ตอนที่ 7 พี่จำเป็นแต่พี่ก็ยังรักเะอ
940 คำ
Episode 7 พี่จำเป็น แต่พี่ก็ยังรักเธอ
Talk ฟิวด์
ระหว่างนั่งรอพ่อกับแม่ มือถือผมก็ดังขึ้น ตอนนี้ก็จะทุ่มหนึ่งแล้ว ญาติๆเพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ของเจ๊คิดตี้ก็ยังคงนั่งกันที่เดิมเพิ่มเติมน้ากันแม่ไอ้แรฟกับน้าแก้มแม่ของเจ๊ก็นั่งอยู่ด้วย
ปลายสาย เอ่อ ทำเอาผมตกใจ ผมลืมมิวไปได้ไงวันนี้เรานัดพบกันแต่นี้มันก็เลยเวลามานานมากแล้ว
ผม : เจ๊เดี๋ยวผมมานะ
คิดตี้ : อืมๆ
ผมเดินออกไปหน้าบ้าน
[ มิว ]
[ ผม : ครับน้อง ]
[ มิว : พี่ลืมแล้วเหรอ วันนี้เรานัดกันอะก่อนหนึ่งทุ่ม แล้วตอนนี้พี่อยู่ไหนคะ ]
[ ผม : เอ่อ..... พี่ขอโทษ พอดีมีเรื่องนิดหน่อย ]
[ มิว : เหรอคะ แล้วทำไมไม่โทรมาบอกยุ่งขนาดนั้นเลยเหรอคะ ]
ผมรู้สึกผิด ผมลืมเธอไปได้ไงว่ะ
[ ผม : คือว่า พี่ขอโทษครับ พี่ผิดไปแล้ว พี่มีเรื่องยุ่งจริงๆ พรุ่งนี้เรานัดเจอกันนะ เดี๋ยวพี่จะอธิบายให้ฟังนะครับ ]
[ มิว : อืออ แล้วแต่พี่เลย ]
น้ำเสียงแบบนอยด์ๆ
[ ผม : ไม่เอาครับ ไม่น้อยใจนะ พี่รักน้องนะครับ บอกไว้เลยที่พี่ทำไปทุกอย่าง พี่มีความจำเป็น พี่ยังรักน้องนะแล้วเจอกันพรุ่งนี้รักนะครับ ]
[ มิว : ค่ะ มิวก็รักพี่ฟิวด์ค่ะ ]
บรืนๆๆๆ
รถพ่อผมเข้ามาพอดี
ผม : สวัสดีครับพ่อแม่
พ่อ : อืมๆ
ผม : แฮ่ๆ
แม่ : ไหนละ หนูมิว นี่จะให้แม่มาพูดสู่ขอทำไมไม่บอกล่วงหน้า
ผม : ผม เอ่ออ มันกระทันหันครับ พ่อครับแม่ครับ เอ่ออ
จะบอกไงดีว่าไม่ใช่มิวแต่เป็นอีกคนอะ
พ่อแม่ : ว่า
ผม : ผม ผม ทำอีกคนท้อง แต่ไม่ใช่มิวอะ...
ผมต้องบอกแบบนี้สินะ
พ่อแม่ : ห๊ะ..
แม่ : พี่วอย ทำไมลูกเราเป็นแบบนี้
พ่อ : พี่จะไปรู้เหรอ เฟียส
(ใช่ พ่อผมชื่อวอยแม่ผมชื่อเฟียส ในเรื่องเกมส์สื่อรัก ยังไม่รีไรท์แต่งจบแล้ว )
ป้าบบบ!!
ผม : โอ้ยย แม่
ใช่แม่ตบหัวผมอย่างแรง แม่ผมแสบใช่ปะ
แม่ : แกนี่นะตาฟิวด์ ทำงานรับราชการ เเต่มาทำนิสัยแบบนี้แม่ละสงสารหนูมิวและเสียดายมาก
ค่อยอธิบายให้ท่านฟังทีหลังแล้วกัน
พ่อ : พูดตอนนี้ก็สายไปละ ปะพาพ่อกับแม่ไปสิ
ผม : ครับ
ผมเดินนำพ่อกับแม่เข้าไปในบ้านที่ทุกคนนั่งกันพร้อมเพรียงพอผมไปถึงทุกคนก็หันมามองกันเป็นตาเดียว
น้ากัน : มาๆ พี่วอย เฟียสมานั่งก่อน
ไม่เเปลกที่เขาจะรู้กันเพราะน้ากันน้าเรียวเป็นพ่อแม่ไอ้แรฟเพื่อนสนิทผมไง
น้าเรียว : เด็กๆ ออกไปนั่งที่อื่นก่อนไปยกเว้นตาฟิวด์กับคิดตี้อยู่ก่อน ผู้ใหญ่เขาจะคุยกัน
เมื่อทุกคนไปหมด เหลือแต่น้าเรียวน้ากัน พ่อแม่ของเจ๊คิดตี้ น้าอลิซน้าริวจิพ่อแม่ของพี่รันและพ่อแม่ผม
พ่อ แม่ : สวัสดี ทุกคน
ทุกคน : สวัสดี
น้าแก้ม : คิดตี้ลูกไปยกน้ำมาให้น้าๆ เขาเร็ว
คิดตี้มองหน้าผม
คิดตี้ : ค่ะ
แล้วนางก็ลุกไป
น้าศิวะ : คือ พูดไงดี
พ่อ : ผมก็ไม่รู้จะเริ่ม ต้นยังไงดีคือผมพึ่งทราบว่าลูกชายตัวดีจะให้มาสู่ขอลูกสาวเขาก็วันนี้เองเลยไม่ได้เตรียมการอะไร ขอโทษด้วยนะครับ
ศิวะ : ไม่เป็นไรครับ
น้าเรียว : คนกันเองไม่เป็นไรหรอก พูดไปเลย
พ่อ : ครับ
ผู้ใหญ่นั่งเงียบกันสักพักคือต่างฝ่ายไม่รู้จะพูดอะไร มันดูอึดอัดเนาะ ..จนมีคนทนไม่ไหว
น้ากัน : ในฐานะ ฉันเป็นน้าของยัยคิดตี้ และ ฟิวด์เป็นเพื่อนสนิทของตาแรฟ ขอถามแกยัยแก้ม แกจะตกสินสอดเท่าไร
น้าแก้ม : เอ่อ...
มองหน้าน้าศิวะ น้าศิวะมองน้าแก้มเช่นกัน
น้าริวจิ : ไอ้เรียวแกก็ตกแทนเลย ไอ้พวกนี้นั่งมองหน้ากันอยู่ได้
น้าเรียว : เอางั้นเหรอ!!
พ่อ : แล้วแต่เลยครับ
น้าแก้มน้าศิวะ : ฮือ
น้าเรียว : งั้น ไม่ต้องเยอะหรอกพอเป็นพิธี เราไม่ได้ขายลูกกิน และถึงยังไงลูกเราก็ไปให้ลูกเขาเลี้ยงดูแลอยู่ดี เอาเป็นว่า 5xxxxx ทอง1บาท ดีไหมไอ้ศิวะ
คิดตี้ : ไม่ดีค่ะมากไป
ทุกคนหันไปมองเจ๊ที่กำลังยกน้ำตรงมาที่พวกเรา
คิดตี้ : หนูคิดว่า ตกสัก 2xxxxx ทอง2บาทก็พอค่ะ
น้อยไปนะผมว่า!! ผมรู้แหละว่าเธอคงเกรงใจผม
ผม : เจ๊ไม่เป็นไรเอาตามที่น้าเรียวบอกก็ได้
คิดตี้ : จิ๊
เจ๊จิ๊ใส่ผม
แม่ : ไม่เป็นไรหรอกหนู แต่งงานทั้งที เอาตามที่พี่เรียวบอกแล้วกัน
คิดตี้ : แต่..
แม่ : มาหาแม่สิจ๊ะ
ผม : เจ๊ เข้าไปสิ
เจ๊ยืนนิ่ง
น้าแก้ม : ยัยตี้เข้าไปสิลูก
เจ๊ได้สติจึงคลานเข่าไปที่นั่งใกล้แม่ผมที่พื้น แล้วไหว้แม่ผม ดูท่าทางแม่คงเอ็นดูเธอแม่ลูบหัวเธอด้วย
แม่ : น่าตาหมดจด หน้ารักดี หนูท้องกี่เดือนแล้วจ๊ะ
อ้าวเฮ้ย!!! เจ๊คิดตี้มองผมอย่างตกใจ
น้าเรียวน้ากัน : ห๊าาา
น้าริวจิน้าอลิซ : ห๊ะ
พ่อแม่เจ๊นิ่งชะงัก
❤️____________❤️
นามปากกา ByMinne
- ผู้เขียน
