หลายวันต่อมา
ก๊อก ก๊อก
“หนูขอเข้าไปได้ไหมคะ?” เสียงใสเอ่ยขออนุญาตคนข้างในผ่านประตู
“เข้ามา”
แกร๊ก
เมื่อได้รับอนุญาตแล้ว ยูริทำการเปิดประตูห้องทำงานออกและแทรกตัวเข้าไป มาเฟียหนุ่มละสายตาจากงานตรงหน้ามองคนตัวเล็กที่เดินเข้ามาพร้อมกับแก้วกาแฟในมือ เธอเดินนวยนาดตรงมาหาเขา
“หนูชงกาแฟมาให้ค่ะ” เขาไม่ได้ขอ แต่เธอตั้งใจทำมาให้เขาโดยเฉพาะ เธอวางแก้วกาแฟลงให้มาร์ลิกซ์ ปกติไม่เคยชงกาแฟมาก่อน นี่ถือเป็นครั้งแรกเลยก็ว่าได้ ศึกษาวิธีการทำอยู่สองนานกว่าจะออกมาดูดีแบบนี้ ไม่รู้จะอร่อยถูกปากเขาหรือเปล่า แต่เธอลองชิมแล้วถือว่าอร่อยใช้ได้
“ฉันไม่ได้ขอกาแฟ”
“กาแฟแก้วนี้หนูตั้งใจทำมาให้คุณมาร์ลิกซ์โดยเฉพาะเลยนะคะ”
“ทำกาแฟมาเอาใจฉัน?”
“เปล่าค่ะ แค่ทำมาให้เฉยๆ เห็นคุณชอบกาแฟ หนูก็เลยทำมาให้”
“หึ” เขาส่งเสียงในลำคอและส่ายหน้าไปมา ดึงสายตากลับมามองกาแฟที่ยูริตั้งใจทำมาให้อีกครั้ง ก่อนจะเอื้อมมือไปหย
