ตอนที่ 5 แต่ผมมีแฟนแล้ว

1394 คำ
Episode 5 แต่ผมมีแฟนแล้ว Talk ฟิวด์ ในห้องคอนโด ที่เต็มไปด้วยคิดตี้ สีชมพู ไม่ว่าจะมองทางไหนก็มีแต่สีชมพู พื้นกำแพง ประตู ทีวี โซฟา เพดาน ผ้าม่าน เป็นเอามากนะอีเจ๊!! แต่มันคุ้นๆอะเหมือนเคยเห็นแหะ ผม : เดี๋ยวเข้าห้องน้ำแป๊บ เจ๊ : อืมม เจ๊มองบนใส่ผม Talk คิดตี้ ฉัน : สงสัยขี้แตก ชิ หาววว ง่วงจังงง!! ' ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆ ' ใครอีกเนี่ยยย!! หรือจะเป็นตาแรฟ แอ๊ดด! เราเดินไปเปิดประตู แต่คนที่ยืนอยู่กลับเป็น ... ฉัน : วาย!! วาย : ครับ ผมเอง มาคราวนี้ต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ ฉัน : มีอะไรเหรอ วาย : ขอเข้าไปคุยในห้องได้ไหมครับ ฉัน : คือ ฉันมีแขกนะ เรารู้ตั้งนานแล้วว่าวายชอบเรา วายเป็นน้องชายของไอ้ไวน์เหี้-นั้นเกลียดไม่อยากเอ่ยชื่อมันแล้ว วาย : แป๊บเดียวเอง ฉัน : อืออ เข้ามาสิ เราเดินไปนั่งโซฟาวายตามมาติดๆ วายนั่งลงแล้วจ้องมองเราแววตาที่มองเรามันอ่อนโยนมาก..แต่ก็นะเราไม่ได้ชอบวาย ฉัน : มีอะไรรีบพูดมา วาย : ผมรู้ว่าคิดตี้ท้อง ฉัน : ห๋าาา ไอ้เหี้-ไวน์คงบอกน้องมันสินะ วาย : ผมจะรับผิดชอบเอง ฉัน : ห๋าา อึ้งคูณสอง วาย : แต่ไหนแต่ไรเธอก็รู้ว่าผมชอบเธอนิ ฉัน : เอ่ออ ... วาย : อย่าปฏิเสธ! เลย ผมยินดี ฉัน : มะ..ไม่ดีกว่า ใครท้องไม่มี๊ นายกลับไปเถอะ!! วาย : ไม่! ฟังผมก่อนสิ ผมไม่ได้ถูกใครบังคับมา ผมเต็มใจจะรับผิดชอบแทนพี่ไวน์ อืมมม ไม่มีใครบังคับเหรอ ต้องเป็นไอ้เหี้-ไวน์แน่ๆ บอกเลย ลาละตระกูลเหี้-นี้ อย่าได้เจอกันเลย พูดก็พูดวายอะเป็นคนอ่อนโยนผิดจากพี่ชายเขามาก ฉัน : นายรู้ได้ไง ว่าเราท้อง วาย : พี่ไวน์บอก ฉัน : มันบังคับนายให้มารับผิดชอบฉันแทนมันใช่ไหม วาย : เปล่า ผมยินยอมมาเอง เรื่องนี้พี่ไวน์ยังไม่รู้เลยว่าผมจะมารับผิดชอบ ฉัน : ไม่ใช่ลูกของนายนะ แต่พี่ชายนายก็ไม่ยอมรับว่าเป็นลูกของตัวเองอะ วาย : พี่ไวน์เขาคงทำใจลำบากแหละเพราะพี่ลินท้องจวนจะคลอดแล้วนางเป็นถึงลูกผู้พันแหนะ เหรอ!!! กลัวพ่ออีลินสินะ ฉัน : เหอะ อย่ามาแก้ตัวแทนมันเลย ส่วนนายก็กลับไปได้ละลูกฉันฉันเลี้ยงเองได้ ไม่ต้องมายินยอมรับผิดชอบหรอก วาย : แต่เด็กต้องมีพ่อนะ ฉัน : ฉันหาพ่อเด็กได้แล้วนายไม่ต้องกังวลหรอก วาย : ไหนล่ะ เอามาคุยกับผมดิ ฉัน : มันจะมากไปแล้วนะนายมายุ่งอะไรกับชีวิตฉันห้ะ วาย : แต่นั้นมันหลานผมนะ ฉัน : ใครบอกฉันท้องกับหมาต่างหาก!! วาย : คิดตี้!! หน้าตึง! ฉัน : ทำไม!! ฉันเชิดหน้าขึ้นพร้อมตะเบ็งใส่ ไม่กลัวหรอกนะ วายจับข้อมือเรา แล้วจ้องหน้าเราอย่างจะกินเลือดเนื้อ ฉัน : ปล่อยฉัน ไอ้บ้าฟิวด์แกตกส้วมตายแล้วใช่ไหมออกมาไอ้เด็กบ้า วาย : ใคร ที่จะมารับผิดชอบ ฉัน : มันกงการอะไรของนาย ห้ะ! วาย : พูด! ใครหน้าไหนบอกมาเส่! ฉันขอลบคำว่าอ่อนโยนออกจากนายวาย ตอนนี้มันเริ่ม หน้ากลัวอะ ไอ้ฟิวด์ออกมานะ แกออกมาได้แล้ว ฉัน : ฟะ แฟน เฮ้ย คนที่จะมารับผิดชอบอะ เขาอยู่ในห้องนี้แหละ วาย : บอกให้มันออกมาดิ ไอ้วายมันเริ่มป่าเถื่อน มันบีบมือฉันแน่น ... : มีอะไรกับผมมิทราบ เฮ้อออ! พรึ่บ!! เราสะบัดมือวายออกตอนนี้ไอ้วายจ้องมองฟิวส์ แล้วเราวิ่งไปหลบหลังฟิวด์ทันที วาย : นายเองเหรอ ฟิวด์ : อืมม ฉัน : นายต้องช่วยฉันนะ กระซิบเบาๆให้ได้ยินสองคน ฟิวด์พยักหน้ารับ วาย : นายจะรับผิดชอบเด็กที่ไม่ใช่ลูกของตัวเองเหรอ ฟิวด์ : ... เราหยิกไปที่เอวของฟิวด์นางสะดุ้ง ฟิวด์ : อะ..เอ่อดิ ทำไมวะ วาย : ก็ไม่ทำไม แล้วนายยอมรับได้เหรอ ลูกคนอื่น ฟิวด์ : ก็.. โอ้ย (หยิกเอวนางอีกรอบ) ได้ดิได้ ทีนายยังรับได้เลย วาย : หึหึ ดูนายไม่ค่อยเต็มใจเนอะ เรา : เต็มใจสิ ใช่ไหมฟิวส์ ฉันเอียงคอไปมองหน้าฟิวด์ พร้อมขยิบตาให้นาง ฟิวด์ : อะ เอ่อ...เต็มใจสิ ตอบเหมือนไม่เต็มใจไอ้บ้าช่วยเล่นละครให้มันเนียนๆ หน่อยไม่ได้หรือไง วาย : หึหึ คนอย่างนายนี่นะ รู้จักคิดตี้แค่ไหน ไอ้บ้านี้ก็ถามยังกับมันเป็นตำรวจมาสอบปากคำคนร้ายแหนะ ฟิวด์ : 5555555 อ้าวไอ้นี่หัวเราะบ้าบออะไรคิดถูกปะเนี่ยที่ให้มันช่วยเล่นละคร ง้อวว วาย : ?? ฟิวด์ : จะบอกว่าโครตสนิทมากฉันกับเจ๊..เฮ้ย..กับคิตตี้อะ รู้หมดไส้หมดพุงเลยแหละ (เวอร์มั้ง) ฉัน : พอละๆ วายขอบคุณสำหรับความหวังดีของนายแต่เราเลือกแล้วเราเลือกฟิวด์นายเข้าใจเราด้วยนะ และอีกอย่างไม่ต้องมาหาเราอีกนะ เราขอบอกไว้เลยว่าเราเกลียดพี่นายเกลียดทุกอย่างที่เกี่ยวกับพี่นาย ครอบครัวพี่นายด้วย กลับไปเถอะวายเราอยากพักผ่อน วาย : หึหึ ฉันไม่เชื่อมันหรอกนะ ฉันจะไปบ้านเธอคิดตี้ ฉันจะไปบอกว่าเธอท้องกับฉัน พ่อแม่เธอต้องให้เราแต่งงานกันแน่ หึหึ เธอก็รู้ว่าฉันชอบเธอ ฉัน : ห๋าาา อย่านะ ฉันไม่ได้ชอบนายไง หูแตกเหรอ ฉันเอ่อ ...ฉันคบกับฟิวด์มาตั้งแต่คบกับพี่นายแล้วแหละ ฉันพูดแบบนี้เผื่อวายจะหยุด แต่ฟิวด์มองฉันแบบตกใจ ฉันเลยขยิบตาให้ฟิวด์ วาย : เธอคบซ้อนเหรอ ฉันหลงคิดว่าเธอเป็นคนดี หึหึ เรา : แล้วไง ทีพี่นายอะยังคบซ้อนเลย นี้ถ้าฉันไม่ทำบ้างปานนี้ฉันคงร้องไห้ฟูมฟายที่พี่นายทิ้งไปแล้ว วาย : อืม ฉันจะยอมถอยหนึ่งก้าว รอไปงานแต่งเธอ เธออย่ากีดกั้นระหว่างฉันกับหลานเลยนะติดต่อฉันมาบ้างคลอดเมื่อไหร่ก็บอกมา แต่ถ้าฉันยังไม่ได้ข่าวว่าเธอจะแต่งงานเร็วๆ นี้เตรียมตัวได้เลยฉันจะเป็นเจ้าบ่าวเธอเอง.. พูดจบวายหันหลังเดินออกไปปล่อยให้ฉันกับฟิวด์มองหน้ากันพะงาบๆ ซวยแล้วไง ฟิวด์ : เฮ้ย..เจ๊ ทำไงดี แต่ผมมีแฟนแล้วนะ เรา : เฮ้อออ... ฟิวด์ : ไม่น่าเลยกรู สถบเบาๆ เรา : ช่วยแล้วต้องช่วยให้ถึงฝั่งสิ ฟิวด์ : ห๋าาา เจ๊บ้าหรือไง ผมมีแฟนแล้วและรักแฟนด้วยไม่อยากให้เธอเสียใจ ผมดูๆไอ้คนเมื่อกี้อะมันก็เป็นคนดีนะ แต่งกับมันเถอะ เรา : ดี มันก็ดีแหละแต่มันเป็นน้องไอ้เหี้-ไวน์อดีตแฟนเก่า ฉันไม่ชอบครอบครัวนั้น ฟิวด์ : แต่.. เรา : เงียบก่อนสิ!! ถือว่าฉันขอนะ ช่วยหน่อย แต่งแค่ในนามก็พอนะๆ ฉันไม่ยุ่งเรื่องส่วนตัวของนายหรอก ให้ฉันเจอแฟนนายอธิบายให้ฟังก็ได้ เราแต่งกันแค่ปีเดียวพอแค่ปีเดียวแล้วเราค่อยแยกกันฉันจะบอกทางบ้านว่าเราไปกันไม่ได้เคไหม นะๆ ฟิวด์แสดงสีหน้า ฟิวด์แสดงสีหน้าแววตาเครียดทันที เรา : นะๆ มีแค่นายที่ช่วยฉันได้ ฟิวด์ถอนหายใจ นิ่งมองไปที่ประตูเหมือนกำลังใช้ความคิด เรา : นะๆ สัญญาว่าแต่งกันแค่ในนาม ฉันจะตามไปที่จังหวัดที่นายประจำการอยู่ด้วย แต่หาบ้านอยู่เอง เวลาพ่อแม่ฉันมาหาเราค่อยไปรวมกันที่บ้านนาย ฉันขอแค่ปีเดียวเอง อ้อนวอนสุดๆทำหน้าน่าสงสารเข้าไว้ ฟิวด์ : ผม... เฮ้อออ ถือว่าช่วยหลานแล้วกันให้ผมเคลียร์กับแฟนก่อนนะ เรา : ให้ฉันเคลียร์ให้ก็ได้ เราจะรีบไปที่บ้านฉันพูดเรื่องแต่งงาน ฟิวด์ : ผมพูดเองก็ได้ ❤️_____________❤️ นามปากกา ByMinne
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม