ก่อตัวเป็นความรัก

ตอนที่ 8 หนูขอโทษ

Episode 8 หนูขอโทษ

Talk คิดตี้

ห้ะ..เฮ้ยยย แกบอกแม่แกเมื่อไรแล้วไอ้เด็กบ้าาา ตกใจมากก กะจะไม่บอกไง พอแต่งไปสักพักค่อยบอกไรงี้ คนที่ตกใจกว่าฉันก็น้าๆ ที่มากสุดก็พ่อแม่นั้นแหละ

แม่ฟิวด์ : อ้าว ทุกคนยังไม่รู้เหรอคะ ก็ตาฟิวด์ ....

ฟิวด์ : แม่!!!

แม่ฟิวด์ : ทำไม!!

เรา : ....

พ่อฟิวด์ : เฟียส

ส่ายหน้าเบาๆ มาถึงขนาดนี้แล้ว เราก็คลานเข่าไปหน้าพ่อแม่เราแล้วพนมมือขึ้นกราบลงที่เท้า เงยหน้าขึ้นมองหน้าท่าน

เรา : หนูขอโทษค่ะ พ่อแม่

ก้มหน้าลง พ่อกับแม่นั่งหน้าเครียด แม่น้ำตาคลอเบ้าคงผิดหวังกับเราสินะ

เรา : ฮือ ฮื่อ หนูขอโทษที่ทำให้พ่อแม่ผิดหวัง ฮื่ออ

พ่อ : พ่อกับแม่ก็ไม่ได้ว่าอะไรหนิลูก

ลูบหัวเรา เราโผเข้ากอดท่าน ไม่ว่าจะกอดกี่ครั้งก็อบอุ่นเหมือนเดิม

แม่ : คนเรามันผิดกันได้ แม่ไม่ว่าหรอกลูกก็เรียนจบแล้วคงมีความคิดเป็นของตัวเองแล้ว แม่ภูมิใจที่เราสองคนไม่คิดจะเอาเด็กออกแล้วรับผิดชอบกัน

เรา : แม่ ฮึก

เราผละจากพ่อไปกอดแม่ ท่านก็กอดตอบ นี่ถ้าพ่อกับแม่รู้ว่าพ่อที่แท้จริงเขาไม่รับจะเกิดอะไรขึ้น หึ่ย..

น้ากัน : ดราม่ากันพอแล้ว มาต่อกันเลย ตกลงหนูท้องกี่เดือนลูก

เรา : น่าจะสองเดือนค่ะ หนูยังไม่ไปฝากครรภ์เลย

น้ากัน : อืม

น้าอลิซ : งั้นเอาตามที่พี่เรียวบอกใช่ไหมแก้ม

แม่ : จ้ะ

พ่อฟิวด์ : งั้นทางผมจะกลับไปจัดเตรียมทุกอย่างให้ครับ และจะหาฤกษ์ที่เร็วที่สุดนะครับ

พ่อ : ครับ ตามนี้เลย

แม่ : งั้นเชิญ คุณเฟียสและคุณวอยทานข้าวเย็นที่นี่เลยนะคะ

แม่ฟิวด์ : คุณแก้มไม่ต้องเกรงใจค่ะเรียกเฟียสเฉยๆ ก็พอค่ะ

พ่อฟิวด์ : เรียกผมว่าวอยก็พอครับ

แม่ : ได้ค่ะ งั้นพวกคุณต้องเรียกแก้มเฉยๆ เหมือนกันนะคะจะได้เเฟร์ แก้มต้องเรียกพี่วอยสิค่ะ

น้าเรียว : ไปทานข้าวกันเถอะ เด็กๆคงรอกันแล้ว หิวแย่แล้วมั้ง

น้ากัน : เด็กๆรอหรือพี่หิวคะ พี่เรียว

ทุกคน : 55555

น้าเรียว : ที่รักก็ ...

จบ...!!! เรื่องที่น่าเสียใจกลายเป็นเรื่องดีๆ

แต่ใจเรากลับเจ็บปวด ก็เรามันรักเขามาก มันเลยตัดใจลำบาก ถึงปากบอกว่าเกลียดแต่ในใจลึกๆก็โหยหาเขา ไม่รู้เขายังคิดถึงเราไหม จะรู้สึกผิดหรือเปล่า ไม่รู้ว่านั้นจะเป็นกอดสุดท้ายเมื่อเดือนก่อน.. อะไรๆก็เปลี่ยนกันได้เนอะ

ฟิวด์ : เจ๊ๆ คิดไรอยู่ เขาไปกันหมดแล้ว

ฟิวด์เอามือมาเขย่าเราแรงๆ

เรา : โอ้ยย เด็กบ้ามันเจ็บนะเขย่าไปได้ไง

ฟิวด์ : 5555 ก็ผมเรียกตั้งนานไม่ขานสักทีเหม่อลอยอะไรห้ะ..ไปกินข้าวกัน

เรา : เอออ ไปดิ

ฟิวด์ : เจ๊ต้องหัดพูดใหม่แล้วนะ พูดให้เพราะกับสามีในอนาคตหน่อยเดียวจะไม่เนียนนะครับ

เรา : เออ เอ้ย จ้ะ

เราเดินตัวปลิวไปที่โต้ะกินข้าวทันที

ฟิวด์ : รอด้วยเส่ ที่รักข๋า 5555

Talk ฟิวด์

ภายใต้คำว่าเลขห้า ผมซ่อนความกังวลไว้ เฮ้อออ พรุ่งนี้มิวจะรับได้ไหมคิดหนักเลย ถ้าไม่ได้ผมคงไม่โทษเธอ ถ้าเป็นผมคงยากที่จะรับได้แหละ

ถือว่าสวรรค์ลิขิตไว้แบบนี้แล้ว ไม่ใช่ว่าผมไม่รักมิว รักนะรักแต่ไม่เท่ากับรักน้องกิ๊กน้องไอ้แรฟหรอก รายนั้นทำผมไปไม่เป็นเลย เจ็บอยู่ตั้งนาน555 มิวเข้ามาดามใจผมตอนนั้นทำให้รู้สึกดีหรือผูกพันธ์ก็ไม่รู้ แต่ที่รู้ๆ เธอเป็นคนดีมากคนสำหรับผม เธอไม่เคยงี่เง่า มีแค่งอนนิดๆ เพราะเธอรู้อาชีพผมมีเวลาว่างน้อย..

❤️______________❤️

นามปากกา ByMinne