"พระองค์ทรงทำร้ายสตรีผู้บริสุทธิ์ ทรงมิเกรงกลัวบาปกรรมหรือเพคะ"
มู่เหมียนมองหรี่ตาใส่และสะบัดใบหน้าหนีองค์เหวินเต๋อไป องค์เหวินเต๋อหัวเราะร่าและเดินนำนางไปขึ้นม้า องครักษ์หลวงปลอมตนเป็นชาวยุทธร่วมขบวนเดินทางไป ขบวนเดินทางมาถึงหมู่ตึกวาณิชและตลาดของชาวบ้าน ตามทางนั้นขายของใช้งดงาม กำไลเงินสลักลายชดช้อยวางบนแผงค้าริมทาง มู่เหมียนถลาเข้าไปในทันใด นางถูกห้ามมิให้พูด เพราะเสียงของนางนั้นหวานนัก เกรงว่าจะความแตกได้ นางจึงได้แค่ดึงองค์เหวินเต๋อแรงๆ องค์เหวินเต๋อดึงกำไลในมือนางมาส่องกับแสงอาทิตย์ และพบว่ามันมีลวดลายเป็นตัวอักษรในผืนดิน
"กำจัดทรราชเหวินเต๋อ!!! "
ใบหน้าคมแสยะยิ้มและหยิบเงินตำลึงให้ชายผู้นั้น ไปเสียมากมาย
"ข้าเหมาหมดนี่ เจ้ามีฝีมือยิ่งนัก เจ้าอยู่ที่ใดหรือ"
"เหตุใดพี่ชายถึงชื่นชอบมันเล่า ท่านมิรู้หรือว่ามันมีความหมายเพียงใด สตรีงดงามนำไปสวมใส่รังแต่จะมีภัย นี่มิใช่ของกำนัลที่ด
