ตอนที่ 13 หงุดหงิด / 14
1730 คำ
Episode 13 หงุดหงิด
ถึงสักที บ้านพักของฟิวด์
ฉัน : นี่นาย บ้านนี้เช่าเขาหรือซื้อเอง
ฟิวด์ : ซื้อเอง
ฉัน : ใหญ่ดี อยู่กันกี่คนเนี่ย กะจะตั้งหลักปักฐานอยู่ที่นี่เหรอ
ฟิวด์ : อืม
ฉัน : รำคาญเหรอ
ฟิวด์ : เปล่า
ฉัน : เห็นตอบอืม
ฟิวด์ : เจ๊เล่นถามตลอดทาง ถามจริงเหนื่อยไหม
ฉัน : เหนื่อยสิ เจ็บก้นหมดแล้ว นายไม่ยอมนั่งเครื่องมา
ฟิวด์ : กวนปะเนี่ย ที่ถามว่าเหนื่อยไหมคือ เจ๊เหนื่อยปากไหม ที่ไม่ยอมหยุดสักที
ฉัน : นี่นายว่าฉันปากมากเหรอ หึ ก็ได้ๆ แล้วอย่ามาถามอะไรฉันนะ
ฟิวด์ : เฮ้อออ!
หรือเขาจะรำคาญจริงๆ ฉันมันน่ารำคาญขนาดนี้เลยเหรอ
รถจอดสนิท
ฟิวด์ : ถึงบ้านผมแล้ว เจ๊ลงไปก่อนนะเดี๋ยวผมขนกระเป๋าลงให้
เรา : ไม่ต้อง ฉันคงไม่อยู่สร้างความรำคาญให้นายหรอก พาฉันไปหาบ้านเช่าสักหลังสิ
ฟิวด์ : เฮ้ออ เจ๊ครับ ผมเหนื่อยกับการขับรถมาก เจ๊อย่าพึ่งงอแงได้ไหม ผมขอร้องล่ะ
ฉันลงจากรถทันที
ฟิวด์ : ใจๆ พาคุณคิดตี้ไปพักห้องใหญ่ที่ตรงข้ามกับห้องฉันนะ
ใจ : ค่ะ คุณผู้ชาย
ขอบรรยายบ้านของฟิวด์ เป็นบ้านไม้สองชั้น แบบใหญ่ดี รอบบ้านกว้างดี มีสวนหย่อมที่เต็มไปด้วยดอกไม้ และตามรั้วบ้านเต็มไปด้วย ต้นไม้ นานาชนิด มีตำลึงด้วย นี่คือชีวิตชนบทสินะ เราจะอยู่ได้หรือเปล่าเนี่ย เฮ้อออ!!! ชีวิตเราเคยดีกว่านี้นะ
ใจ : ถึงแล้วค่ะคุณคิดตี้
เรา : อืม ขอบใจ ไปเถอะ ฉันขอพักสักหน่อย
ใจ : คุณต้องการรับเครื่องดื่มอะไรไหมค่ะ
เรา : ก็บอกว่าไม่ไง!!!
ใจคงตกใจหน้าเสียไปนิด
ใจ : เอ่อ ขอโทษค่ะ ใจขอตัวก่อนนะคะ
ฉันเสียมารยาทเกินไปหรือเปล่านะ เฮ้อ ไม่เข้าใจอารมณ์ตัวเองเหมือนกัน เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เดี๋ยวจะร้องไห้ เดี๋ยวก็หัวเราะ เดี๋ยวก็น้อยใจ อารมณ์คนท้องแปรป่วน แรงกว่าพายุซะอีก เฮ้อออ!!!
เราอาบน้ำเสร็จกะจะนอนเลยแต่
" ก๊อกกก ก๊อกกก "
เรา : ใคร
" ใจเองค่ะ "
เรา : มีอะไร!
ใจ : คุณผู้ชายให้มาตามไปทานอาหารค่ะ
เรา : ฉันจะนอน ไม่หิว ไปได้แล้วห้ามรบกวนนะ
ใจ : แต่คุณผู้ชาย..
เรา : ก็บอกไม่หิวไง
ใจ : ค่ะๆ
ทำไมถึงหงุดหงิดอย่างงี้ เฮ้อออ แค่เอ่ยชื่อคุณผู้ชายของบ้านนี้ ทำให้หงุดหงิดแล้ว อยากกลับบ้านอะ คิดถึงแม่ พ่อ พี่ๆ น้องๆ แล้วเราก็เผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้
Talk ฟิวด์
" ก๊อกก ก๊อกก "
เจ๊ ทำอะไรอยู่นะ
แอ๊ดดด!!
ผม : นอนนี่เอง ข้าวก็ไม่ยอมกิน เจ๊ เจ๊
ผมเอามือไปเขย่าแขนเจ๊เขา
เจ๊ : อือ
ผม : ลุกขึ้นไปกินข้าวสิ แล้วทานยาบำรุงเลือด
ก่อนกลับมาทำงานผมพาเจ๊เขาไปฝากท้องแล้ว หมอให้ยาบำรุงเลือดมากินแค่นั้น เดี๊ยวพรุ่งนี้จะพาไปฝากท้องในตัวเมืองคือผมพักแถวชนทบ ใกล้ๆกับค่ายที่ผมทำงาน แถวเขตชายแดน ผมอยู่ภาคเหนือ
เจ๊ : อืออ อย่าา มาาา ยุ่งคนจะนอน
ผม : เฮ้ออ!! ตื่นมากินข้าวก่อนเร็ว
เจ๊ : หึ! ก็บอกว่าจะนอน อ่ะเข้าใจไหม
ผม : นอนอ่ะ จะนอนเมื่อไหร่ก็ได้ กินข้าวก่อน เดี๋ยวลูกจะหิวนะ
พรึ่บ!
เจ๊ลุกขึ้นนั่งทันที เอามือลูบท้อง
ผม : ค่อยๆ ลุกสิ
เจ๊ : ทำไมขี้บ่นแบบนี้
ผม : บ่นให้ฟังไง ไม่รักตัวเองแต่ก็ควรรักลูกในท้อง
เจ๊ : เบื่อ ออกไปเลย ฉันจะไปกินเอง
ผม : จะรอ ไปหน้าล้างก่อนไป
เจ๊ : กินข้าวเสร็จนายต้องพาฉันไปหาบ้านเช่านะ
ผม : จะอะไรกันหน่า ก็พักที่นี่แหละ ไม่ต้องย้ายไปย้ายมา ถ้าพ่อแม่เจ๊มา เดี๋ยวก็ต้องมาแสดงละครอยู่นี้อีก ลำบากเปล่าๆ
เจ๊ : แต่เราเคยคุยกันแล้วนิ
ผม : ผมเลิกกับแฟนแล้ว เจ๊มาอยู่เลย
เจ๊ : เหรอ! เพราะอะไร เพราะฉันหรือเปล่า
ผม : เปล่าๆ เพราะตัวผมเอง เจ๊อย่าซีเรียส เดี๋ยวมันจะกระทบไปถึงเด็ก
เจ๊ : ไม่ใช่เพราะฉันจริงๆ นะ
ผม : ฮือ ไปล้างหน้าเถอะ เดี๋ยวผมจะแนะนำให้คนในบ้านรู้จัก
เจ๊ : ฮือ
ด้านล่างที่โต้ะกินข้าว
ผม : ใจ แล้วป้าจิไปไหนเหรอ ลุงจำด้วย ไปตามมาจะให้รู้จักนายหญิงของบ้าน
ใจ : ค่ะๆ
เรา : นายไม่ต้องให้เรียกนายหญิงหรอก
ผม : ไม่ได้ๆ เจ๊แต่งงานกับผมถูกต้องตามกฎหมายแล้ว
เจ๊ : ฮือ ต่อไปนายห้ามเรียกฉันว่าเจ๊นะ เรียกว่าตี้ก็พอหรือไม่ก็คิดตี้
ผม : เรียกที่รักได้หรือเปล่า 5555
เจ๊ชะงัก
ผม : ล้อเล่นน่าาา
ป้าจิ : มาแล้วค่ะ
ลุงจำ : มาแล้วครับ
ผม : ป้าจิ ลุงจำ ใจ นี่นายหญิงของบ้าน เธอชื่อคิดตี้ ต่อไปเรียนคุณนายนะ
เจ๊ : ไม่ๆ เรียกคุณก็พอจ้ะ
ผม : อืม งั้นตามเจ๊ เฮ้ย คุณคิดตี้แล้วกัน เอ่อ..ป้าจิเป็นแม่ของใจ และลุงจำเป็นพ่อของใจนะ
จริงๆ ใจ ดูน่าจะอายุน้อยกว่าผมและเจ๊ ใจยังเรียนมหาลัยอยู่
ผม : คุณ บ้านลุงจำอยู่หลังบ้านเรา ถ้ามีอะไร คุณเดินไปเรียกได้ ผมต้องไปทำธุระที่ค่ายก่อน
เจ๊ : ฮือ
ผม : ป้าจิฝากด้วยนะครับ ภรรยาผมกำลังตั้งท้องอยู่
ป้าจิ : ค่ะ คุณผู้ชายไม่ต้องเป็นห่วง ป้าจะอยู่รอจนกว่าคุณจะกลับมา
ผม : ขอบคุณคับ งั้นผมไปก่อนนะ
17:56 น.
ใจ : เชิญ นั่งก่อนค่ะ เดี๋ยวใจไปตามคุณคิดตี้ก่อนนะคะ
เราเดินลงมาพอดีได้ยินใจไม่รู้คุยกับใคร
ใจ : คุณคิดตี้คะ มีแขกมาขอพบคุณผู้ชายค่ะ
เรา : จ้ะ ใจไปยกน้ำมาให้เขานะ เดี๋ยวฉันไปคุยกับเขาก่อน
ใจทำหน้างง คงคิดว่าอีนี่ผีคงออกแล้วสินะ แต่ก็พยักหน้าเดินไปเข้าครัว
เรา : สวัสดีค่ะ มาหาใครคะ
... : สวัสดีค่ะ ฉันมาหาพี่ฟิวด์ค่ะ..
เรา : อ๋อค่ะ
ใครนะ น่ารักดี
..... : ผมกลับมาแล้วครับ ....อะ..อ้าว มิวมาได้ไง
มิว : มิวขอโทษ พี่ฟิวด์ เรามาคืนดีกันนะคะ!!
❤️_________________❤️
Episode 14 ผมดีกันแล้วครับ!
ฉันว่าแล้วทำไมหน้าคุ้นๆ วันก่อนที่มางานแต่งเราสองคน เธอแต่งหน้าจัดมาก แต่วันนี้แต่งตัวสบายๆ มองแล้วน่ารัก เธอคืออดีตแฟนเก่าฟิวด์
ก่อนลงรถเมื่อเช้าฟิวด์บอกว่าเลิกกันแล้วนิ ไอ้เราก็ใจเสียคิดว่าเพราะตัวเองที่ทำให้พวกเขาเลิกกัน แต่ตอนนี้ใจกระตุกมากกว่า เหมือนจะไม่อยากให้เขาดีกัน กลัวว่าตัวเองจะไม่สำคัญ เขาจะไม่สนใจ แต่!!มันก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว จะก้าวก่ายชีวิตเขาไม่ได้
อย่าลืมที่แต่งงานกัน เพราะฉันเป็นคนบังคับเขาเอง เขาไม่ได้เต็มใจสักหน่อย เฮ้ออ ทำไมปวดหัว คิดอะไรก็สับสน โอ้ยยยย!!! อารมณ์คนท้องนี่ เข้าใจยากแม่ง
ฉันนั่งรอด้วยใจร้อนรุ่ม! สาเหตุเกิดจากอะไรไม่รู้ หลังจากฟิวด์กับมิว ไปคุยกันที่สวนหลังบ้านสักพักแล้ว
เรา : เฮ้ออ!!
ป้าจิ : คุณคิดตี้ ระวังคะ นั่งเถอะค่ะ อย่าเดินไปมาเลย
ฉัน : จ้ะ!
ฉันนั่งลงพร้อมตามองไปทางสวนด้านหลัง
ฟิวด์เดินเข้าในบ้านพร้อมมิว
ฉัน : ฟิวด์
แค่เห็นเขา ฉันก็ดีใจ
มิว : พี่คิดตี๋คะ คืนนี้มิวขอนอนค้างที่นี่สักคืนนะคะ
เรา : ??
ฉันมองหน้าฟิวด์
ฟิวด์ : ครับ ผมกับมิวดีกันแล้วครับ
จู่ๆ รู้สึกวาบๆแปลบๆที่หน้าอก ฉันทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาทันที
ฟิวด์ : เจ๊เป็นอะไรครับ
ฟิวด์วิ่งถลามาหาฉันด้วยความเป็นห่วง ฉันมองหน้ามิวที่ใบหน้ายิ้มแย้ม
เรา : ปะ...เปล่า ฉันหน้ามืดนิดหน่อยนะ พักสักหน่อยเดี๋ยวก็หาย นายไปเถอะ พามิวไปดูห้อง
ฟิวด์เอามือมาอังหน้าผากฉันพร้อมจับมือนวดเบาๆ ไม่รู้ทำไมเขาถึงทำแบบนี้ ฉันไม่ได้เมื่อยสักหน่อย
มิว : ไม่ต้องดูหรอก มิวนอนห้องพี่ฟิวด์ก็ได้
สิ้นสุดเสียงมิว ฟิวด์หันไปหน้ามิวทันที
มิว : เราเป็นแฟนกันแล้วนะคะ พี่กลัวอะไร
ฟิวด์หันมามองหน้าฉันเหมือนจะขอความคิดเห็น
เรา : แล้วแต่ พวกเธอจัดการกันเองแล้วกัน ป้าจิคะมาพยุงคิดตี้หน่อยสิ
ป้าจิ : ค่ะ
ฉันสะบัดมือฟิวด์ออกจากมือฉันเล็กน้อย จนฟิวด์ยอมปล่อยมือ
Talk ฟิวด์
ผม : นี่ห้องพี่ มิวนอนได้เลยนะ ไม่ต้องรอพี่มีอะไรก็เรียกป้าจิได้ พี่จะบอกป้าจิคืนนี้ให้นอนอยู่ชั้นล่างนอนห้องรับแขก พี่จะไปทำงานที่ค้างให้เสร็จ คงจะพักในค่ายเลย
มิว : พี่ฟิวด์ มิวกลัวพี่อย่าไปเลย
มิวพยายามที่จะมากอดผม ลูบๆคลำไปทั่วอกแกร่ง ผมคิดว่าไม่ปกติแล้วแหละก็เลย แกะมือเธอออก
ผม : ไม่ได้ พี่ค้างมาหลายวันแล้วต้องรีบเคลียร์ พี่ไปล่ะ
ผมรีบออกจากห้อง แล้วเดินลงไปชั้นล่างขับรถไปค่ายทันที
ทำไมรู้สึกมิวแปลกๆไปนะ หรือผมจะคิดไปเอง
23:00 น.
... : วันนี้เวรพี่ นายกลับไปได้แล้ว
ผม : ครับๆ เคลียร์งานเสร็จพอดี เฮ้อออ!!!
ผมบิดขี้เกียจสองสามทีก็ลุกขึ้นเดินไปที่รถ ขับออกไปมุ่งสู่บ้าน!
@ถึงบ้าน
แล้วจะนอนไหนเนี่ยเฮ้อออ!! อีกคนแต่งงานแล้วและอีกคนผมยังไม่แต่งกับเขา แต่เขาเป็นแฟนของผม
ในใจก็คิดไปเรื่อย ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมมายืนอยุ่หน้าห้องเจ๊คิดตี้
ผม : เอาว่ะ ไหนๆ ก็แต่งแล้วแค่นอนคงไม่ถือสาอะไรเนอะ
ผมเปิดประตูย่องเข้าไปเดี๋ยวเสียงดังเจ๊เขาจะตื่น น้ำๆไม่อาบแล้ว นาทีนี้ง่วง!
❤️______________❤️
นามปากกาByMinne
- ผู้เขียน
