ตอนที่ 12 อุบัติเหตุ
1010 คำ
Episode 12 อุบัติเหตุ
Talk ฟิวด์
ย้อนกลับไปก่อนหน้า คือมันแบบ ตาลอยๆ จะปิดง่วงก็ง่วง ฝืนต่อไม่ไหวล่ะ..
เอี๊ยดดด โครมมม!!!
ผม : เฮ้ยยยย!!
สติดับวูบบ
... : คุณๆๆ คุณ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ
ผม : เฮือกกกกก!!!
... : เป็นอะไรไหมครับ
ผม : ตอนนี้กี่โมง...แล้วครับ
.. : 08: 55 น. แล้วครับ
ผม : เฮ้ยยยย!!!!
ผมรีบออกจากรถทันที ที่ตอนนี้รถมันกำลังจูบกับต้นไม้ เหตุเพราะผมหลับในนั้นเอง
ผม : คุณช่วยไปส่งผมหน่อยได้ไหมครับ
.. : ไปโรงพยาบาลก่อนไหมคุณ
ผม : ผมไม่เป็นอะไรครับ วันนี้ผมต้องไปแต่งงาน คนทั้งงานคงรอผมแล้วล่ะ
.. : คุณน่าจะไปตรวจก่อนนะผมว่า
ผม : ผมไม่เป็นไรครับ ช่วยไปส่งผมหน่อยนะ ผมรีบจริงๆ
.. : ป่ะ งั้นขึ้นรถผม
ตัดมาที่โรงพยาบาล
ทำไมผมถึงมาที่นี้ ก็เพราะผมยืมโทรศัทพ์ของคุณน้าผู้ชายที่ช่วยผมไว้ เขาอายุน่าจะรุ่นพ่อผมล่ะ ผมโทรหาไอ้แรฟทันที มันบอกว่าเจ๊หมดสติถูกส่งมา ผมเลยตรงดิ่งมาหาเจ๊คิดตี้ และตอนนี้ผมก็อยู่กับเจ๊ แถมละเมอไล่ผมอีก โธ่ ขนาดนอนหลับก็เก็บไปคิด
ผม : เจ๊ๆ ผมมาแล้ว
ผมเอามือไปเขย่าตัวเจ๊เขา
คิดตี้ : อืมมมมม
ปัดมือผม แล้วเงียบ
ผม : หมดฤทธิ์แล้วสินะ
ผมก็นั้นลงข้างๆ บนเตียงนี่แหละ
ผม : เจ๊ ผมขอโทษ!!! ผมหลับในไปนิดนึง
คิดตี้ : ห้ะ นายว่าไงนะ โอ้ยๆ
จู่ๆ เจ๊เขาก็ลุกนั่งอย่างเร็ว เลยทำให้เข็มที่เจาะใส่น้ำเกลือหลุด
ผม : เฮ้ยๆ เดี๋ยวผมไปเรียกพยาบาลมา อยู่นิ่งๆนะ
คิดตี้ : ไม่!! นายเป็นไงบ้างเจ็บตรงไหนไหม หมุนให้ฉันดูสิ
เจ๊จับมือผมไว้ พร้อมถามด้วยความห่วงใยดูจากสายตานาง
ผม : ผมอึดน่าา ไม่เป็นไรหรอก แต่เจ๊สิจะตายก่อนนะ ดูสิเลือดไหลเต็มไปหมดแล้ว
คิดตี้ : ไอ้บ้า นายแช่งฉันเหรอ
ผม : เปล่าๆ เจ๊อย่าพึ่งวีน รอแป๊ป เดี๋ยวผมมา
ผมออกไปตามพยาบาลมา กลับเข้ามาที่ห้อง มีคนเต็มห้องล่ะ จะใครล่ะพ่อแม่ผมและพ่อแม่เจ๊ อีกทั้งญาติโกโหติกาเจ๊คิดตี้เขาอีก
แรฟ : ไอ้เหี้-ฟิวด์ ยังไม่ตายอีกเหรอ
ทุกคนหันมามองผม ส่วนพยาบาลเข้าไปหาเจ๊เช็ดเลือดให้
ป้าบ !!
แรฟ : โอ้ยแม่
ใช่น้ากันตบหัวไอ้แรฟอย่างแรง555
น้ากัน : ปากไม่เป็นมงคล
แม่ผม : ตาฟิวด์ แกเป็นไงบ้าง
แม่เข้ามาจับตัวผมแล้วหมุนๆ
ผม : ไม่เป็นอะไรครับ
แม่ผม : แม่ตกใจแทบแย่
ผม : แฮ่ๆ
พ่อผม : บอกแล้ว ให้พักก่อนก็ไม่ยอม ให้มากับเครื่องก็ไม่เอาพ่อพระเอก เฉียดตายไปไหม
แม่ผม : พี่วอย!!
พ่อผม : พี่พูดตามความจริงนะ เราอะตามใจมันอยู่ได้
ผม : ครับๆ ผมรู้ ผมผิด ผมขอโทษครับพ่อแม่ และทุกๆคนรวมทั้งน้าแก้มน้าศิวะด้วย
น้าศิวะ : ไม่เป็นไรหรอก ไม่มีใครรู้นิว่าจะเกิดอะไรขึ้น
ผม : ครับ
พ่อวอย : เอาไงต่อที่นี้
ผม : ก็แต่งไงครับ ไปจัดที่โรงแรมเลยก็ได้
น้าเรียว : เออ ดีๆ ไปหมั้นแต่งทีเดียวเลย
Talk คิดตี้
งานแต่งเราผ่านไปด้วยดี ดูเหมือนจะราบรื่น จดทะเบียนสมรสเรียบร้อยแล้วด้วย แต่ มีคนหนึ่งที่มารดน้ำสังข์เราด้วย นั้นคือแฟนของฟิวด์ ซึ่งทำให้เรารู้สึกสงสารนางมาก แต่เธอก็ยิ้มเป็นมิตรดี คงเพราะฟิวด์บอกไว้แล้วมั้ง
ณ เวลา 22:00 น.
@เข้าห้องหอ
บ้านฉันเอง ฉันไม่อยากนอนที่โรงแรม เลยเอาห้องตัวเองเป็นห้องหอ
แม่แก้ม : ขอให้รักกันนานๆ นะลูก
พ่อศิวะ : ลูกสาวพ่อ อย่าเอาแต่ใจนะ ต้องรู้จักเอาใจเขามาใส่ใจเราบ้างนะ และฟิวด์พ่อฝากคิดตี้ด้วยนะ บางทีก็ชอบเอาแต่ใจ ค่อยๆ พูดกัน อย่าใช้แต่อารมณ์นะ
ฟิวด์ : ครับ!
พ่อวอย : ไอ้ลูกชาย แกมีครอบครัวแล้วนะต้องรักเมียให้มากๆ เหมือนพ่อนะ
ฟิวด์ : ครับ!
พ่อวอย : ลูกสาวพ่อ ถ้าไอ้ลูกบ่าวพ่อทำไม่ดีกับหนู หนูโทรมาหาพ่อได้เลย เดี๋ยวบินไปจัดการให้
ฉัน : ค่ะ ขอบคุณค่ะพ่อ
แม่เฟียส : ถ้าคนหนึ่งเป็นไฟ ขอให้อีกคนเป็นน้ำนะ เวลาทะเลาะกันให้นึกถึงวันแรกที่รักกันนะ
ฉัน : ค่ะ
ฟิวด์ : ครับ
น้าเรียว : เอาล่ะๆ อวยพรเสร็จแล้ว ออกมา ปล่อยให้บ่าวสาวอยู่ด้วยกันไป
และแล้วถึงเวลาที่เกร็งกันทั้งคู่
ฟิวด์ : เจ๊ อะ...อาบน้ำก่อนไหม
ฉัน : อะ...อาบเส้!!
ทำไมพอตอนนี้อยู่ด้วยกันถึงรู้สึกประหม่า..
ฉัน : นายช่วยรูดซิปให้หน่อยสิ
ฟิวด์ : ผะ...ผม ระ...เหรอ.
ฉัน : อืออ!!
หลังจากเราทั้งสองอาบน้ำกันเสร็จ คือ ตอนนี้นั่งมองหน้ากัน มันยังไม่ชินว่าต่อไปนี้เราไม่ได้อยู่ตัวคนเดียว เพราะมีสามีแล้ว ถึงจะจอมปลอมก็เถอะ
ฟิวด์ : ผม ผม นอนข้างล่างดีกว่า
เรา : เอางั้นเหรอ! ไม่ๆ นายนอนบนนี้เถอะ วันนี้เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว มานอนบนเตียงนุ่มๆ เถอะ
ฟิวด์ : แล้วเจ๊ล่ะ
เรา : เอ่อ... นอน นอนด้วยกันแหละ นอนคนละข้างไม่เป็นไรหรอก ฉันไม่ปล้ำนายหรอกนะ
ฟิวด์ : แฮ่ๆ จะดีเหรอ
เรา : เออน่า หรือนายจะลงไปนอนพื้นไง แม่ฉันเอาชุดที่นอนปิคนิกออกไปหมดแล้ว
ฟิวด์ยอมขึ้นมานอนบนเตียง เราทั้งสองคนต่างคนต่างนอนคนล่ะมุม คือฉันรู้แหละว่าฟิวด์ยังไม่หลับ แต่ฉันง่วงแล้ว
เราทั้งคู่อยู่บ้านจนครบ3วัน จึงออกเดินทาง ไปที่ที่ฟิวด์ทำงานต่างจังหวัดแถมภาคเหนือ
❤️________________❤️
นามปากกาByMinne
- ผู้เขียน
