ตอนที่ 4 จะราดแล้ว

824 คำ

Episode4 จะราดแล้ว ... : เจ๊...เกิดอะไรขึ้น ... : พี่คิดตี้ มีไรกัน เราหันไปมองผู้คนที่เข้ามาใหม่ เรา : ฟิวด์ แรฟ เสียงเราแผ่วเบา แรฟ : พี่มาทำไม ละมีเรื่องอะไรกัน แรฟเดินตรงมาหาฉัน พลางถามฉันด้วยใบหน้าห่วงใย เรา : คือ... ฟิวด์ : เจ๊เป็นอะไร!! ตามด้วยไอ้เด็กฟิวด์ปกติถ้าเจอกันจะกัดกันตลอดตั้งแต่สมัยที่มันมาจีบเจ้ากิ๊กลูกน้ากันซึ่งเป็นแฝดน้องของแม่เรา เจ้ากิ๊กก็เป็นน้องตาแรฟนี้แหละ เรา : ปะ...เปล่า ฟิวด์ : เปล่าได้ไง เจ๊ร้องไห้ตาแดงหมดแล้วนะ ฟิวด์เอามือมาปัดปอยผมที่ยุ่งเหยิงออก มองฉันแบบห่วงใย เรา : คือ... ตาเราหันไปมองที่พี่ไวน์ยืน แต่กลับว่างเปล่า ไม่มีเขายืนอยู่ตรงนั้นแล้ว เรา : ไอ้เลวมัน มันไปไหนแล้ว แรฟ : ใครเหรอเจ๊ เรา : พี่ไวน์อะ เราพยายามมองหาแต่ไม่เจอ สงสัยไปตอนที่เราคุยกับสองคนนี้ คิดแล้วมันน่าโมโห หึ่ยย!! แรฟ : แฟนพี่เหรอ เรา : มะ..เมื่อก่อนใช่ ตะ...แต่ตอนนี้ไม่ใช่แล้ว เสียงเราสั่นขอบตาร้อนจนมีน้ำ ใสใสไหลออกมา ทั้งโกรธเกลียดโมโหเสียใจเสียความรู้สึก..หลากหลายอารมณ์ แรฟ : พี่!! พรึ่บ!!! จู่ๆ ฟิวด์ก็คว้าเราไปกอด เหวอเล็กน้อย แต่ก็ไม่ดิ้นเพราะเราก็รู้สึกเหนื่อยเหมือนใช้พลังงานไปเลยอะ นางกอดแล้วลูบหลังเราเหมือนปลอบไปด้วย ทำให้เรารู้สึกดีมานิด ฟิวด์ : ดีขึ้นยัง เขาพูดขึ้นมาทำลายความเงียบ เรา : อะ..อืมมม ฟิวด์ผละแต่ตัวเรานิดนึงแล้วเอามือมาเช็ดน้ำตาให้เรา เฮ้ยย!! ตกใจเซ ปกติเจอหน้าพูดดีไม่เคยมีแต่วันนี้เขาแสดงความห่วงใยออกมา แรฟ : ไอ้ฟิวด์พอละ เดี๋ยวแฟนมึงเห็นหรอก ฟิวด์ : มึงก็... แรฟ : พี่จะไปไหนต่อปะหรือจะกลับกับพวกผม เรา : พี่พารถมานะ แรฟ : งั้นผมเอารถพี่กลับ ไอ้ฟิวด์มึงพารถกูกลับ ฟิวด์ : เจ๊ละ ถามแล้วมองเรา เรา : เอ่อออ.. แรฟ : กลับกับกูนี้แหละ ฟิวด์ : ไม่ได้!!! เรา : ...... แรฟ : มึงจะพูดเสียงดังทำไม แล้วทำไมถึงไม่ได้ กูจะไปส่งพี่กูเอง ฟิวด์ : มึงอะ ...มีเรื่องต้องทำอีกนิ แต่กูว่าง กูไปส่งได้ แรฟ : แต่มึงนัด.. ฟิวด์ : กูบอกว่าได้ ก็ได้น้าาา!! แรฟมองฟิวด์แบบสงสัย อย่าว่าแต่แรฟเราก็มองด้วย แรฟ : เอ่อๆ เสร็จธุระแล้วก็เดี๋ยวกูโทรหา ฟิวด์ : ฮือ ไปเถอะเจ๊ อีเด็กนี้ไม่ธรรมดาแหะ เดินมาจับมือด้วย แรฟ : น้อยๆ หน่อย เหมือนจะหวงเรา ฟิวด์ : เออ...มึงอะไปได้แล้ว บนรถ มันก็ไม่ได้เงียบนะก็ไอ้นี่เล่นเปิดเพลงแรฟสะดังมาก เรา : ไปคอนโดนะ ไม่ได้กลับบ้าน เอี๊ยดด!!!!!! เรา : เฮ้ยยยยย!! ปึกกก!!! เขาเบรคกะทันหัน! หัวเราเกือบโดนกระจกหน้าแต่เขาเอามือมารับไว้ ฟิวด์ : ผลของการไม่คาดเบลล์ เรา : นายนั้นแหละผิด ขับรถประสาอะไรของนาย ฟิวด์ : เจ๊อะผิดไม่บอกแต่แรกว่าจะไปคอนโดเนี่ยพึ่งมาบอกก็ตอนผมจะเลี้ยวทางไปบ้านเจ๊อะ เรา : นายนั้นแหละผิด ฟิวด์ : เจ๊นั้นแหละผิด วู้... เขาพูดไปก็ขับรถไป เราก็เงียบขี้เกียจเถียง เขาขับไปเรื่อยๆอวดเก่ง! ขับแบบไม่ถามเลยว่าไปทางไหนคอนโดอยู่ไหน เราจำได้ว่าเราไม่เคยพาเขาไป งีบสักหน่อยล่ะกัน.. Zzzzzz Talk ฟิวด์ ถึงสักที ผม : เจ๊ เจ๊ เจ๊!! เจ๊ : ฮือออ สะลึมสะลือ ผม : ตื่นได้แล้ว เจ๊ : จะถามว่าคอนโดฉันอยู่ไหนใช่ปะ หึ คิดว่าจะแน่!! ยังหลับตาพูด ผม : เปล่าา จะบอกว่าถึงละ เจ๊คิดตี้ดีดตัวลุกนั่งมองไปรอบๆ เจ๊ : นายรู้ได้ไง!! ว่าคอนโดฉันอยู่นี้ น้ำเสียงดังปนตกใจ เออว่ะ ผมรู้ได้ไงนะ อ้อ จำได้ละ แต่แม่งปวดฉี่อีก!! ปวดมานานพยายามกลั้นมานานล่ะ ผม : สำคัญเหรอว่าจะรู้ได้ไง รีบลงได้แล้ว ผมฉี่จะราดแล้ว เร็ว เจ๊ : เกี่ยวอะไรกับฉัน ฉันไม่ได้เจ็บอะ กวน_ีนไปอีก ผม : แหม๋..ไอ้คนขี้แยเมื่อกี้ไปไหนแล้ว เจ๊ : ไอ้เด็กบ้า ง้างมือจะตบผม ผมไวกว่าจับไว้ได้ ผม : รีบเลย ผมจริงจัง เร็วๆจะราดแล้ว เจ๊ : เออๆ ปล่อยมือก่อนดิ เจ๊คิดตี้ทำหน้าแบบ กลั้นขำ ผม : อะๆ ปล่อยเสร็จผมรีบลงแล้วเดินนำหน้าไป เจ้ : รู้เหรอว่าห้องไหน เสียงอีเจ๊ไล่หลังมา ไม่สนครับฉี่จะราดแล้ว ❤️_____________❤️ นามปากกา ByMinne

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more