ตอนที่ 6 เรารักกัน
1279 คำ
Episode 6 เรารักกัน
บ้านคิดตี้ื 17:50 น.
ทำไมวันนี้ถึงมีรถหลายคันจังจอดอยู่หน้าบ้านหรือพ่อจะนัดพบปะเพื่อนๆ
ฟิวด์ : ฉี่จะราด
เรา : เป็นไร
ฟิวด์ : กลัวดิเจ๊
เรา : เอาน่าา พ่อแม่ฉันใจดี
ฟิวด์ : ฮือ!!
พอเราก้าวย่างเข้าบ้านแค่นั้นแหละใจตัวเองกลับเต้นเหมือนกัน แต่ที่น่าตกใจคือแบบอยู่กันครบเลยมีพ่อ แม่ไม่มีไม่รู้ไปไหน มีตาศินน้องอิง พี่รันกับแพร ตาริท ยัยกิ่งแก้ว ยัยกิ๊กคือคนที่ฟิวด์ชอบเมื่อก่อน เสี่ยไลท์ผัวของกิ๊ก ยัยเกล น้าเรียว แต่ก็ไม่เห็นน้ากันเหมือนกัน น้าอลิซ ลุงริวจิ ยังขาดตาแรฟอีกคน
ฟิวด์ : เจ๊
เรียกเราเบาๆ
เรา : อืม
จับมือฟิวด์ไว้แล้วบีบเบาๆ
กิ๊ก : ฮายยย พี่ฟิวด์ พี่มากับพี่ตี้ได้ไง
ทุกสายตามองมาที่เรา กดดันชิบ
เสี่ยไลท์ : ทำไม มันมากับใครแล้วไง
นั้นไง ผัวอีกิ๊กหึงจ้า
กิ๊ก : ก็..
เรา : หวัดดีค่ะทุกคน
ฟิวด์ : วะ..หวัดดีครับ ทุกคน
พ่อ : หวัดดีลูก คิดตี้ ตาฟิวด์ ไปไงมาไงเนี่ยถึงมาด้วยกันได้
เรา : คะ..คือว่า
ฟิวด์ : ผมพูดเอง
พูดเบาๆกับฉัน
กิ๊ก : คืออะไร มานั่งก่อนเร็วพี่ฟิวด์พี่คิดตี้
ยัยกิ๊กลุกขึ้นยืนกวักมือเรียกพวกเราแต่ดันโดนผัวกระชากให้นั่ง555
เรา : มีอะไรกันเหรอคะวันนี้ทำไมมารวมตัวกัน
รัน : อย่าบอกว่าเราลืม
เรา : อะไร
ศิน : วันนี้วันเกิดแม่ไงพี่
กิ๊ก : วันเกิดแม่หนูด้วยจ๊ะ
ริท : ทุกเรื่อง!!
กิ๊ก : แกว่าใครไอ้ริท
น้าเรียว : เจ้ากิ๊ก
น้ำเสียงดุ
กิ๊ก : ป๊าา
น้ำเสียงอ่อน
น้าเรียว : ไอ้ลูกเขยปิดปากเมียหน่อยสิ
พ่อของกิ๊กหันไปสั่งลูกเขยตัวเอง
เสี่ยไลท์ : ครับป๊า
กิ๊ก : เอ่อๆ เงียบๆ
ศิน : แต่เอ๊ะ เดี๋ยวก่อนนะ ทำไมต้องจับมือกัน
ตาศินน้องชายคนที่สองของฉันมองมาที่มือของเราทั้งคู่
กิ๊ก : โอ้ว เออ ใช่ๆ ทำไมอะ
ยัยนี้มันอะเวอร์ตลอด ทุกคนมองตามทำหน้าสงสัยมีแต่ฟิวด์นี้สิทำหน้าเหมือนขรี้ไม่ออก
เกล : มานั่งก่อนค่ะพี่ตี้
เรา : อืม
ฉันจูงมือฟิวด์ไปนั่ง
พ่อ : มีอะไรหรือเปล่าลูก
พ่อศิวะก็อ่อนโยนเสมอไม่เคยเปลี่ยนแม้เราจะไม่ใช่ลูกแท้ๆ
เรา : คะ....คือ
ฉันกับฟิวด์นั่งใกล้กัน ฉันจับมือฟิวด์แน่น เกร็งแหละ
ส่วนฟิวด์เหงื่อผุดตามใบหน้าเหมือนคนพึ่งออกกำลังกายมาใหม่ๆ
กิ่งแก้ว : ร้อนขนาดนั้นเลยเหรอฟิวด์
ฟิวด์ : แฮ่ๆ
กิ่งแก้วยืนทิชชู่มาให้ ฉันหยิบมาซับเหงื่อให้ฟิวด์
ทุกคนมองตาม ส่วนฟิวด์อึ้งอะดิเขาจ้องฉันแบบเหว่อๆ
เรา : มันต้องเนียนหน่อยไง
พูดเบาๆ เบาสุดๆ
ฟิวด์พยักหน้า
กิ๊ก : ฮะแฮ่ม!! อิอิ มีอะไรในกอไผ่นร้าาาา
อีนี้ตลอด5555 ปกตินางก็แบบนี้แหละ
เสี่ยไลท์ : เงียบน่าาา
ผัวดุอีกแล้วว555
เรา : พ่อคะ
ฟิวด์ : เจ๊
พูดเบาๆ
เรา : หนู!! จะ!! แต่ง!! งาน!! ค่ะ!!
ฉันพูดเน้นๆ ทุกคำพร้อมหลับตา
เงียบ ไร้เสียงตอบรับ!! เหมือนทุกคนจะอึ้ง เราค่อยๆลืมตา
ทุกคนเหว่อ
พ่อ : กะ...กับใครลูก
เรา : นี่ค่ะ ฟิวด์ไง
ทุกคน : ห๋าาาาา
ไม่แปลกที่ทุกคนจะทำเสียงหลง ก็ฉันไม่เคยบอกว่าเป็นแฟนฟิวด์ ไม่เคยพาฟิวด์มาบ้านในฐานะแฟน ฉันพบปะกับฟิวด์เมื่อไหร่มีแต่กัดกันทุกครั้งที่ฟิวด์ติดสอยตามแรฟมาปาร์ตี้กับครอบครัวฉัน
รัน : เฮ้ยย!!
ศิน : เป็นไปได้ไงว่ะ
กิ๊ก : โอ้วว!
พ่อ : ลูกมีอะไรหรือเปล่า ถึงรีบแต่ง
เรา : คือเราก็คบกันมาสักระยะหนึ่งแล้ว เลยอยากแต่งงานกันค่ะพ่อ
ฉันส่งยิ้มเพื่อไม่ให้ดูมีพิรุธ
พ่อ : อืม!
แค่นั้นเหรอ พ่อพูดแค่นั้น
กิ๊ก : คบกันตอนไหนเนี่ยปกติกัดกันจะตาย
เรา : ก็..ก็ นานแล้ว ปีหนึ่งได้ละ
เนียนไปเนียนไป
พ่อ : ดูใจกันไปอีกสักสองสามปีสิลูกค่อยแต่ง
บทห่วงลูกสาวก็มา
เรา : ไม่ได้!!
ฉันโพล่งขึ้นเสียงดังทันที
ทุกคนนิ่ง มองฉันแบบตกใจแต่เหมือนทุกคนกำลังสงสัยไม่เชื่อทำนองนั้น
พ่อหันมองฉัน
เรา : บอกไปสิว่าเรารักกัน
กระซิบฟิวด์
ฟิวด์ : ระ...เรา.. เอ่อ...
หันมามองหน้าฉัน
เรา : เรารักกันค่ะพ่อ อยากใช้ชีวิตร่วมกัน ไหนๆ ตี้ก็เรียนจบแล้วส่วนฟิวด์ก็มีหน้าที่การงานที่ดีแล้วให้เราแต่งงานกันเถอะนะค่ะ
ศิน : ไม่ได้!!
เรา : ??
กิ๊ก : พี่ตี้ให้ผู้ใหญ่ฝ่ายพี่ฟิวด์มาพูดสู่ขอสิ
เอ่อใช่ เราลืมไปได้ไง
เรา : แฮ่ๆ ..
หัวเราะแหย่ไป เราเอามือจิกแขนฟิวด์ที่นั่งเงียบเหมือนเปาสาก
ฟิวด์ : ครับๆ เดี๋ยวผม ให้ผู้ใหญ่มาพูด
พ่อ : .....
เรา : ....
รู้สึกจะอึดอัดอะ
น้าเรียว : เฮ้ย เป็นไรว่ะไอ้ศิวะ ลูกจะแต่งงานไม่ได้ไปตายสักหน่อย ดูดิลูกเขยกูก็มีแล้วเห็นไหม มันไม่เสียหายอะไรเลย
ริวจิ : ใช่ๆ ลูกกูก็แต่งแล้วด้วยไม่เห็นเป็นอะไร ทุกคนมันก็ต้องมีชีวิตเป็นของตัวเองบ้างแหละ โตๆ แล้วหลานมันคงอยากมีคนครอบครัวอะ
อลิซ : ใช่ๆ ในเมื่อเด็กๆเขารักกันให้แต่งไปเหอะพี่ศิวะ
อยากขอบคุณน้าทุกคน
พ่อ : กู ...เอ่อ.. ก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่..กู แค่
พ่อมองหน้าฉันสลับกับหน้าฟิวด์
น้าเรียว : หวงลูกว่างั้น
พ่อ : เออ ดิ...กูรักกูหวงทุกคนอะลูกกู
ริวจิ : แล้วตาศินนี้มึงหวงอีกปะ เอากลับไปดิ
ทุกคน : 5555555
ศิน : อ้าววว!!! 555
อลิซ : เอาเป็นว่า ให้คิดตี้แต่งไหมพี่ศิวะ
พ่อ : ถามแก้มก่อนสิ
ใบหน้าเครียด ฉันมองฟิวด์สบตากัน
ฟิวด์ : ผมต้องบอกพ่อแม่ผมด้วยใช่ไหม
กระซิบกันสองคน
เรา : อืมม นายกลัวเหรอ!!
พูดเบาๆ
ฟิวด์ : เปล่านะ จริงๆแม่ผมอยากได้ลูกสะใภ้มาดูแลลูกตัวเองตั้งนานแล้ว แต่...
เรา : อะไร
ฟิวด์ : ก็อาทิตย์ก่อนผมพาแฟนผมไปกินข้าวกับพ่อแม่แล้วนะสิ
เรา : ฉิบหาย เปิดตัวแฟนนายครั้งแรกเหรอ
ฟิวด์ : ครับ แล้วนี้ผมต้องไปบอกว่าแต่งกับอีกคนอะ คิดดู ผมดูเลวมาก
ใบหน้าฉันเครียดทันที ฉันเห็นแก่ตัวไปปะ ทั้งบังคับฟิวด์ โดยที่ฟิวด์ไม่เต็มใจและเด็กก็ไม่ใช่ลูกฟิวด์หรือฉันต้องยอมรับและเป็นซิงเกิลมัม อืมม ฉันจะไม่เห็นแก่ตัว
ฟิวด์ : เจ๊ เจ๊ ...ร้องไห้ทำไมอะ
ฟิวด์กระตุกแขนฉัน
เรา : ฮือออ
ืเราไม่รู้ว่าน้ำตามันไหลเอามือไปแตะที่แก้มตัวเองทันที
กิ๊ก : พี่ตี้ร้องทำไมคะ
อีนี้ทำให้ทุกคนหันมามองฉันเป็นตาเดียวอีกครั้ง
เรา : ปะ..เปล่า
น้าเรียว : สงสารลูกไหมละมึง
น้าเขาหันไปพูดกับพ่อของฉัน
พ่อ : เอ่อ...พ่อ
เรา : ไม่เป็นไรคะ หนูไม่แต่งแล้วก็ได้
ทุกคนเหว่อ เลิกคิ้วสูง
ฟิวด์ : ไม่ได้ครับ ผมอยากแต่ง ผมจะโทรบอกพ่อแม่เลยให้มาคุยเลยตอนนี้
Talk ฟิวด์
เมื่อเจ๊คิดตี้พูดแบบนั้น ผมสงสารเธอขึ้นมาทันทีเลยโพล่งออกไปว่าผมจะแต่ง..
❤️_____________❤️
นามปากกา ByMinne
- ผู้เขียน
