ตอนที่ 11 ถ้าไม่เต็มใจก็ไปสะเถอะ
1358 คำ
Episode 11 ถ้าไม่เต็มใจก็ไปสะเถอะ
?? : คิดตี้
ทุกคน : ???
แล้วผู้ชายคนนั้นก็เดินเข้ามา
ศิน : เดี๋ยวๆ คุณคือ??
? : ผม วาย คับ
หนาม : นายเป็นอะไรกับพี่ไวน์ ทำไมหน้าละม้ายคล้ายกัน
ศิน : ไวน์??
มองหน้าหนาม
หนาม : เรื่องมันยาวเดี๋ยวค่อยเล่าให้ฟัง
หันไปมองวายทันที
วาย : ผมน้องของพี่ไวน์ครับ
หนาม : แล้วนายมาทำไม ห้ะ ก็ยัยคิดตี้บอกจบกับพี่นายแล้วนิ พี่ไวน์บอกให้นายมาเหรอ
วาย : เปล่า!!! ผมมาเอง
หนาม : ??
วาย : อย่าถามมากเลย ผมอยากรู้ว่าคิดตี้ เป็นอะไร
หนาม : แค่เป็นลมอะ กลับไปได้แล้วไป คิดตี้คงไม่อยากเจอนายหรอก
วาย : ไอ้เจ้าบ่าวมันไม่มาใช่ไหมคิดตี้ถึงเป็นแบบนี้
ศิน : แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณมิทราบ
วาย : เปล่า แต่ผมจะมาเป็นเจ้าบ่าวแทน
ทุกคน : ห้ะ!!!
น้องอิง : แบบนี่ก็ได้เหรอคะพี่ศิน
ศิน : นายจะบ้าเหรอ ไม่ใช่เล่นขายของนะเว้ย
หนาม : ใช่ แล้วอีกอย่างฉันเชื่อว่าฟิวด์ต้องมา เขาอาจจะเกิดอุบัติเหตุอะไรนิดหน่อยแหละ และฉันก็เชื่อว่าคิดตี้ไม่แต่งกับนายหรอก
วาย : ไม่แต่งแล้วไง แต่ผมจะแต่ง เพราะลูกในท้องของคิดตี้ต้องมีพ่อ และผมมีสิทธิ์รับผิดชอบแทนพี่ชายผม ผมเป็นอา
ศิน : ห้ะ นี้มันอะไรวะ งงไปหมดแล้ว คุณจะมีสิทธิ์อะไร คุณเป็นน้องของฟิวด์เหรอ
วาย : เปล่า ผมไม่ใช่น้องมัน แต่ผมน้องของพี่ไวน์
ศิน : เออ งง ว่ะ เป็นน้องของอีกคนแล้วมาบอกว่าเป็นอา ลูกในท้องพี่ตี้อะ พ่อของเขาคือฟิวด์ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนาย
วาย : 555 จะบอกให้นะ ลูกในท้องคิดตี้อะเป็น...
Talk คิดตี้
เรารู้สึกตัวเพราะได้ยินเสียงเอะอะดังมากแต่แค่ไม่ลืมตาขึ้นกะจะฟังอีก แต่ไอ้วายจะปากโป้งอีก เราจึงขัดมัน
เรา : หนาม!!!
เราโพล่งขึ้นทำให้มันขาดตอน ทุกคนหันมาสนใจเราแทน เฮ้อโล่งงง
เราแค่อยากบอกทุกคนด้วยตัวเราเองเมื่อพร้อม
หนาม : ยัยคิดตี้แกตื่นแล้วเหรอ อย่าพึ่งนั่ง เดี๋ยวจะหน้ามืดอีก
เรา : อืม
ศิน : พี่ตี้ เป็นไงบ้าง
เรา : ไม่เป็นอะไรแล้วแหละ
วาย : คิดตี้เป็นไงบ้าง ผมเป็นห่วงคุณแทบแย่
เรา : ไม่เป็นไรแล้วแหละ ขอบคุณที่เป็นห่วง เราดีขึ้นแล้วนายกลับไปเถอะ!!
วาย : แหม..ไล่เลยเหรอ แล้วไอ้เจ้าบ่าวของคุณไปหดหัวอยู่ที่ไหนอะ
เรา : เอ่อ.... เขาคงมีอะไรสำคัญแหละ เดี๋ยว...เดี๋ยวก็คงมา
วาย : เหอะ!!! มีอะไรจะสำคัญกว่าแต่งงานกันอีก ถ้าแต่งกับผมสะทีแรกคงไม่เป็นแบบนี้
เรา : แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายห้ะ
วาย : หึ ก็ผมเป็น..
เรา : ศิน พี่อยากพักผ่อนช่วยส่งแขกให้พี่หน่อย ไล่ไม่ไป ก็เอาลูกน้องมาไล่เลย ต่อไปนี้อย่าให้ผู้ชายคนนี้เข้ามาอีก พี่ไม่ชอบเขา
ศิน : ครับ!!
ศินทำตามอย่างว่าง่าย
วาย : เฮ้ยย!!
ศินจับไอ้วายออกไปอย่างง่ายดาย เพราะศินสูงกว่า และมีร่างกายที่แข็งแกร่งกว่า ส่วนวายก็โวยวายไม่หยุด
หนาม : แก เป็นไงบ้าง
เรา : แกถามซ้ำนะ ฉันสบายดีแล้ว แล้วฟิวด์อะ ติดต่อได้ยัง
หนาม : ยังเลย
น้องอิง : น้ำค่ะ พี่คิดตี้
เรา : ขอบใจจร้าา
หนาม : แล้วเอาไงต่อ
เรา : คงเป็นไปตามกรรมถ้าฟิวด์ไม่มา ฉันก็แค่เป็นซิงเกิลมัมแค่นั้น ฉันจะไปคลอดลูกที่ต่างประเทศ
หนาม : แล้วที่นายวายพูดว่าเป็นอาคือ ...
เรา : เรื่องมันยาว
เราปรายตามองน้องอิง หนามก็หยุดพูด ทุกเรื่องยังไม่บอกหนามเลย
แอ๊ด!!! เสียงเปิดประตู
ศิน : ผมจัดการเรียบร้อยแล้ว พี่หนามฝากดูแลพี่คิดตี้ด้วยนะ พ่อโทรตามให้ผมกลับไปช่วยจัดการที่บ้านอะ พ่อบอกแม่เป็นลมหน้ามืดอะ
เรา : ห้ะ...แม่เป็นอะไรมากไหม พี่ไปด้วย
เราทำท่าลุกขึ้นแต่น้องอิงห้ามไว้
น้องอิง : เดี๋ยวก่อนค่ะ พี่ตี้อย่าพึ่งวู่วามเดี๋ยวก็หน้ามืดอีก
ศิน : ใช่พี่นอนเถอะ
เรา : แต่แม่เป็นแบบนี้เพราะพี่นะ
ศิน : อย่าโทษตัวเอง แม่ไม่โทษพี่หรอก แม่คงเหนื่อยกับงาน และคงไม่มีอะไรตกถึงท้อง เลยทำให้หน้ามืดแค่นั้น พ่อบอกมา พี่หนามฝากดูด้วยนะ ผมให้การด์มาเฝ้าหน้าห้องแล้ว กันไอ้ผู้ชายคนเมื่อกี้ จะได้ไม่มารบกวนพี่คิดตี้
หนาม : อืม ไปเถอะ
ศิน : ไปค่ะน้องอิง
น้องอิง : ค่ะ
เมื่อสองคนนั้นออกไป
เรา : ....
หนาม : ศินอะเวลาอยู่กับน้องอิงแกดูน่ารักเนอะ
อืมใช่ เราคิดแบบนั้นเหมือนกัน น้องอิงโชคดีแล้วแหละที่เป็นแฟนศินอะ
เราพยักหน้า
หนาม : แกอยากกินอะไรไหม เดี๋ยวฉันไปซื้อให้
เรา : ไม่เป็นไร ลำบากแกเปล่าๆ ที่แกมาเฝ้าฉันก็เกรงใจแกจะแย่แล้ว
หนาม : ไม่ต้องเกรงใจหรอก ฉันเพื่อนแกนะย่ะ
เรา : ที่จริงฉันท้องกับพี่ไวน์ แต่มันไม่รับผิดชอบ มันบอกไม่ใช่ลูกมัน มันบอกว่ามันป้องกันกับฉันตลอด แต่กับอีลินมันบอกมันพลาด อีลินท้องเลยต้องแต่งงาน
พูดไปน้ำตาไหลไปด้วย
เรา : ไอ้ไวน์มันเลยบอกให้น้องมันคือไอ้วาย มานับผิดชอบฉันแทนมัน ไอ้วายที่มันชอบง่ายๆ ก็เพราะมันชอบฉันอยู่แล้ว ฮื่อ อึก
เราแค่อยากระบายมันรู้สึกอัดอั้นยังไงไม่รู้ คงเครียดเรื่องฟิวด์ด้วยแหละ
หนาม : โธ่ แก ฮื่อออ
หนามโผเข้ากอดฉัน
เรา : ร้องทำไม
หนาม : ฉันสงสารแกไง อึก แล้ว...แล้วตาฟิวด์มันเป็นมายังไง
ปาดน้ำตาพูดด้วยเสียงสั่นเครือ
เรา : มันก็สมควรแล้วที่เขาจะไม่มา เพราะมันไม่ใช่กงการอะไรของเขา ลูกก็ไม่ใช่ แล้วเขาจะมาแต่งให้เป็นภาระทำไม เขาก็แค่เป็นแพะรับบาปอะ แกเข้าใจไหม แกว่าฉันเห็นแกตัวไหม ที่บังคับให้ฟิวด์มาแต่งงานกับฉัน มารับผิดชอบเรื่องที่ตัวเองไม่ได้ก่ออะ
หนาม : อึก ..คงไม่หรอก ถ้าฟิวด์จะปฎิเสธทุกอย่างตั้งแต่แรกเขาคงทำไปแล้วและทำได้ด้วย แต่นี้เขายังบอกจะแต่งกับแกเองไม่ใช่เหรอ
เรา : ใช่เขาดึงดันจะแต่ง ทั้งทีฉันบอกไม่แต่งแล้ว แต่ทำไมเขามาทำแบบนี้ มันทำให้พ่อแม่ฉันเสียหน้านะ
หนาม : คงเกิดเรื่องกับฟิวด์แหละ ถ้าเขาไม่แต่งจะให้ฝ่ายเขามารอทำไม พ่อแม่ฟิวด์ก็รออยู่หน้าบ้านแกนิ
เรา : อืม
หนาม : ฉันยังไม่มีอะไรตกถึงท้องเลย เดี๋ยวฉันจะไปซื้อ แกเอาอะไรบ้าง
เรา : ไม่อะ ไม่หิว
หนาม : เดี๋ยวฉันซื้อมาเองแต่แกต้องกิน ไปละ
แล้วหนามก็ออกไป เราก็หลับตาลง แต่ยังไม่หลับ
สักพักมีเสียงเปิดประตูเข้ามา ใครนะ คงเป็นคนในบ้านแหละไม่อยากนั้นจะฝ่าการ์ดที่เฝ้าหน้าห้องได้ไง แต่เรายังหลับตาอยู่
?? : เจ๊ ผมมาแล้ว
เรียกเจ๊มีแค่ไม่กี่คน เสียงคุ้นๆนะ
?? : ผมขอโทษ ผมมาช้าไป เจ๊คงตกใจสินะถึงกับหมดสติ
รู้สึกถึงมืออุ่นๆ มาแตะที่หน้าผากเราเบาๆ แล้วจับมือเรา
เฮ้อ!!! เหมือนโล่งอก ดีใจมากที่เขามาจนได้ แกล้งหน่อยแล้วกัน ทั้งที่ยังหลับตาอยู่ เเกล้งละเมอลองใจหน่อย555
เรา : ฟิวด์ ฟิวด์
ฟิวด์ : เจ๊ๆ ผมอยู่นี่
จับมือเรา แต่เราสะบัดทั้งยังหลับตาอยู่
เรา : ฟิวด์ ทำไมนายทำแบบนี้ ห้ะ
ฟิวด์ : ละเมอเหรอวะ
เรา : ถ้านายไม่เต็มใจ!! นายก็ไปซะเถอะ ฉันเกลียดนายอึก ฮื่อ
บีบน้ำตาหน่อยๆ
ฟิวด์ : เก็บไปละเมอเลยเหรอเนี่ย
เรา : อึก นายไปซะเถอะ ไป
❤️___________❤️
นามปากกาByMinne
- ผู้เขียน
