มู่เหมียนนั่งสางผมให้องค์เหวินเต๋ออย่างแผ่วเบา นางลูบผมนุ่มๆแล้วเอ่ยเย้าองค์เหวินเต๋อขึ้นมานิดๆ
"ฝ่าบาทมีพระเกศาที่งดงามกว่าของหม่อมฉันอีกนะเพคะ ช่างน่าอิจฉาเสียจริง บุรุษมีผมงดงามกว่าสตรี เหตุใดสวรรค์จึงช่างลำเอียงนักนะเพคะ "
องค์เหวินเต๋อปิดรวบฎีกาลงเข้าด้วยกัน และปรายตามองนางอย่างขุ่นเคืองขึ้นมา
"ข้ามิใช่สตรี อย่าเย้าข้าเช่นนี้อีก "
มู่เหมียนหัวเราะร่า นางกระซิบลงมี่ที่ข้างพระกรรณขององค์เหวินเต๋อ ส่งเสียงแหบพร่าขึ้นมาอีก
"งามนักนะเพคะ "
ร่างหนารวบร่างนาง รัดลงบนตักและรัดนางแรงขึ้น กระซิบลงไปที่ข้างหูของนางเสียงเย็นเยียบ
"ข้าเตือนเจ้าแล้วว่าอย่าเย้าข้าเช่นสตรี เช่นนี้เจ้าเตรียมใจไว้แล้วใช่หรือไม่ มู่เหมียน"
"ขออภัยเพคะฝ่าบาท หม่อมฉันแค่นึกสนุกเพียงนิดแค่ชั่ววูบเพคะ ขอประทานอภัยที่ทำให้ทรงกริ้วแล้วเพคะ"
มู่เหมียนใบหน้าจืดเจื่อนลงและนิ่งเงียบลงไป ร่างหนาผลักนางออกเบาๆและตั้งใจอ่าน
