า สวมคัทชูสีดำก้าวเท้ากระฉับกระเฉงเดินขึ้นลิฟต์ไปพลางคาดเดาถึงแขกคนนั้นอย่างสงสัย
‘มีแขกขอพบพิมจ้ะ เห็นเค้าบอกว่าเป็นคนรู้จักพิมน่ะ’
“ใครกัน?”
เธอเป็นเพียงหญิงสาวธรรมดาเติบโตในครอบครัวที่หาเช้ากินค่ำซึ่งไม่มีญาติหรือคนรู้จักฐานะดีถึงขั้นยอมควักกระเป๋าจ่ายค่าที่พักห้องวีไอพีราคาแพงหูฉี่ขนาดนี้?
พิมรภาเดินไปพลางขบคิดไปมาอย่างสงสัย จะสั่งให้แขกคนนั้นลงมาหาเธอเองก็ไม่ได้ เพราะผู้จัดการเป็นคนสั่งการมาอีกที เดี๋ยวจะกลายเป็นเรื่องใหญ่ เธอทำงานตำแหน่งนี้มาได้สองปีกว่าหลังจากเรียนจบและไม่มีแพลนจะหางานที่อื่น เพราะเธอยังมีความสุขกับเพื่อนร่วมงานและงานที่ทำอยู่เรื่องเปลี่ยนงานจึงไม่จำเป็นนัก
พอมาถึงห้อง ใบหน้าเรียวถอดสี ริมฝีปากบางอ้าค้างหวอ
“คะ คุณ..?!”
และแล้วความสงสัยปนกับลางไม่ดีต่างๆที่เธอคิดอยู่ในหัว ก็คลายคำตอบให้เธอได้ดีเมื่อได้ก้าวเข้ามาในห้องสวีทสุดหรู สายตาสะดุดกับชายหนุ่มตัวโต หุ่นกำยำ ใบหน้าหล่อเหลาราวกับรูปปั้นคนนั้น คนที่เธอเคยเพ้อให้ฟ้าใสเพื่อนสนิทของเธอฟังพร้อมมีรูปแทบทุกอิริยาบถของเขาในมือถือ
ใช่ ชายในฝันของเธอ...
ดาเรนเต้ ราฟาเอลโร่ นั่นคือชื่อของเขา
แต่ในสถานการณ์ตอนนี้ มันไม่ได้น่ายินดีเลยสักนิด
“ไง..”
เสียงทักทายนั้นทำเธอยืนก้มหน้าตัวสั่นเทา กลัวสายตาดุดันปนเหยียดหยามมองเธอหัวจรดเท้าไปพร้อมๆกับการถอดแว่นดำสุดหรูเพ่งส่ายตามองมายังเธอทุกส่วนสัด
“พิมรภา แม่สาวใจโหด...เอาล่ะ เข้าเรื่องเลยแล้วกันนะ ฉันจะถามเธอคำถามเดียว ว่าไอ้พัฒน์ผัวชั่วของเธอ มันอยู่ไหน!!!"
มาเฟียหน้าหล่อเข้มแต่ฝีปากร้ายกาจเดินเข้ามาใกล้เธอพร้อมปืนเงาวับที่กำลังเล็งจ่อหัวในระยะประชั้นชิดทำเอาหญิงสาวแทบเสียสติ ไม่มีแม้แต่เรี่ยวแรงจะวิ่งหนี
“คะ คุณ พูดเรื่องอะไรฉันไม่เข้าใจ”
“เหอะ เลิกตอแหลแล้วมาคุยกับฉันดีๆซะถ้าไม่อยากตาย!”
เขาเอื้อมมือหนาไปบีบคางเรียวเล็กของหญิงสาว
“โอ๊ย”
“พิม พิมรภา ผู้สูบเลือดสูบเนื้อฟ้าใส ยืมเงินเพื่อนไปหลายล้านเพื่อเอาไปบำเรอไอ้พัฒน์ผัวของเธอไง เลวสิ้นดี”
ยิ่งอธิบายเธอยิ่งไม่เข้าใจ “คะ คุณกำลังเข้าใจผิดและ...
“เข้าใจผิดงั้นเหรอ! เธอวางแผนกับไอ้ผัวชั่วของเธอฆ่าฟ้าใสอย่างเลือดเย็นเพียงเพราะต้องการล้างหนี้สิบกว่าล้าน แล้วยังลอยหน้าลอยตาตอบอย่างหน้าด้านๆแบบนี้ นังเลว!”
“มะๆไม่นะคะ ไม่ใช่”
แกร๊กก!! เสียงขึ้นลำปืนทำเอาหัวใจเธอแทบหยุดเต้น มือเรียวพนมไว้แนบอกร้องขอชิวิตอย่างอับจน
“อย่านะคะ”
ใช่ ฟ้าใสเพื่อนสาวที่แสนสนิทของเธอต้องตายอย่างน่าเวทนาโดยการถูกฆ่าปาดคอที่บังกะโลแถวชานเมือง นั่นมันก็ทำให้เธอช็อกสุดขีดพอแล้ว แถมตอนนี้ยังโดนแฟนหนุ่มของเธอที่เธอเพิ่งคบได้หกเดือนเอาปืนจ่อหัวโดยการเข้าใจผิดว่าเธอฆ่า ซ้ำยังยัดเยียดว่าเธอเป็นเมียพัฒน์ และตลอดเวลาที่เธอคบกับฟ้าใสเธอไม่เคยยืมเงินฟ้าใสเลยสักครั้งในทางกลับกันเธอช่วยเหลือฟ้าใสเรื่องเงินๆทองๆตลอด ถึงแม้เธอจะเป็นลูกพ่อค้าแม่ค้าขายผักจนๆแต่เธอกับครอบครัวก็อยู่กันอย่างพอเพียง ต่างจากฟ้าใสผู้น่าสงสารกำพร้าแม่แต่เด็กเหลือพ่อที่ไม่เคยใส่ใจและแม่เลี้ยงสิงการพนันที่สูบเลือดสูบเนื้อเธอตลอด ส่วนคนที่เป็นแฟนของพัฒน์มาหลายปีนั้นคือฟ้าใส ไม่ใช่เธอ
นั่นแสดงว่า ฟ้าใสแอบคบกับมาเฟียหนุ่ม และโบ้ยว่าเธอเป็นเมียของพัฒน์ เธอพยายามตีตัวออกห่างจากพัฒน์จนเกิดโศกนาฎกรรมเช่นนี้
“ได้ ฉันไม่ฆ่าเธอตอนนี้ก็ได้”
เสียงของเขาทำเธอหลุดจากภวังค์ความคิด เงยขึ้นสบดวงตาคมดุกร้าวทำร่างเล็กชาวาบ
“ถ้าฉันได้ตัวผัวเธอเมื่อไหร่ได้ตายโหงคู่แน่ แม่สาวน้อย”
เขาเอ่ยรอดไรฟัน วางปืนลงบนโต๊ะเลื่อนมือหนาลูบไล้ตามกรอบหน้าเรียวเคลื่อนต่ำมาเรื่อยๆ..จนถึงเนินอกที่ใหญ่เกินตัวของเธอมันช่างน่าลิ้มลอง ไวเท่าความคิดเขารวบตัวเข้ามาประชิดตัวพร้อมเลื่อนฝ่ามือซุกชนไปทั่วร่างนุ่มนิ่ม
“ยะ อย่านะ ช่วยด้วยๆ”
“ร้องให้ตายก็ไม่มีใครกล้ามาขัดฉันหรอก ไหนๆก็ไหนๆแล้ว ขอชิมรสสวาทของไอ้พัฒน์ให้มันกระอักเลือดตายหน่อย ถ้ามันรู้ว่าเมียจอมร่านของมันโดนฉันแทงจนรูพรุนมันจะรู้สึกยังไง คงเจ็บใจไม่น้อยสินะ?”
“อย่า ได้โปรด อื้อ..” ริมฝีปากบางโดนจู่โจมแบบไม่ทันตั้งตัว มันเป็นจูบแรกที่แสนหนักหน่วงและรุนแรง หนวดครูดถูผิวเนื้ออ่อนทำเธอสะอิดสะเอียนเบี่ยงหน้าหลบพัลวัน แต่ยิ่งขัดขืนเขายิ่งกอดรัดและดูดดึงริมฝีปากรุนแรงขึ้นจนได้กลิ่นเลือดคลุ้งในปาก
เสียงทุ้มเปล่งครางต่ำออกมา ในสมองของมาเฟียหนุ่มตอนนี้ที่มีแต่ความสะใจในการกระทำอันป่าเถื่อนนี้ คำร้องขอจากริมฝีบากบางที่แผ่วเบาในลำคอไม่มีผลต่อหัวใจเขาสักนิด มันยังน้อยไปที่พวกมันจะได้เจอ เขาต้องสูญเสียผู้หญิงที่เขารัก
ฟ้าใสเธอเป็นคนแรกที่เขาคบอย่างยาวนาน แน่นอนช่วงเวลาความสัมพันธ์ประมาณหกเดือนเรียกว่ายาวนานที่สุดแล้วในชีวิตของเขา แต่ความสุขนั้นได้ถูกพวกมันทำลายลง! และมันยังน้อยไปด้วยซ้ำสำหรับบทลงโทษจากมาเฟียตัวเอ้ชาวอิตาเลียนกับธุรกิจสีเทามากมายจนแทบนับไม่ถ้วน ชายหนุ่มผู้พรั่งพร้อมไปด้วยทรัพย์สินและอำนาจอย่างเขา ถ้าจะกำจัดใครย่อมไม่มีทางรอดหรือถูกสาวมาถึงตัวได้ เพียงแค่เอ่ยวาจาสั่ง ลูกน้องนับร้อยพันพร้อมจัดการให้ได้ง่ายยิ่งกว่าปอกกล้วย
“อื้อ ยะ อย่า”
จูบหนักหน่วงจากริมฝีปากหนายังควานหาความหวานทั่วโพรงปากพร้อมตวัดลิ้นรัดอย่างเผ็ดร้อนจนหญิงสาวแทบขาดใจตาย เขาไม่เปิดทางให้หล่อนได้พักหายใจหายคอ
“อะอื้อ”
เธอพยายามขัดขืนแล้วแต่สู้แรงคนตัวใหญ่ไม่ไหว ได้แต่ภาวนาให้ใครก็ได้ได้ช่วยเข้ามาดึงเธอออกไปจากสถานการณ์นี้ที
ปากหยักได้รูปไล่ลงมาขบกัดลำคอระหงจนเป็นรอยทั่วซอกคอ
"อ๊ะ! อือ ไม่"
แคว๊กกก
เสียงเสื้อเชิ้ตตัวข้างในโดนฉีกทึ้งออกจนกระดุมกระเด็นหลุดไม่เหลือชิ้นดี หญิงสาวไม่มีคำร้องขอใดๆนอกจากน้ำตาเต็มดวงหน้าหวานที่ตอนนี้ดูน่าเวทนายิ่งนัก
หมั่บ!
หน้าอกอวบใหญ่ถูกมือหนาบีบเคล้นอย่างแรง ส่วนหัวนมสีชมพูโดนปากร้อนคาบงับจนเป็นรอย เธอร้องเสียงหลงเมื่อถูกรุกราน แต่คนกระทำเธอนั้นกลับยิ้มเยาะหยัน
“นังร่าน โดนแค่นี้ครางใหญ่เลยนะ” เขารีบถอดกางเกงออกจากความตุงที่คับแน่นตรงกลางกาย จ่อที่ปากทำเอาเธอตกตะลึง นี่คือครั้งแรกที่เธอได้พานพบกับสิ่งที่เรียกว่า องคชาติ
“ดูดมันซะ” พูดจบเขายัดความเป็นชายเข้าปากเธออย่างแรงจนมิดลำ
มีเพียงเสียงต่อต้านอู้อี้จากหล่อน น้ำตาไหลอาบหน้าเมื่อปากคับแน่นไปด้วยบุรุษความเป็นชายที่เธอไม่เคยประสบมัน
เขาเร่งซอยความอวบใหญ่เข้าออกปากเธออย่างเมามันในขณะที่มือยังกอบกุมบีบบี้ปลายปทุมถันของเธอสร้างความเจ็บปวดปนหวาดกลัวให้เธอยิ่งนัก
“ซี้ดด เสียวชิบ”
เสียงแหบพร่าสบถหยาบอย่างพอพึงขณะกระแทกถี่ยิบเมื่อใกล้ถึงขอบสวรรค์
“อ่าห์..”
เสียงครางราวกับสัตว์ร้ายเปล่งออกมาพร้อมลาวาสีขาวขุ่นพุ่งเข้าเต็มปากหญิงสาว มันไหลลงลำคอโดยที่เธอไม่ต้องการกลืนมันลงด้วยซ้ำ
เขาจัดการเช็ดคราบและใส่กางเกงให้เข้าที่ โดยไม่สนใจใยดีหล่อนที่นั่งร้องไห้ไปมือเช็ดปากอย่างพะอืดพะอม
“หยุดมารยาแกล้งร้องไห้ได้แล้ว"
เธอรีบควานหาสูทตัวนอกมาสวมอย่างรนราน
"คงค้างเติ่งอยู่สินะ แต่เสียใจด้วยแค่นี้ก็มากเกินพอแล้ว"
เธอกำหมัดแน่น
"เห็นว่าแอบชอบฉันอยู่ไม่ใช่หรือพิมรภา? เหอะ น่าขันจริง เธอไม่มีสิทธิ์เทียบขั้นฟ้าใสหรอกนะ จำไว้”
เขาเดินออกจากห้องอย่างไม่สะทกสะท้าน เธอปล่อยโฮออกมาอย่างสุดขีด นี่หรือผู้ชายที่เธอเคยใฝ่ฝันอยากเจอตัวจริงสักครั้ง..
‘ยัยฟ้า ดูนี่แฟนในอนาคตของฉัน หุ่นเซ็กซี่มาก หน้าก็หล่อยิ้มทีนี่โอ๊ยฉันจะละลาย’
“ไหนๆ ขอดูโปรไฟล์ซิ อาห์ ดาเรนเต้ ราฟาเอลโล่ มาเฟียอิตาลี ทายาทเจ้าพ่อมาเฟีย ดาเรนโด้ ลีโอนาร์ด สเป็กแกนี่อินเตอร์เลยนะยัยพิม ว่าแต่ฝันเกินตัวไปมั้ยเนี่ย”
ฟ้าใสหันไปมองดูรูปพร้อมอ่านประวัติชายในฝันของเพื่อนสาวผ่านอินเตอร์เน็ต
“นี่ถ้าฉันได้เจอตัวจริงเค้าได้ถ่ายรูปคู่กันคงดีนะ” หญิงสาวพร่ำเพ้อให้เพื่อนฟังอย่างลมๆแล้งๆ
“ฮ่าๆๆ พอเหอะยัยพิม ไหนล่ะข้อมูลโปรเจคที่ฉันให้แกหา ก่อนอื่นคือทำโปรเจคให้เสร็จไวๆจะได้เรียนจบ แล้วแกจะได้ทำงานหาเงินขอเค้าแต่งงานซะ” เสียงสนทนาอย่างสนุกสนานของสองสาวช่างมีความสุขเหลือเกินเมื่อในอดีต
..แต่ดูสภาพเธอตอนนี้สิ
เธอร้องไห้จนตัวโยนภายในห้องอันเวิ้งว้าง ถูกชายผู้ตนเองแอบปลื้มข่มเหงย่ำยีราวกับเธอไม่ใช่คน
เธอคงอ่อนแอเกินไปใช่ไหม เขาถึงได้ทำร้ายจิตใจเธอขนาดหนักแบบนี้
อย่างน้อยเขาควรสงสารและเห็นใจในฐานะความเป็นมนุษย์เช่นเดียวกัน เธอไม่เคยหวังให้เขามารักเธอตอบเพราะมันคงเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว เธอรู้
ขอเหอะ ชาตินี้อย่าได้เจอะเจอกันอีกเลย