แผนลวงบ่วงรัก

Chapter 6

จีและธาดาเดินเข้ามาในห้างกันเพียงสองคนส่วนคนอื่นๆเธอคาดว่าคงจะกลับไปแล้วล่ะ ส่วนลูกน้องของพ่อเธอรับรองได้ว่าแอบตามไม่ห่างแน่นอนและมันจะต้องเป็นเรื่องที่ถูกพูดถึงกับทางครอบครัวของเธอแน่นอนแต่เธอจะไม่สนใจอีกต่อไปแล้วเธอเจอผู้ชายที่ถูกใจและดูเหมือนว่าเขาจะคิดเหมือนกันกับเธอเช่นกันไม่มีอะไรที่จะต้องหยุดสานต่อความสัมพันธ์เพียงเพราะครอบครัวของเธอต่อต้าน

"ทานร้านไหนดีคะคุณธาดา"

"ผมตามใจคุณ เลือกเลยครับ"

จีมองหน้าเขาแล้วยิ้มออกมาบางๆ การมีคนตามใจมันดีแบบนี้นี่เองนี่รึเปล่าเป็นสิ่งที่เธอโหยหามาตลอดยี่สิบแปดปีมานี้ เธอแค่อยากมีใครสักคนอยู่ข้างๆและคอยเป็นที่ปรึกษาสามารถคุยกันได้ทุกเรื่องทั้งเรื่องงาน เรื่องส่วนตัวไปเที่ยวด้วยกันอยู่กับแบบนี้ไปเรื่อยๆ ความสัมพันธ์แบบนี้มันเป็นสิ่งที่เธอต้องการมาตลอดชีวิต

"งั้นร้านนี้ดีมั้ยคะ"

"เชิญเลยครับคุณผู้หญิง "

เธอยิ้มขำออกมาเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้าไปภายในร้านก่อนแล้วเลือกหามุมสงบๆที่จะนั่งคุยกันยาวๆตามที่เขาทั้งสองคนปรารถนา

"นั่งตรงนี้นะคะ"

"ดีครับ มุมสงบเงียบเราสองคนจะได้คุยกันยาวๆ"

ไม่น่าเชื่อเลยว่าเขาจะคิดเหมือนกันกับเธอทั้งสองคนนั่งลงก่อนจะรับเมนูจากพนักงานแล้วจัดการสั่งมาเต็มโต๊ะโดยเฉพาะคนตรงหน้าเธอสั่งมาประมาณห้าเมนูจนเธออึ้งไม่คิดว่าเขาจะทานหมดด้วยซ้ำ

"แน่ใจนะคะว่าทานไหว?"

"ผมไม่ได้สั่งมาเพราะจะทานให้หมด แต่ผมสั่งมาเพราะถ้ามันยังเหลือคุณจะได้ไม่หนีผมกลับไปก่อน :)"

"ร้ายจริงเชียวบอกกันดีๆก็ได้ค่ะไม่เห็นต้องเปลืองเงินสั่งให้เยอะเลย บอกดีๆจีก็เข้าใจอยู่แล้ว"

"แสดงว่าจะอยู่กับผมทั้งคืน?"

"แค่สามทุ่มค่ะได้สุดๆเพราะจีต้องทำงานเช้ามาก โอเคมั้ยคะ?"

เขานิ่วหน้าเล็กน้อยก่อนจะพยักหน้าอย่างจำยอมสามทุ่มก็ยังดีไม่มีประโยชน์ที่จะยื้อเธอให้อยู่กับเขานานกว่านี้เพราะเธอเป็นผู้หญิงที่ไม่เหมือนคนอื่นเขาไม่ควรจะเร่งรีบหรือเยอะกับเธอมากนัก

"โอเค... สามทุ่มก็ยังดี"

"อย่าทำเหมือนจีใจร้ายกับคุณสิคะรู้สึกผิดเลยนะเนี้ย"

"งั้นไถ่โทษหน่อยมั้ย พรุ่งนี้มาทานข้าวด้วยกันอีกนะผมไปรับ :)"

จีเท้าคางมองหน้าเขายิ้มๆชายหนุ่มจ้องหน้าเธออย่างต้องการคำตอบและเขาคาดหวังเป็นอย่างมากว่าเธอจะยอมมาเจอเขาอีก

"น้าๆ ผมอยากเจอคุณอีก"

"หลังจากกลับจากที่นี่ตอนสามทุ่มแล้ว คุณจะโทรศัพท์มาหาจีอีกมั้ยคะ"

"ถ้าไม่เกรงว่าจะเป็นการรบกวนมากไปผมคิดว่าน่าจะโทรหานะ คุณจะโอเครึเปล่า"

"ก็ไม่ได้ว่าอะไรคะ พรุ่งนี้จีว่างตั้งแต่ห้าโมงเย็นเป็นต้นไป หนังเรื่องนี้น่าสนุกนะคะคุณว่ามั้ยเข้าพรุ่งนี้ซะด้วย ^^ "

จีชี้ไปยังนอกร้านไอศกรีมที่มีป้ายหนังบู๊โฆษณาอยู่ เขาหันไปมองตามที่เธอชี้ก่อนจะยิ้มมุมปากออกมาอย่างดีใจ

"งั้นผมจองหนังเรื่องนั้นพรุ่งนี้ตอนหนึ่งทุ่มดีมั้ยหรือว่าถ้าคุณไม่อยากดูกับคนอื่นผมเหมาโรงให้เลยเอามั้ย :)"

จีหัวเราะออกมาอย่างขำขันแค่ดูหนังเองอะไรจะทุ่มทุนขนาดนั้นกัน

"เวอร์มากเลยค่ะคุณธาดาเอาเป็นว่าถ้าคุณอยากดูเรื่องนั้นเหมือนกันกับจีงั้นหนึ่งทุ่มเจอกันดีมั้ยคะ"

เขารีบส่ายหน้าทันที เธอเลิกงานตั้งแต่ห้าโมงเย็นแต่จะมานัดตอนหนึ่งทุ่มเวลาตั้งสองชั่วโมงเขาไม่มีทางปล่อยให้เวลามันผ่านไปหรอก

"เจอกันห้าโมงเย็นครับผมจะมารับที่บริษัทแล้วก็ไปทานข้าวเย็นกันก่อนไปดูหนัง ตกลงตามนี้ :)"

"แล้วจะถามทำไมคะเนี้ยมีแผนในหัวอยู่แล้วอ่ะ"

"ก็ถามไปงั้นแหละอย่างน้อยจะได้ไม่รู้สึกว่าตัวเองพยายามอยู่ฝ่ายเดียว :)"

"คุณสบายใจได้เลยค่ะเพราะตอนนี้คุณไม่ได้พยายามอยู่ฝ่ายเดียวแน่นอน "

จีกับธาดายิ้มให้กันอย่างอ่อนโยน เธอเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์จริงๆเขาชักติใจผู้หญิงตรงหน้าซะแล้วสิ เธอเป็นคนที่พูดจาดึงดูดเหลือเกินจนเขาเริ่มหลงอยู่ในวังวนนี้ซะแล้วสิ

"ว่าแต่ทำไมถึงไม่พาไปเที่ยวที่ห้างของคุณคะ"

"ผมเบื่อสถานที่เดิมๆโดยเฉพาะห้างของตัวเองมันรู้สึกว่าเหมือนมาทำงานมากกว่ามาเที่ยว"

เขาเอ่ยติดตลกเล็กน้อยนั้นทำให้หญิงสาวหัวเราะร่าอย่างชอบใจ มันคงเป็นอารมณ์เดียวกันกับทำไมเธอถึงไม่นอนที่โรงแรมของฟิวชั่นเนรี่กรุ๊ปนั้นแหละ คงเพราะเบื่อที่เห็นทุกวันละมั่ง

จากนั้นเราสองคนก็คุยกันอย่างสนุกสนานจนตอนนี้พนักงานมาเสริฟไอศกรีมครบทั้งห้าชามตามที่สั่งไปแล้ว จีและธาดาเริ่มหยิบช้อนตักไอศกรีมทานไปคุยกันไปอย่างมีความสุขเหมือนว่าโลกใบนี้มีกันแค่สองคน

"คุณชอบไอศกรีมช็อกโกแลตเหรอคะ"

"เฉยๆนะชอบมะนาวมากกว่า แต่ผมคิดว่าคุณน่าจะชอบทานก็เลยสั่งมา"

"เดาเก่งซะด้วย ^^"

จีเอ่ยยิ้มๆก่อนจะตักไอศกรีมช็อกโกแลตทานอย่างฟินสุดๆ ช็อกโกแลตเป็นสิ่งที่เธอชอบมากเวลาที่เธอทำงานเครียดๆพวกลูกน้องจะซื้อมาให้เธอทันทีเพราะมันทำให้เธออารมณ์ดีสุด

"ผมว่าคุณชอบมันมากเลยนะครับทานไปยิ้มไปดูอร่อยสุดๆ"

"เวลาจีอารมณ์ไม่ค่อยดีหรือว่าเครียดเรื่องงานลูกน้องจีจะซื้อมาให้ทานค่ะ เขาบอกว่าเวลาจีโมโหหรือว่าโกรธน่ากลัวมากค่ะแล้วก็งี่เง้าสุดๆ ต้องใช้ช็อกโกแลตทำให้ใจเย็นๆก่อน ^///^"

"จริงเหรอ... ผมก็ไม่เคยเห็นโหมดนั้นซะด้วยสิ อ๊ะๆอย่ามองผมแบบนั้นนะผมแค่พูดเฉยๆแต่ไม่ได้อยากเห็นหรอก :)"

เขารีบร้องห้ามเพื่อไม่ให้เธอคิดอะไรแปลกๆในหัวเขาไม่ชอบผู้หญิงโหมดโมโหเท่าไหร่แต่ถ้าเป็นหญิงสาวตรงหน้าโมโหขึ้นมาจริงๆเขาคิดว่ามันน่ารักมากกว่านะ

"คุณไม่อยากเห็นโหมดนั้นหรอกแต่ขอให้รู้ไว้ค่ะว่าโหมดนั้นของจีถ้าคุณได้เห็นคือความอดทนของจีมันหมดลงแล้ว ^^"

"ผมจะไม่มีทางทำให้คุณโกรธ โอเคมั้ย"

"ทำได้จริงเหรอคะ ^^"

"ไม่มีทางทำได้หรอกแต่จะพยายาม :)"

เขาสองคนยิ้มให้กันอย่างมีความสุขธาดาเขาไม่เคยมีความสุขกับผู้หญิงคนไหนขนาดนี้มาก่อน ทั้งพูดเก่งชวนคุยได้เรื่อยๆไม่น่าเบื่อแถมยังน่ามองสุดๆเวลาเธอพูดจ้อแจ้ไม่หยุดส่วนจีเธอไม่เคยได้คุยกับชายหนุ่มคนไหนแบบสนิทสนมขนาดนี้มาก่อนนอกจากพี่ชายและพ่อของเธอ มันเป็นความรู้สึกที่ไม่สามารถบรรยายมันออกมาได้แต่ที่เธอรู้ตอนนี้ก็คือเธอมีความสุขที่ได้คุยกับชายตรงหน้าคนนี้...