ในยามราตรี มู่เหมียนขยับกายและลืมตาตื่น ก็พบว่ามีเสียงน้ำตกที่รายรอบนาง มิใช่อยู่บนตำหนักกลางน้ำเสียแล้ว องค์เหวินเต๋อปล่อยผมยาวสยาย เสื้อคลุมสีขาวฉลุลายมังกรช่างงดงามนัก
ทรงขยับเอนกายอ่านฎีกาและมีองครักษ์ผู้เดียวคอยพัดวีให้ หัตถ์ข้างหนึ่งถือผลไม้ป่าแสนแปลกตาทรงกัดแทะเสวยอยู่อย่างน่าขบขัน มู่เหมียนยกยิ้มขำพรืด รู้สึกแปลกตาที่องค์เหวินเต๋อมิสนใจนาง ทรงอ่านฎีกาไปเรื่อยๆ
มู่เหมียนขยับลุกขึ้นช้าๆและสำรวจไปจนทั่วตำหนัก นางพบว่ามีบ่อน้ำอุ่นร้อนทำจากหินกั้นด้วยม่านไผ่น่าสนใจนัก ภายในหอมกรุ่นกลิ่นบุปผานานาชนิด
มู่เหมียนยกยิ้มและค่อยๆ ปลดอาภรณ์บางเบาลงช้าๆ ลงแช่กายในน้ำหอมกรุ่น มินานก็มีเสียงขออนุญาตนางที่จากภายนอก นางตอบรับเบาๆ
"เสียนเฟย หม่อมฉันเข้าไปนะเพคะ"
"เข้ามาเถิด"
นางข้าหลวงสูงอายุผู้หนึ่ง ยกยิ้มให้นางนำถาดผงขัดสีฉวีวรรณมามากมาย ด้านหลังมีน้ำมันนวดหลากสี นางยกยิ้มเบาๆ หลับตาลงรับการ
