บทที่ 15

1553 คำ

“ขอบคุณค่ะ...คุณพ่อ” มันคือการขอบคุณที่ทำเอาชายหนุ่มแทบจะยิ้มออกมาในทันที ก่อนจะฉวยอุ้มลูกสาวขึ้นแนบอกและพาสองแม่ลูกเดินกลับที่รถท่ามกลางหัวใจที่เบิกบานและเริ่มกลับมามีชีวิตชีวาได้อีกครั้งเพียงเพราะถูกลูกสาวให้รางวัลด้วยการหอมแก้มกันถึงสองฟอดใหญ่ๆ            ทั้งสามพากันกลับมาที่บ้านในเวลาต่อมาหลังจากที่ทัดเทพพาลูกสาวไปซื้อเสื้อผ้าและของเล่นใหม่มาจนเต็มคันรถอย่างเพลิดเพลิน ภาพของนายหัวหนุ่มที่อุ้มลูกสาวตัวน้อยเอาไว้ในอ้อมแขนนั้นถูกจ้องมองจากสายตาของคนรอบข้างแทบจะทุกคนที่ต่างก็พากันอมยิ้มให้กับภาพที่อยากเห็นมานานแสนนานจนไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองกับภาพที่ได้เห็นตรงหน้าสักเท่าไหร่ แววตาที่ในตอนนี้มันไม่ได้ดูเย็นชาแข็งกร้าวอีกต่อไปยามเมื่อทอดมองคุณหนูตัวน้อยในอ้อมแขนนั้นยิ่งจะทำให้ใครต่อใครพากันยินดีและมีความสุขแทนคุณหนูตัวน้อยกันไปตามๆ กัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งมิ่งขวัญที่ได้แต่มองดูภาพตรงหน้าด้ว

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม