“ฉีดยาให้หนูหน่อยสิคะ แต่ว่าใช้…เข็มของคุณนะ”
มาร์ลิกซ์กลืนน้ำลายเหนียวลงคออย่างยากลำบาก ตอนแรกตั้งใจปล่อยยูริไป แต่ทว่าเธอกลับเป็นฝ่ายเดินเข้ามาเสนอตัวกับเขาเอง ใบหน้าหล่อเหลาเอียงไปหาคนข้างหลังอีกครั้ง ก่อนจะขยับริมฝีปากพูดบางอย่าง
“อย่ามาท้าทายฉัน”
“หนูไม่ได้ท้าทาย หรือคุณมาร์ลิกซ์…ไม่อยากเข้ามาในตัวหนูคะ” เธอไม่พูดเปล่า เริ่มเดินอ้อมไปหาเขาข้างหน้า มือเล็กพลางลูบไล้แผงอกกำยำและช้อนสายตาขึ้นมองเขาอย่างยั่วยวน เลื่อนมือเล็กลงไปสัมผัสหน้าท้องแกร่งที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อ เธอแนบริมฝีปากสีระเรื่อลงบนแผงอกมาร์ลิกซ์เบาๆ ค่อยๆ ลากขึ้นไปยังต้นคอแล้วขบเม้มเหมือนที่เขาเคยทำกับเธอ
เธอเรียนรู้มันมาจากเขาทุกอย่าง…
“ยะ…ยูริ…” เขาเสียวซ่านไปทั่วร่างกาย เลือดในการสูบฉีดแทบไม่ทันกับการกระทำของยูริ ตรงกลางกายปวดหนึบ ทว่าก็ยังมีมือเล็กคอยขยับเคลื่อนไหวจนรู้สึกทรมาน เธอกำลังทำให้เขาเป็นบ้า!
“ชอบไหม
