Chapter.8
พิมรภารีบเดินกึ่งวิ่งออกมาจากคฤหาสน์นรกนั่น แม้ร่างกายจะล้าสักแค่ไหนเธออดทนมาจนถึงหน้าห้อง เกือบจะเป็นลมล้มลงกับพื้น ยังดีที่หนูนารับเธอไว้ได้ทัน
หนูนาเห็นเธอเดินเหมือนคนจะเป็นลมเสียให้ได้ เลยเดินตามมาด้วยความเป็นห่วง
“เฮ้อคุณพิม พี่หนูนาสงสารคุณจัง” หนูนาบ่นพึมพำขณะพาเธอมายังเตียงนอนและเช็ดตัวที่ร้อนจี๋ให้เธอทั้งคืน
“ฮื้อ” เธอลืมตาตื่นมากระพริบตาถี่ๆเพดานนี่มันห้องเธอนี่ จำได้ว่าเธอจะเป็นลมหน้าห้อง
เมื่อเธอเหลือบไปเห็นพี่หนูนานั่งบนพื้นหัวฟุบบนเตียงอยู่ข้างๆ
“คงจะเช็ดตัวให้พิมทั้งคืนสินะ” ดูท่าจะไม่ได้นอนทั้งคืน หล่อนจึงลุกขึ้นแล้วค่อยๆพยุงพาร่างอวบของสาวใช้รุ่นพี่ขึ้นไปนอนบนเตียงแทน
นี่สินะที่เค้าว่ากันว่าบนความมืดมันยังมีแสงดาวอยู่ พิมรภาพยายามคิดบวกให้กับชีวิตอันโชคร้ายในตอนนี้
“ป้าจันคะ วันนี้มีอะไรกินเอ่ย” พิมรภาเข้ามาหาป้าจันเพื่อจะช่วยงานในครัว แต่เห็นแม่ครัว4-5
