“สวัสดีครับคุณพราวคุณพริ้ง ท่านประธานอยู่ด้านในเชิญเลยครับ” มานพยิ้มเล็กน้อย สีหน้ามีความเป็นกังวลแต่ไม่กล้าขัดใจอีกฝ่าย พราวตะวันดุแค่ไหนทุกคนต่างรู้ดี
“คุณแม่คะพริ้งปวดท้อง พาพริ้งไปหาหมอก่อนได้ไหมคะ” พริ้งเพราดึงแขนพราวตะวันไว้ เธอไม่อยากให้ทุกอย่างเป็นไปตามบทเลย
“ไม่เนียนพริ้ง” เด็กคนนี้หลอกไม่เนียนเอาเสียเลย
“พริ้งไม่อยากให้คุณแม่ทำแบบนี้เลย เราไม่ต้องไปให้ค่าคนอย่างนั้นดีกว่านะคะ” มากกว่าสิ่งใดคือเธอกลัวพราวตะวันเสียใจ
“ไม่ได้ให้ค่า แม่แค่จะทำให้มันรู้จักรสชาติการโดนตบบ้าง อย่าห่วงว่าใครจะโกรธ เพราะพ่อของแม่ตายไปนานแล้ว ที่อยู่ในนั้นไม่มีใครหน้าเหมือนพ่อสักคน” เธอไม่ได้มาเพราะเรื่องผู้ชาย แต่มาเพื่อแสดงให้อีกฝ่ายรู้ว่าอย่ามาแตะลูกสาวเธอ
“ห้ามเจ็บตัวเด็ดขาดนะคะ” พริ้งเพราพยักหน้า เธอยื่นมือไปดึงกระเป๋าของพราวตะวันมาถือไว้ให้
พราวตะวันเปิดประตูเข้าไปด้วยสีหน้าเรียบเฉย และทุ
